British Leyland Motor Corporation

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {χωρίς παραπομπές|28|02|2024}

British Leyland Motor Corporation

Νομική μορφή	private company limited by shares
Κλάδος	βιομηχανία αυτοκίνησης
Ίδρυση	1968
Διάλυση	1986
Έδρα	Λόνγκμπριτζ και Cowley, Ηνωμένο Βασίλειο
Προϊόντα	ΙΧ αυτοκίνητο, Φορτηγό, Λεωφορείο και Τρακτέρ
Πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η British Leyland Motor Corporation (BLMC) ήταν μια μεγάλη αυτοκινητοβιομηχανία του Ηνωμένου Βασιλείου που δημιουργήθηκε το 1968. Στην συνέχεια, μετά την κρατικοποίησή της έγινε γνωστή ως "British Leyland Ltd (Limited)" ή απλά ως "BL".

Ιστορία της BL

Η BLMC δημιουργήθηκε το 1968, με τη συγχώνευση της "British Motor Holdings" (BMH) και της "Leyland Motor Corporation" (LMC). Η συγχώνευση ενθαρρύνθηκε από την Κυβέρνηση Εργατικών, υπό τον πρωθυπουργό Harold Wilson (Χάρολντ Ουίλσον) και η εταιρεία που δημιουργήθηκε είχε στην κατοχή της όλες τις τελευταίες ανεξάρτητες αυτοκινητοβιομηχανίες της Βρετανίας. Μεταξύ των εταιρειών (που όλες μαζί ήταν σχεδόν 100) υπήρχαν αυτοκινητοβιομηχανίες, κατασκευαστές λεωφορείων και φορτηγών, εταιρείες ψυγείων, εταιρείες κατασκευής πολεμικών οχημάτων, κλπ. Η νέα εταιρεία οργανώθηκε γρήγορα σε 7 διαφορετικούς τομείς κάτω από τη διοίκηση του Sir Donald Stokes (Σερ Ντόναλντ Στόουκς), ο οποίος ήταν μέχρι πρότινος πρόεδρος της Leyland Motor Corporation.

Η εταιρεία έμεινε στην ιστορία ως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα παρακμής της βιομηχανίας της Βρετανίας τη Δεκαετία του 1970. Στις αρχές της λειτουργίας της, η παραγωγή αυτοκινήτων γινόταν σε 42 διαφορετικά εργοστάσια, αριθμός που ακόμα και σήμερα θεωρείται τεράστιος, αν αναλογιστεί κανείς πως τα μεγέθη παραγωγής αυτοκινήτων ήταν μικρά σε σχέση με τα σημερινά. Ακόμη και πριν την συγχώνευση, η BMH κρατούσε σε λειτουργία μάρκες οι οποίες ανταγωνίζονταν η μία την άλλη. Μάλιστα, αυτές οι μάρκες διέθεταν στην αγορά εντελώς ίδια αυτοκίνητα ελαφρώς ανασχεδιασμένα, η καθεμία με το σήμα της. Σε αυτή την κατάσταση προστέθηκαν και οι μάρκες της LMC, οι οποίες ήταν ήδη ανταγωνιστικές. Η Rover ανταγωνιζόταν τη Jaguar, ενώ η Triumph ανταγωνιζόταν άλλες τρεις εταιρείες που ανήκαν στη BLMC, τις Austin, Morris και MG.

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η ύπαρξη μιας γκάμας προϊόντων στην οποία έλειπε η συνοχή και κυριαρχούσε η διάθεση ίδιων αυτοκινήτων με διαφορετικά σήματα, τα οποία αντί να ανταγωνίζονται τα οχήματα άλλων εταιρειών, ανταγωνίζονταν τα οχήματα της ίδιας της BLMC. Η έλλειψη λογικής στην γκάμα οχημάτων, μαζί με εξαιρετικά σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία της εταιρείας λόγω των σωματείων (που σε πολλές περιπτώσεις παρασύρονταν από τους αρχηγούς τους, οι οποίοι προσπαθούσαν να αναδειχθούν μέσα από επιδείξεις δύναμης, που εκδηλώνονταν με τη μορφή συνεχιζόμενων απεργιών), η πετρελαϊκή κρίση του 1973, η εργάσιμη εβδομάδα τριών ημερών, ο υψηλός πληθωρισμός και η αναποτελεσματική διοίκηση (εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων) δημιούργησαν μία γιγαντιαία εταιρεία που κανείς δεν μπορούσε να διαχειριστεί, σε εξαιρετικά κρίσιμη οικονομική κατάσταση. Η χρεωκοπία της εταιρείας το 1975 ήταν πλέον διασφαλισμένη.

Ο Sir Don Ryder (Σερ Ντον Ράιντερ) ανέλαβε το έργο εκπόνησης έρευνας σχετικά με την κατάσταση της εταιρείας και η έρευνά του (Ryder Report, που τιτλοφορήθηκε "British Leyland: The Next Decade", "Μπρίτις Λέιλαντ: Η Επόμενη Δεκαετία") παρουσιάστηκε τον Απρίλιο του 1975. Οι προτάσεις της έρευνας εφαρμόστηκαν αμέσως και έτσι η εταιρεία αναδιοργανώθηκε δραστικά. Η κυβέρνηση των Εργατικών, πάλι υπό τον Ουίλσον, ανέλαβε τότε τον έλεγχο της εταιρείας δημιουργώντας μια εταιρεία συμμετοχών, την "British Leyland Limited" (BL Ltd.) στην οποία το κράτος ήταν ο μεγαλύτερος μέτοχος. Τώρα όλες οι δραστηριότητες της εταιρείας οργανώθηκαν σε 4 διαφορετικούς τομείς:

• Leyland Cars: η μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία στη Μ. Βρετανία, με 128.000 εργαζόμενους σε 36 διαφορετικά εργοστάσια και παραγωγή ενός εκατομμυρίου οχημάτων ετησίως.
• Leyland Truck and Bus: η μεγαλύτερη εταιρεία κατασκευής λεωφορείων και φορτηγών στη Βρετανία, με 31.000 εργαζόμενους σε 12 διαφορετικές τοποθεσίες και ικανότητα παραγωγής 38.000 φορτηγών, 8.000 λεωφορείων και 19.000 τρακτέρ ετησίως.
• Leyland Special Products: η εταιρεία που περιελάμβανε όλες τις υπόλοιπες εταιρείες της BL, η οποία χωρίστηκε σε 5 διαφορετικούς τομείς:
  • Εξοπλισμός κατασκευών: Aveling-Barford, Aveling-Marshall, Barfords of Belton και Goodwin-Barsby
  • Συστήματα ψύξης: Prestcold
  • Μεταφορείς υλικών: Coventry Climax (περιελάμβανε τις Climax Trucks, Climax Conveyancer και Climax Shawloader)
  • Πολεμικά οχήματα: Alvis και Self-Changing Gears
  • Τύπος: Nuffield Press (που παρήγαγε τις εκδόσεις της εταιρείας, όπως για παράδειγμα προσπέκτους) και Lyne & Son
• Leyland International: ήταν υπεύθυνη για τις εξαγωγές οχημάτων, φορτηγών και λεωφορείων και υπεύθυνη για τη λειτουργία των εργοστασίων στο εξωτερικό (Αφρική, Ινδία και Αυστραλία), με 18.000 εργαζόμενους.

Το 1978, η εταιρεία σχημάτισε ένα νέο υπο-όμιλο για τη διαχείριση των εταιρειών κατασκευής επαγγελματικών οχημάτων, την BL Commercial Vehicles (BLCV). Κάτω από τη διοίκηση της νέας εταιρείας περιήλθαν οι:

• Leyland Vehicles Limited (φορτηγά, λεωφορεία, αγροτικά μηχανήματα)
• Alvis Limited (πολεμικά οχήματα)
• Coventry Climax Limited (ειδικοί τύποι κινητήρων και εταιρείες ανυψωτικών)
• Self-Changing Gears Limited (συστήματα μετάδοσης)

