Frederiko la 2-a (Sankta Romia Imperio)

Postenoj
Postenoj	Reĝo de la Romanoj • Sankta Romia Imperiestro • reĝo de Jerusalemo • reĝo de Sicilio • Duko de Ŝvabio vd

**Frederiko la 2-a**
Frederiko la 2-a
Persona informo
	Friedrich II von Staufen
Naskiĝo	26-an de decembro 1194; en Jesi
Morto	13-an de decembro 1250 (55-jaraĝa); en Fiorentino
Mortis pro	naturaj kialoj vd
Mortis per	disenterio vd
Tombo	Katedralo de Palermo vd
Religio	ateismo vd
Lingvoj	latina • sicilia • germana • franca • greka • araba vd
Loĝloko	Palermo vd
Ŝtataneco	Sankta Romia Imperio • Reĝlando Sicilio vd
Memorigilo
Familio
Dinastio	Ŝtaŭfoj vd
Patro	Henriko la 6-a vd
Patrino	Konstanca, reĝino de Sicilio vd
Edz(in)o	Konstanca de Aragono • Jolanda de Jerusalemo • Isabella of England • Bianca Lancia vd
Amkunulo	Bianca Lancia • Adelaide di Urslingen • Ruchina von Beilstein vd
Infanoj	Henriko la 7-a de Germanio • Konrado la 4-a de Germanio • Margareta de Sicilio • Anna de Hohenŝtaŭfoj • Manfredo de Sicilio • Enzio de Sardinio • Frederiko de Antioĥio • Frederiko de Pettorano • Richard von Chieti • Violante di Svevia • Henry of Hohenstaufen • Jordan of Germany Hohenstaufen • Agnes of Germany Hohenstaufen • Margherita de Svevia • Selvaggia of Staufen • Caterina da Marano vd
Parencoj	Frederiko la 1-a • Roĝero la 2-a de Sicilio • Ezzelino la 3-a de Romano vd
Profesio
Okupo	suvereno • verkisto • poeto • monarko vd
Postenoj
Postenoj	Reĝo de la Romanoj • Sankta Romia Imperiestro • reĝo de Jerusalemo • reĝo de Sicilio • Duko de Ŝvabio vd
Romia-germana reĝo de la Sankta Romia Imperio
Dum	1212–1250; ekde 1220 imperiestro
Antaŭulo	Otto la 4-a
Sekvanto	Konrado la 4-a
Reĝo de Sicilio
Dum	1198–1250
Antaŭulo	Henriko la 6-a kaj Konstanca de Sicilio
Sekvanto	Konrado la 4-a
Princo de Taranto
Dum	1205–1250
Antaŭulo	Valter la 3-a de Brienne
Sekvanto	Manfredo
Duko de Ŝvabio
Dum	1208/1212–1217
Antaŭulo	Filipo de Ŝvabio
Sekvanto	Henriko (la 7-a) Ŝtaŭfo
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Por aliaj signifoj, bv. rigardi la apartigilan paĝon: Frederiko la 2-a

Frederiko la 2-a (naskiĝis la 26-an de decembro 1194 ĉe Ancona, mortinta la 13-an de decembro 1250 en Castel Fiorentino ĉe San Severo) estis de 1220 ĝis sia morto imperiestro de la Sankta Romia Imperio.

Li estis filo de imperiestro Henriko la 6-a kaj de Konstanca de Sicilio.

Jam kiel knabo, je la 25-a de decembro 1196, li estis elektita reĝo de la imperio; je la 17-a de majo 1198 li estis kronita kiel reĝo de Sicilio.

Frederiko estis ekskomuniita pro ofta rompo de devigo kunigi kun la papo por aligi krucmiliton. En 1225, lia edziĝo al Jolanda de Jerusalemo, filino kaj heredanto de Johano de Brienne, rezultis en postulo al la Reĝlando de Jerusalemo. En 1227 li enŝipiĝis por krucmilito, sed estis devigita abandoni pro malsano, sed en 1228 li finfine atingis Akron. Kulture, Frederiko estis la kristana monarko plej empatiema al la islama mondo, ĉar estis edukita en Sicilio, kun islama korpogardisto kaj eĉ haremo. Spite sian ekskomunion fare de la papo Gregorio la 9-a kaj ripeto ĉe la Unua koncilio de Liono, lia diplomata lerteco rezultis en la fakto, ke la Sesa krucmilito estis principe negocado subtenita per fortomontrado.^[1] Pactraktato garantiis al la latinaj kristanoj plej el Jerusalemo kaj strion de teritorio kiu ligis la urbon al Akro. La islamanoj kontrolis siajn religiajn lokojn kaj oni faris aliancon kun Al-Kamil, Sultano de Egiptio, kontraŭ ĉiuj liaj malamikoj de ajna religio. Tiu traktato, kaj suspektoj pri la ambicio de Frederiko en la regiono, faris lin malpopulara, kaj kiam la papo Gregorio la 9-a atakis liajn italiajn teritoriojn, li devis reveni por defendi ilin.^[2]