آبجکت پاسکال

آبجکت پاسکال
پارادایم برنامه‌نویسیدستوری، ساخت‌یافته، شیء گرا، تابعی (تنها در گرایش دلفی)، مؤلفه‌مبنا، رویدادمحور، جنریک
طراحی شده توسطاپل، نیکلاوس ویرت، آندرس هجلزبرگ
ظهوریافته در۱۹۸۶ (۱۹۸۶)
استاتیک و دینامیک، پرقدرت، ایمن
.p، .pp، .pas
پیاده‌سازی‌های بزرگ
دلفی (اکس۸۶، آرم، آی‌اواس و سی‌اِل‌آی)، اکسیژن (سی‌ال‌آی، جاوا، اندروید، کوکوآ)، فری پاسکال (اکس۸۶، اکس۸۶-۶۴، پاورپی‌سی، پی‌پی‌سی۶۴، اسپارک و آرم)، ورچوال پاسکال (اکس۸۶)، توربو۵۱ (اینتل ام‌سی‌اس-۵۱)
گویش
اپل، توربو پاسکال، objfpc، دلفی، دلفی.نت، اکسیژن
متأثر از
پاسکال، اسمال‌تاک
تأثیر گذاشته بر
سی‌شارپ، جاوا، جی‌ام‌ال

آبجکت پاسکال یک زبان برنامه‌نوسی است بر مبنای سی‌پلاس‌پلاس است که از ویژگی‌های زبان‌های برنامه‌نویسی شیءگرا از جمله چندریختی‌بودن، وراثت و کپسوله‌سازی و برخی دیگر از ویژگی‌های زبان‌های برنامه‌نوسی مدرن مانند اشاره‌گرها و واسط‌ها پشتیبانی می‌کند.[۱] این زبان را می‌توان آمیزه‌ای از پاسکال و ویژگی‌های شیءگرای اسمال‌تاک دانست.[۲]

دلفی و کیلیکس هر دو بر مبنای آبجکت پاسکال هستند.[۳]

از نظر ویژگی‌ها می‌توان گفت که جاوا بیشترین نزدیکی را به آبجکت‌پاسکال دارد، با این تفاوت که آبجکت‌پاسکال یک زبان کامپایلی است.[۴]

یادگیری ساختار نوشتن کدها در آبجکت پاسکال برای برنامه‌نویسان باتجربهٔ پاسکال، ساده است و تنها چند ساعت زمان می‌برد. مشکل اصلی برای این دسته از برنامه‌نویسان خو گرفتن به سبک برنامه‌نویسی شیءگرا خواهد بود.[۵]

جستارهای وابسته

پانویس

منابع