Το 1984, η Jaguar έγινε ξανά ανεξάρτητη αυτοκινητοβιομηχανία, μέσω δημόσιας πώλησης των μετοχών της και τελικώς περιήλθε στην ιδιοκτησία της Ford το 1988. Στο μεταξύ, η British Leyland είχε πλέον αλλάξει το όνομά της σε Όμιλο Austin Rover. Το 1986, μετονομάστηκε απλά σε Όμιλο Rover. To 1987, ο τομέας φορτηγών και βαρέων οχημάτων συγχωνεύθηκε με την ολλανδική DAF, δημιουργώντας την DAF NV (στη Βρετανία χρησιμοποιούνταν το όνομα Leyland DAF και στην Ολλανδία το όνομα DAF). Το 1987, επίσης, η εταιρεία κατασκευής λεωφορείων αποσχίσθηκε από τον υπόλοιπο όμιλο, σε νέα εταιρεία με την ονομασία Leyland Bus, ως αποτέλεσμα εξαγοράς από τη διοίκηση της εταιρείας. Το 1988, η Leyland Bus πωλήθηκε στην εταιρεία λεωφορείων Volvo Buses.

Το 1988 ό,τι είχε απομείνει από την γιγαντιαία BL, με την ονομασία Rover Group, πωλήθηκε από τη βρετανική κυβέρνηση στην εταιρεία κατασκευής αεροπλάνων British Aerospace (BAe).

Πολλές από τις φίρμες χωρίστηκαν τελικά και σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν υπό άλλη ιδιοκτησία. Ο άμεσος απόγονος της British Leyland ήταν ο Όμιλος MG Rover που χρεωκόπησε τελικά τον Απρίλιο του 2005. Ένα κομμάτι της παλέτας της MG Rover αναμένεται να διατεθεί πάλι στην αγορά, με την έναρξη παραγωγής να ορίζεται το 2007.

Χρονολογίες και Γεγονότα

Αυτοκινητοβιομηχανιες που Συγχωνεύθηκαν

Οι χρονολογίες που αναφέρονται, είναι τα έτη που εμφανίστηκε η κάθε φίρμα πάνω σε κάποιο μοντέλο.

• 1895 Wolseley Motor Company
• 1896 Lanchester Motor Company
• 1896 Leyland Motors (επαγγελματικά οχήματα)
• 1896 Daimler
• 1898 Riley
• 1903 Standard
• 1904 Rover
• 1905 Austin
• 1912 Morris
• 1913 Vanden Plas
• 1919 Alvis
• 1923 MG δημιουργήθηκε από τη Morris
• 1923 Triumph Motor Company
• 1924 BSA ως φίρμα αυτοκινήτων
• 1935 Jaguar
• 1947 Land Rover created by Rover
• 1952 Austin-Healey δημιουργήθηκε από την BMC
• 1959 Mini δημιουργήθηκε από την Austin μέσα στη BMC (το όνομα Mini χρησιμοποιούνταν αρχικά ως κωδικός έκδοσης αυτοκινήτων Morris)

Άλλες Συγχωνεύσεις

• 1910 Η Daimler εξαγοράζεται από τη BSA
• 1931 Η Lanchester εξαγοράζεται από τη BSA (το τελευταίο Lanchester βγαίνει το 1956)
• 1938 Η Morris αφομοιώνει τη Wolseley και Riley δημιουργώντας τη Nuffield Organisation
• 1944 Η Standard εξαγοράζει τη Triumph, δημιουργώντας τη Standard Triumph
• 1946 Η Austin εξαγοράζει τη Vanden Plas
• 1952 Η Nuffield Organisation και η Austin συγχωνεύονται δημιουργώντας τη British Motor Corporation (BMC)
• 1960 Η Jaguar εξαγοράζει τον τομέα επιβατικών αυτοκινήτων της BSA, συμπεριλαμβανομένης και της Daimler
• 1961 Η Leyland Motors εξαγοράζει τη Standard Triumph
• 1963 Η Jaguar εξαγοράζει τον κατασκευαστή κινητήρων και ανυψωτικών μηχανημάτων Coventry Climax
• 1965 Η Rover εξαγοράζει την Alvis
• 1966 Η BMC συγχωνεύεται με τη Jaguar και δημιουργεί την British Motor Holdings (BMH)
• 1967 Η Leyland απορροφά τη Rover
• 1968 Η Leyland συγχωνεύεται με τη British Motor Holdings δημιουργώντας τη British Leyland Motor Corporation (BLMC)
• 1972 Η BLMC αναλαμβάνει τον έλεγχο της Innocenti
• 1975 Η έκδοση της αναφοράς του Ντον Ράιντερ οδηγεί στην κρατικοποίηση της British Leyland λόγω τεράστιων οικονομικών προβλημάτων, ενώ η εταιρεία μετονομάζεται σε BL Ltd.
• 1977 Ο Michael Edwardes διορίζεται Πρόεδρος από την κυβέρνηση των Εργατικών και ξεκινά την απόσχιση και πώληση των περιττών κομματιών της British Leyland.
• 1979 Η Leyland Motors εξαγοράζει τη Jaguar & Daimlar.

