465 Αληκτώ

 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {χωρίς παραπομπές|31|01|2025}
465 Αληκτώ
Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε απόΜαξ Βολφ
Ημ/νία ανακάλυψης13 Ιανουαρίου 1901
Ονομασίες
1901 FW
Τροχιακά χαρακτηριστικά
Εποχή 18 Αυγούστου 2005 (Ι.Η. (JD) 2453600,5)
Αφήλιο3,743 AU (559,9 εκατομ. km)
Περιήλιο2,435 AU (364,3 εκατομ. km)
Ημιάξονας τροχιάς
3,089 AU (462,1 εκατομ. km)
Εκκεντρότητα0,212
1982,9
1,728°
Κλίση4,657°
300,73°
= 284,39°
Απόλυτο μέγεθος (H)
9,87[2]

Η Αληκτώ (Alekto) είναι μεγάλος αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 9,7. Ανακαλύφθηκε το 1901 από τον Γερμανό αστρονόμο Μαξ Βολφ, που παρατηρούσε από τη Χαϊδελβέργη, και πήρε το όνομα της Αληκτούς, μιας από τις Ερινύες στην ελληνική μυθολογία.

Φυσικά χαρακτηριστικά

Η μέση διάμετρος της Αληκτούς εκτιμάται σε 73,3 χιλιόμετρα (από δεδομένα του IRAS), ενώ η μάζα της εκτιμάται σε 413 τρισεκατομμύρια τόνους για μέση πυκνότητα 2 gr/cm³. Ο φασματικός τύπος της είναι άγνωστος, ενώ το άλβεδό της είναι 0,043 (από δεδομένα του IRAS). Είναι άγνωστο αν και με ποια περίοδο περιστρέφεται η Μέγαιρα γύρω από τον εαυτό της. Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά της εκτιμάται σε 115 ως 110 περίπου βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν.

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 JPL Small-Body Database. ssd.jpl.nasa.gov/tools/sbdb_lookup.html#/?sstr=20000465. Ανακτήθηκε στις 30  Νοεμβρίου 2024.
  2. ↑ JPL Small-Body Database. ssd.jpl.nasa.gov/tools/sbdb_lookup.html#/?sstr=20000465. Ανακτήθηκε στις 4  Νοεμβρίου 2024.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι