Τρίτη Σύνοδος του Τολέδο

Τρίτη Σύνοδος του Τολέδο
Ημερομηνία589
Αποδεκτή απόΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Προηγούμενη σύνοδοςΔεύτερη Σύνοδος του Τολέδο
Επόμενη σύνοδοςΠέμπτη Σύνοδος του Τολέδο
Συγκλήθηκε απόΡεκαρέδος Α΄
ΠροέδρευσεΛέανδρος της Σεβίλλης
Συμμετοχή72 επίσκοποι
Θέματα συζήτησηςΑπόρριψη του Αρειανισμού από τους Βησιγότθους, μεταφορά των Αρειανών επισκόπων και κληρικών στις αντίστοιχες Ρωμαιοκαθολικές επισκοπές τους. Οι Εβραίοι και η σχέση τους με τη χριστιανική κοινωνία.
Έγγραφα και δηλώσεις{έγγραφα}
Χρονολογική λίστα Οικουμενικών συνόδων

Η Τρίτη Σύνοδος του Τολέδο (589) ήταν καθοριστική για την είσοδο των Βησιγότθων της Ισπανίας στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Το κύριο χαρακτηριστικό ήταν η είσοδος του Filioque που καθόρισε ολόκληρο τον Δυτικό χριστιανισμό στα μετέπειτα χρόνια.[1][2] H Σύνοδος περιόρισε σημαντικά τα δικαιώματα των Εβραίων, αποφάσισε να τους στρέψει με την βία στον Χριστιανισμό με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν μεγάλες συγκρούσεις μαζί τους τα επόμενα χρόνια.[3]

Αρειανιστές Γότθοι

Τον 4ο αιώνα μ.Χ. ο επίσκοπος Ουλφίλας (310-383) μετέφρασε την Βίβλο στην Γοτθική γλώσσα και προσυλήτισε τους Γότθους στον Αρειανισμό.[4] Όταν ταξίδευσαν στην Λατινική Εκκλησία της Ρώμης αναγνώρισαν ότι ο Αρειανισμός αντιμετωπίζεται ως ανάθεμα, δεν δέχτηκαν ωστόσο να τον αρνηθούν.

Προσπάθειες ενοποίησης

Λίγο πρίν την Τρίτη Σύνοδο του Τολέδο ο Ρεκαρέδος Α΄ συγκάλεσε πολλές Συνελεύσεις επισκόπων για να λύσει το θρησκευτικό ζήτημα. Οι Ρωμαιοκαθολικοί και οι Αρειανιστές παρουσίασαν τις θέσεις τους, ο βασιλιάς παρατήρησε ότι ο Αρειανισμός δεν έχει παρουσιάσει κανένα θαύμα. Στην τελευταία Συνέλευση που συμμετείχαν μόνο Ρωμαιοκαθολικοί επίσκοποι ο Ρεκαρέδος Α΄ ανακήρυξε τον αποκήρυξη του Αρειανισμού και την στροφή των Βησιγότθων στην ρωμαιοκαθολική πίστη.[5]

Ο επίσκοπος Λέανδρος και ο βασιλιάς Ρεκαρέδος Α΄

Την Σύνοδο οργάνωσε ο επίσκοπος Λέανδρος της Σεβίλλης που είχε εργαστεί πολλά χρόνια να αλλάξει την πίστη των Αρειανιστών Βησιγότθων βασιλέων χωρίς επιτυχία. Το πέτυχε με τον Ρεκαρέδο Α΄, όταν συγκέντρωσε τον Μάιο του 589 όλους τους επισκόπους και τους ιερείς ενώπιον του βασιλιά. Ο Ρεκαρέδος Α΄ και ο Λέανδρος της Σεβίλλης ανακήρυξαν τότε την νέα πίστη του βασιλείου.[6]

Διαδικασίες του Συμβουλίου

O βασιλιάς απήγγειλε ότι έχει αποστολή από τον Θεό να μεταστρέψει τον λαό του στην αληθινή πίστη την οποία λατρεύει ολόκληρος ο χριστιανικός κόσμος. Τα χριστιανικά έθνη βρίσκονται στα χέρια των επισκόπων τους, μόνο εκείνοι έχουν την ευθύνη να τους διδάξουν την αληθινή πίστη. Ο Ρεκαρέδος Α΄ αναθεμάτισε τον Αρειανισμό ως αίρεση και αποδέχθηκε τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων της Νίκαιας, της Κωνσταντινούπολης της Εφέσου και της Χαλκηδόνας, την χριστιανική θρησκεία καθόριζαν οι δύο πρώτες. Μετά τις δηλώσεις ακολούθησαν οι υπογραφές του βασιλιά και της συζύγου του, τα μέλη τις έκαναν δεκτές με ενθουσιασμό.

Καθιερωμένοι όροι


Παραπομπές

  1. ↑ "Filioque." Cross, F. L., ed. The Oxford dictionary of the Christian church. New York: Oxford University Press. 2005
  2. ↑ Siecienski, A. Edward (2010). The Filioque: History of a Doctrinal Controversy. New York: Oxford University Press. σσ. 68–69
  3. ↑ Durant, Will. Age of Faith. New York: Simon and Schuster. 1972
  4. ↑ Herwig Wolfram, History of the Goths, (University of California Press, 1988), 75
  5. ↑ Rachel L. Stocking, Bishops, Councils, and Consensus in the Visigothic Kingdom, 589–633, (The University of Michigan Press, 2000), 60–61
  6. ↑ Rachel L. Stocking, Bishops, Councils, and Consensus in the Visigothic Kingdom, 589–633, (The University of Michigan Press, 2000), 60–61

Πηγές

  • "Filioque." Cross, F. L., ed. The Oxford dictionary of the Christian church. New York: Oxford University Press. 2005
  • Siecienski, A. Edward (2010). The Filioque: History of a Doctrinal Controversy. New York: Oxford University Press.
  • Durant, Will. Age of Faith. New York: Simon and Schuster. 1972
  • Herwig Wolfram, History of the Goths, (University of California Press, 1988), 75
  • Rachel L. Stocking, Bishops, Councils, and Consensus in the Visigothic Kingdom, 589–633, (The University of Michigan Press, 2000), 60–61


Καθιερωμένοι όροι