آگارتا

آگارتا (گاهی اوقات آگارتی یا آگارات[۱]) پادشاهی افسانه‌ای است که گفته می‌شود در سطح داخلی زمین قرار دارد.[۲] گاهی اوقات به اعتقاد به زمین توخالی مربوط می‌شود[۳] و موضوعی رایج در باطن‌شناسی است.[۴]

تاریخچه

افسانه آگارتا عمدتاً در اروپا مبهم باقی ماند تا اینکه ژرار انکاوس در سال ۱۹۱۰ گزارش مفصلی را که قبلاً در سال ۱۸۸۶ توسط غیب‌شناس فرانسوی قرن نوزدهم الکساندر سن ایو دالویدر (۱۸۴۲–۱۹۰۹) به نام، Mission de l'Inde en Europe مننتشر شده بود را ویرایش و دوباره منتشر کرد.[۵]

پس از جنگ جهانی اول، بعضی از گروه‌های آلمانی مانند انجمن تول به آگارتا علاقه نشان دادند.

فردیناند اوسندوفسکی، کاشف لهستانی، در کتاب خود به نام جانوران، انسان‌ها و خدایان در سال ۱۹۲۲ داستانی را در مورد پادشاهی زیرزمینی موجود در زمین نقل می‌کند. این پادشاهی برای یک جامعه بودایی خیالی به نام آغارتی شناخته می‌شود.[۶]

ارتباط با اساطیر

آگارتا غالباً با شامبالا[۷] مرتبط یا اشتباه گرفته می‌شود که در بودیسم وجریانا و آموزه‌های کالاچاکرای تبتی برجسته است و در غرب توسط مادام بلاواتسکی و انجمن تئوسوفی احیا شده‌است. تئوسوفیست‌ها به‌طور خاص آگارتی را مجموعه وسیعی از غارها در زیر تبت می‌دانند که در آن نیمه خدایان ساکن هستند که به آنها آسورا می‌گویند. هلنا و نیکلاس روریچ، که آموزه‌هایشان کاملاً موازی با تئوسوفی است، وجود شامبالا را هم روحانی و هم فیزیکی می‌بینند.[۸]

جستارهای وابسته

منابع

  1. ↑ Ossendowski, Ferdinand; Palen, Lewis Stanton (2003), Beasts, Men and Gods, Kessinger Publishing, p. 118, ISBN 978-0-7661-5765-1
  2. ↑ Eco, Umberto (5 August 2006). "Commentary: Spheres of influence". The Observer.
  3. ↑ File:"About Shambala" N.Roerich.ogg
  4. ↑ Tamas, Mircea Alexandru (2003), Agarttha, the invisible center, Rose-Cross Books, ISBN 978-0-9731191-1-4
  5. ↑ Guenon, Rene (1958), Le Roi du Monde, Gallimard, ISBN 978-0-900588-58-7
  6. ↑ Ferdynand Ossendowski (1922). Beasts, Men and Gods. New York: E. P. Dutton & Company.
  7. ↑ Greer, John Michael (2003), The New Encyclopedia of the Occult, Llewellyn Publications, ISBN 1-56718-336-0
  8. ↑ File:"About Shambala" N.Roerich.ogg

پیوند به بیرون