Oxazol
Oxazol | |
---|---|
Formula kimikoa | C3H3NO |
SMILES kanonikoa | 2D eredua |
MolView | 3D eredua |
Konposizioa | oxigeno, Nitrogeno, karbono eta hidrogeno |
Mota | oxazole alkaloid (en) |
Ezaugarriak | |
Fusio-puntua | −86 ℃ |
Masa molekularra | 69,021 Da |
Identifikatzaileak | |
InChlKey | ZCQWOFVYLHDMMC-UHFFFAOYSA-N |
CAS zenbakia | 288-42-6 |
ChemSpider | 8898 |
PubChem | 9255 |
Reaxys | 103851 |
Gmelin | 35597 |
ChEBI | 485850 |
ChEMBL | CHEMBL2171710 |
EC zenbakia | 206-020-8 |
ECHA | 100.005.474 |
Human Metabolome Database | HMDB0255971 |
UNII | FJZ20I1LPS |
Oxazola konposatu organiko heterozikliko aromatikoa da, C3H3NO formula duena, azolen klasekoa. Isomero bat dut, isoxazola[1].
Oxazolaren deribatu ordezkatuak ugari eta inportanteak dira.
Sintesia
Bi bide nagusi daude oxazolak sintetizatzeko.
Bide klasikoa Robinson-Gabriel-en sintesia da[2][3][4].
Fischer-en oxazol-sintesia non zianohidrinek aldehidoekin erreakzionatzen duten, usu erabiltzen da[5].
Erabilera
Oxazola eta bere deribatuak produktu biokimiko eta farmazeutikoak prestatzeko oinarrizko osagaiak dira. Halaber, pinturak eta aditiboak prestatzeko ere usatzen dira.
Erreferentziak
- ↑ (Ingelesez) PubChem. «Oxazoles» pubchem.ncbi.nlm.nih.gov (Noiz kontsultatua: 2025-01-26).
- ↑ (Ingelesez) Gabriel, S.. (1910). «Eine Synthese von Oxazolen und Thiazolen. I» Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft 43 (1): 134–138. doi: . ISSN 1099-0682. (Noiz kontsultatua: 2025-01-26).
- ↑ (Ingelesez) Gabriel, S.. (1910). «Synthese von Oxazolen und Thiazolen II» Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft 43 (2): 1283–1287. doi: . ISSN 1099-0682. (Noiz kontsultatua: 2025-01-26).
- ↑ (Ingelesez) Robinson, Robert. (1909-01-01). «CCXXXII.—A new synthesis of oxazole derivatives» Journal of the Chemical Society, Transactions 95 (0): 2167–2174. doi: . ISSN 0368-1645. (Noiz kontsultatua: 2025-01-26).
- ↑ Wiley, Richard H.. (1945-12-01). «The Chemistry of the Oxazoles.» Chemical Reviews 37 (3): 401–442. doi: . ISSN 0009-2665. (Noiz kontsultatua: 2025-01-26).