بزرگ‌نمایی
در روان‌شناسی، بزرگ‌نمایی Grandiosity نوعی احساس برتری، منحصر به فرد بودن یا آسیب‌ناپذیری است که غیرواقعی است و مبتنی بر توانایی شخصی نیست. ممکن است با باورهای اغراق‌آمیز دربارهٔ توانایی‌های یک فرد بیان شود، این باور که افراد کمی با خود وجه اشتراک دارند، و اینکه فرد تنها توسط افراد معدودی بسیار خاص قابل درک است. ویژگی شخصیتی بزرگ‌نمایی اصولاً با اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) مرتبط است، اما در بروز و ظهور اختلال شخصیت ضداجتماعی و دوره‌های شیدایی و هیپومانیک اختلال دوقطبی نیز وجود دارد.[۱]
اندازه‌گیری
- فرد استعدادها، ظرفیت‌ها و دستاوردها را به شکلی غیرواقع‌بینانه اغراق می‌کند.
- فرد به آسیب‌ناپذیری خود اعتقاد دارد یا محدودیت‌های خود را نمی‌شناسد.
- فرد فانتزی‌های بزرگی دارد.
- فرد معتقد است که نیازی به افراد دیگر ندارد.
- فرد پروژه‌ها، اظهارات یا رویاهای دیگران را بیش از حد مورد بررسی قرار می‌دهد و آن را به شیوه‌ای غیرواقعی پایین می‌آورد.
- فرد در مقایسه با افراد دیگر خود را منحصر به فرد یا خاص می‌داند.
- فرد خود را به‌طور کلی برتر از دیگر افراد می‌داند.
- فرد رفتار محوری و/یا خودارجاعی دارد.
- فرد به شیوه‌ای خودپسندانه یا متظاهر رفتار می‌کند.
منابع
- ↑ Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders Fourth edition, Text Revision (DSM-IV-TR) American Psychiatric Association (2000)