Toskana dialekto

La adjektivo "toskana" alidirektigas ĉi tien. Bonvolu atenti ankaŭ la paĝon pri la toskana ordo (ankaŭ nomata etruska ordo), unu el la kvin klasikaj kolonaj ordoj, kaj kompreneble la paĝon Toskanio kaj la ligitan kategorion pri ĉio rilata al la regiono ĝenerale.
Dialektoj kaj lingvoj de Italio laŭ grupoj[1][2][3][4] (Toskana dialekto en helblua areo super la purpurkolora centra zono de Romo).

La toskana (dialetto toscano {[di.aˈlɛtto toˈskaːno]) estas ital-dalmata variaĵo de la latinida lingvaro ĉefe parolata en Toskanio, Italio.

La normiga itala estas bazita sur la Toskana, specife en ties Florenca dialekto, kaj ĝi iĝis la lingvo de kulturo por la tuta popolo de Italio[5] danke al la prestiĝo de la majstroverkoj de Dante Alighieri, Petrarko, Giovanni Boccaccio, Niccolò Machiavelli kaj Francesco Guicciardini. Ĝi poste iĝos la oficiala lingvo de la sinsekvaj ŝtatoj de Italio kaj de la Reĝlando Italio kiam ĝi formiĝis.

Referencoj

  1. ↑ Ali, Linguistic atlas of Italy. Atlantelinguistico.it. Alirita 2013-11-22. Arkivigite je 2018-02-26 per la retarkivo Wayback Machine
  2. ↑ Linguistic cartography of Italy by Padova University [1] 6a de Majo, 2008
  3. ↑ Italian dialects by Pellegrini. Italica.rai.it. Alirita 2013-11-22. Arkivigite je 2005-11-07 per la retarkivo Wayback Machine
  4. ↑ AIS, Sprach- und Sachatlas Italiens und der Südschweiz, Zofingen 1928-1940
  5. ↑ http://www.treccani.it/enciclopedia/storia-della-lingua_(Enciclopedia-dell'Italiano)/

Literaturo

  • Giannelli, Luciano. 2000. Toscana. Profilo dei dialetti, 9. Pisa: Pacini.

Eksteraj ligiloj