Χρονολογίες αποσχίσεων

• 1975 Η Innocenti περνάει στα χέρια του Alejandro de Tomaso (Αλεχάντρο ντε Τομάζο)
• 1978 Land Rover διαχωρίζεται από τη Rover δημιουργώντας νέα εταιρεία, μέσα στη BL
• 1979 Έναρξη συνεργασίας με τη Honda, απόλυση του Derek Robinson (πληροφορίες στη σελίδα Όμιλος Austin Rover)
• 1978 Κλείσιμο εργοστασίου συναρμολόγησης της Triumph στο Speke (Σπικ) - η παραγωγή μετακινείται στο Canley (Κάνλεϊ)
• 1980 Κλείσιμο των εργοστασίων των MG και Triumph στο Abingdon (Αμπίνγκντον) και στο Canley
• 1981 Κλείσιμο του εργοστασίου Rover-Triumph στο Solihull (Σόλιχαλ)
• 1981 Η Alvis πωλείται στη United Scientific Holdings
• 1982 Ο Michael Edwardes (Μάικλ Εντουάρντες) αποχωρεί από τη θέση του Προέδρου και British Leyland μετονομάζεται σε Austin Rover Group (ARG)
• 1984 Σταματά η παραγωγή του Morris Ital, σηματοδοτώντας το τέλος του σήματος Morris
• 1984 Η Jaguar πωλείται (μαζί με τη Daimler και τα αμερικανικά δικαιώματα στο σήμα Vanden Plas); αγοράζεται από τη Ford το 1989
• 1986 Ο Όμιλος Austin Rover μετονομάζεται σε Rover Group και τα σήματα της Austin εξαφανίζονται το χρόνο που ακολουθεί
• 1986 Η Leyland Trucks & Vans πωλείται στη DAF. Τα ελαφρά επαγγελματικά οχήματα ανεξαρτητοποιούνται και γίνονται LDV in 1993 και ο τομέας φορτηγών γίνεται Leyland Trucks. Η Leyland Trucks εξαγοράζεται από την αμερικανική PACCAR το 1998
• 1986 Απόσχιση της Leyland Bus, εξαγορά της από τη Volvo το 1988
• 1987 Η Unipart, εταιρεία ανταλλακτικών της BL εξαγοράζεται από το διοικητικό της συμβούλιο
• 1988 Ο Όμιλος Rover ιδιωτικοποιείται, με πώληση στη British Aerospace
• 1994 Ο Όμιλος Rover πωλείται στη BMW και τελειώνει η συνεργασία με τη Honda
• 2000 Η BMW αποφασίζει τη διάλυση και τμηματική πώληση του Ομίλου Rover και η Land Rover πωλείται στη Ford
• 2000 Η BMW MINI, η Triumph και η Riley διατηρούνται από τη BMW, αλλά όλες οι υπόλοιπες μάρκες πωλούνται
• 2000 Τα υπόλοιπα κομμάτια ανεξαρτητοποιούνται ως Όμιλος MG Rover. Η εταιρεία συνεχίζει να παράγει αυτοκίνητα φίρμας Rover, μέσω μιας συμφωνίας με τη BMW, στην οποία ανήκει ακόμα το σήμα της
• 2005 Η MG Rover τίθεται σε καθεστώς πτώχευσης, η παραγωγή αυτοκινήτων στο Λόνγκμπριτζ σταματά

Μοντέλα της BL (μέχρι το 1986)

