الینوگرل

الینوگرل

داده‌های بالینی
نام‌های دیگر	PRT-060128
روش مصرف دارو	خوراکی و IV
کد ATC	None
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی	Development terminated
داده‌های فارماکوکینتیک
متابولیسم	Mainly unchanged, ~15% N-demethylation[۱]
دفع	Urine, faeces
شناسه‌ها
نام آیوپاک N-[(5-Chlorothiophen-2-yl)sulfonyl]-N′-{4-[6-fluoro-7-(methylamino)-2,4-dioxo-1,4-dihydroquinazolin-3(2H)-yl]phenyl}urea
شمارهٔ سی‌ای‌اس	936500-94-6
پاب‌کم CID	16066663
کم‌اسپایدر	17226246
UNII	915Y8E749J
KEGG	D09607
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID50918262
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C20H15ClFN5O5S2
جرم مولی	۷۰۰۲۵۲۳۹۴۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰♠۵۲۳٫۹۴ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image
SMILES CNC1=C(C=C2C(=C1)NC(=O)N(C2=O)C3=CC=C(C=C3)NC(=O)NS(=O)(=O)C4=CC=C(S4)Cl)F
InChI InChI=1S/C20H15ClFN5O5S2/c1-23-15-9-14-12(8-13(15)22)18(28)27(20(30)25-14)11-4-2-10(3-5-11)24-19(29)26-34(31,32)17-7-6-16(21)33-17/h2-9,23H,1H3,(H,25,30)(H2,24,26,29) Key:LGSDFTPAICUONK-UHFFFAOYSA-N

الینوگرل (انگلیسی: Elinogrel)^[۲] یک داروی ضد پلاکت تجربی بود که به عنوان یک مهارکننده P2Y12 عمل می کرد. مانند تیکاگرلور و بر خلاف کلوپیدوگرل، الینوگرل یک مهارکننده برگشت پذیر بود که سریع و کوتاه (حدود ۱۲ ساعت) عمل کرد و یک پیش دارو نبود، بلکه خود از نظر دارویی فعال بود. این ماده به شکل نمک پتاسیم آن به صورت داخل وریدی برای درمان حاد و خوراکی برای درمان طولانی مدت استفاده میشد.^[۳] توسعه در سال 2012 خاتمه یافت.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Elinogrel». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲ اکتبر ۲۰۲۳.