انعطاف‌پذیری مفصل
به دامنه حرکتی پیرامون یک مفصل، انعطاف‌پذیری می‌گویند.
انواع انعطاف‌پذیری
چند نوع انعطاف‌پذیری اساسی وجود دارد: انعطاف‌پذیری فعال و انعطاف‌پذیری غیرفعال. برای دستیابی به انعطاف‌پذیری مطلوب در یک مفصل معین، اغلب تلفیقی از حرکات انعطاف‌پذیری فعال و غیرفعال استفاده می‌شوند.[۱]
انعطاف‌پذیری فعال
انعطاف‌پذیری فعال به شرایطی گفته می‌شود که در آن، ماهیچه‌ها پیرامون یک مفصل منقبض می‌شوند و یک عضو را به حرکت درمی‌آورند. انعطاف‌پذیری فعال می‌تواند به دو صورت پویا و ایستا باشد.
پویا
حرکات انعطاف‌پذیری فعال از نوع پویا، باعث انقباض عضلانی سریع و قوی می‌شود انجام چنین حرکاتی توصیه نمی‌شود.
ایستا
انعطاف‌پذیری فعال از نوع ایستا، انقباض‌های مداوم و آهسته را موجب می‌شود.
انعطاف‌پذیری غیرفعال
انعطاف‌پذیری غیرفعال به شرایطی گفته می‌شود که در آن، یک نیروی خارجی، یک اندام را به حرکت درمی‌آورد تا به نقطه نهایی حرکت خود برسد.[۲]
عوامل محدود کننده انعطاف‌پذیری
- ساختار استخوانی.
- اندازه ماهیچه‌های پیرامون مفصل.
- بافت پیوندی موجود در مفاصل.
- قدرت ماهیچه‌ها و بافت‌های پیوندی احاطه‌کننده مفصل.
منابع
پیش‌نمایش ارجاع‌ها
- ↑ Blakey (1994), p. 9.
- ↑ Holt, Laurence E. (2008). Flexibility : a concise guide to conditioning, performance enhancement, injury prevention, and rehabilitation. Pelham, Thomas W., Holt, Jason. Totowa, N.J.: Humana Press. ISBN 9781603271059. OCLC 501802731.