Σε παρενθέσεις οι εταιρείες που παρήγαγαν για πρώτη φορά το κάθε όχημα

• 1948 Land Rover (Rover)
• 1948 Morris Minor (Nuffield)
• 1952 Rover 90 (Rover)
• 1952 Morris Oxford (BMC)
• 1954 Austin Cambridge (BMC)
• 1959 Triumph Herald (Standard-Triumph)
• 1959 Mini (BMC; αρχικά ως Austin Se7en και Morris Mini-Minor)
• 1961 Jaguar E-type (Jaguar)
• 1961 Riley Elf (BMC)
• 1961 Wolseley Hornet (BMC)
• 1962 Morris 1100 (BMC)
• 1962 MGB (BMC)
• 1963 Triumph 2000 (Leyland-Triumph)
• 1964 Mini Moke (BMC)
• 1964 Austin 1800/2200 (BMC)
• 1964 Rover 2000 (Rover)
• 1968 Jaguar XJ6 (BLMC)
• 1969 Austin Maxi (BLMC)
• 1970 Triumph Dolomite (BLMC)
• 1970 Triumph Toledo (BLMC)
• 1970 Range Rover (BLMC)
• 1971 Morris Marina (BLMC)
• 1971 Triumph Stag (BLMC)
• 1973 Austin Allegro (BLMC)
• 1975 Leyland Princess (BL)
• 1975 Triumph TR7 (BL)
• 1975 Jaguar XJS (BL)
• 1976 Rover SD1 (BL)
• 1980 Austin Metro (BL)
• 1980 Morris Ital (BL)
• 1981 Triumph Acclaim (BL)
• 1982 Austin Ambassador (ARG)
• 1983 Austin Maestro (ARG)
• 1984 Austin Montego (ARG)
• 1984 Rover 200-series (ARG)
• 1986 Rover 800-series/Sterling (ARG)

Ανταγωνιστικά μοντέλα

Σε αρκετές περιπτώσεις, η British Leyland συνέχιζε ή προωθούσε την παραγωγή μοντέλων διαφορετικών εταιρειών της σε διαφορετικά εργοστάσια, που ανταγωνίζονταν το ένα με το άλλο για αρκετά χρόνια.

• Morris Minor και Austin A40/Austin 1100
• Austin 1300 και Triumph Herald
• Morris Marina, Austin Allegro και Triumph Dolomite
• Triumph 2000, Rover 2000 και Austin Princess
• Triumph Spitfire και MG Midget
• Triumph TR6/Triumph TR7 και MG B
• Rover 3500 και Jaguar XJ6

Ίδια μοντέλα με διαφορετικά σήματα

Σε αντίθεση με τους ανταγωνιστές της, που εξέλισσαν συνεχώς τα μοντέλα τους, η British Leyland συνέχισε την πρακτική της διάθεσης ίδιων μοντέλων με σήματα διαφορετικών εταιρειών, που είχε ξεκινήσει από την εποχή της BMC.

• Riley One-Point-Five/Wolseley 1500
• MG Magnette ZA/ZB/Wolseley 4/44
• MG Magnette ZB/Wolseley 15/50
• Morris Oxford MO/Wolseley 6/80
• Austin A99 Westminster/Wolseley 6/99
• Austin A110 Westminster/Wolseley 6/110
• Austin 1800/Wolseley 18/85/Wolseley Six
• Austin A55 Cambridge/MG Magnette Mk. III/Morris Oxford V/Riley 4/68/Wolseley 15/60
• Austin A60 Cambridge/MG Magnette Mk. IV/Morris Oxford VI/Riley 4/72/Wolseley 16/60
• Riley Pathfinder/Riley Two-Point-Six/Wolseley 6/90
• Austin Se7en/Morris Mini-Minor
• Morris Mini Traveller/Austin Mini Countryman
• Riley Elf/Wolseley Hornet
• Austin 1100/Austin 1300/Morris 1100/Morris 1300/MG 1100/Riley Kestrel/Riley 1300/Vanden Plas Princess/Wolseley 1100
• Austin-Healey Sprite/MG Midget

Πίνακας Χρονολογιών

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Ιστορία της British Leyland
• Ιστορία της MG
• Ιστορία της Alvis (Internet archive, 9/2005)
• Ιστορία της Jaguar (Internet archive, 8/2006)