تونی اسمیت

تونی اسمیت
نام هنگام تولدآنتونی پیتر اسمیت
زادهٔ۲۳ سپتامبر ۱۹۱۲
نیوجرسی
درگذشت۲۶ دسامبر ۱۹۸۰ (۶۸ سال)
ملیتآمریکایی
شناخته‌شده برایمجسمه‌ساز، هنرهای تجسمی
همسر(ها)جین لاورنس
وبگاه

تونی اسمیت (به انگلیسی: Tony Smith) (زاده ۲۳ سپتامبر ۱۹۱۲ – درگذشته ۲۶ دسامبر ۱۹۸۰) مجسمه‌ساز، هنرمند تجسمی، طراح معماری و نظریه‌پرداز برجسته هنر بود. از او اغلب به‌عنوان یک چهره پیشگام در مجسمه‌سازی مینیمالیست آمریکایی یاد می‌شود.

زندگی و تحصیلات

اسمیت در ساوت اورنج، نیوجرسی، در یک خانواده تولیدکننده آب‌نما و تجهیزات آب‌رسانی به دنیا آمد، که توسط پدربزرگ و هم‌نامش ای.پی. اسمیت بنیان شده بود. تونی در حوالی سال ۱۹۱۶ به سل مبتلا شد که بیشتر دوران دبستان درگیر این بیماری بود. خانواده او برای تسریع بهبودی او و محافظت از سیستم ایمنی بدن و همچنین نگهداری از خواهر و برادرش، یک خانه پیش‌ساخته یک اتاقه در حیاط خلوت ساختند. او یک پرستار تمام‌وقت داشت و معلمانی که کارهای آموزش مدرسه‌اش را دنبال کرده و ادامه دهند. داروهای او در جعبه‌های کوچک مقوایی بود که از آن‌ها برای ساختن کاردستی استفاده می‌کرد. گاهی اوقات او از کارخانه ساخت آب‌نما و تجهیزات آب‌رسانی بازدید می‌کرد و از تولیدات صنعتی، ماشین‌آلات و فرآیندهای ساخت شگفت زده می‌شد.[۱]

اسمیت به دبیرستان سنت فرانسیس خاویر، که یک دبیرستان یسوعی در شهر نیویورک بود رفت و آمد می‌کرد.[۲] در بهار و تابستان ۱۹۳۱ به دانشگاه فوردهام رفت و در پاییز در دانشگاه جورج تاون ثبت‌نام کرد.[۳] او از تحصیلات رسمی سرخورده شد و در ژانویه ۱۹۳۲ به نیوجرسی بازگشت، جایی که در طول رکود بزرگ اقتصادی، یک کتاب‌فروشی دست‌دوم در نیوآرک خیابان براد افتتاح کرد. از سال ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۶، او روزها در کارخانه خانوادگی کار کرده و عصرها در لیگ دانشجویان هنر نیویورک شرکت می‌کرد و در آن‌جا با جورج بریگمن به تحصیل آناتومی، با جورج گروس به طراحی و آبرنگ، و با واسلاو ویتلاسیل به نقاشی پرداخت.[۴] در سال ۱۹۳۷، به شیکاگو نقل مکان کرد و قصد داشت در دانشگاه نیو باهاوس معماری بخواند، جایی که برنامه درسی بین‌رشته‌ای را به راحتی جذب می‌کرد. اما در نهایت پشیمان شد و سال بعد شروع به کار برای پروژه آردمور فرانک لوید رایت در نزدیکی فیلادلفیا، پنسیلوانیا کرد، و به‌عنوان کمک‌نجار و آجرکار شروع به کار کرد و در نهایت به‌عنوان منشی ادامه کار داد. پس از یک دوره کوتاه اسمیت با رایت در تالیسین، ویسکانسین، در ساخت خانه آرمسترانگ در اوگدن دونز، ایندیانا مشغول به کار شد. این دوره زمانی نیز به پایان رسید و زمانی که مادرش در سال ۱۹۴۰ بیمار شد، اسمیت به نیوجرسی بازگشت. پدرش در اول دسامبر همان سال به‌طور ناگهانی درگذشت.

زندگی حرفه‌ای

پرونده:LightUpbyTonySmithForbesCourtyard.jpg
«روشن شدن»، ۱۹۷۴، خارج از کتابخانه هیلمن در دانشگاه پیتسبورگ

در سال ۱۹۴۰، اسمیت کار خود را به‌عنوان طراح معماری مستقل آغاز کرد و تا اوایل دهه ۱۹۶۰ ادامه داشت. او تقریباً بیست خانه شخصی ساخت و پروژه‌های محقق‌نشده زیادی را مدل کرد، مانند کلیسای کاتولیک رومی مدل ۱۹۵۰، با نقاشی‌های روی شیشه توسط جکسون پولاک (۱۹۵۰). کارهای او شامل خانه‌های افرادی از جامعه هنری، از جمله فریتز بولتمن (۱۹۴۵)، تئودوروس استاموس، فرد اولسن (۱۹۵۱)، و بتی پارسونز (۱۹۵۹–۱۹۶۰) بود.[۵][۶][۷] علی‌رغم این موفقیت‌ها، رابطه معمار و مشتری آن‌قدر اسمیت را ناامید کرد که او به سمت آثار هنری خود گرایش پیدا کرد.[۸]

اسمیت پس از دو سال اقامت در هالیوود، کالیفرنیا (۱۹۴۳–۱۹۴۵) به ساحل شرقی بازگشت و همزمان با توسعه ایده‌های نظری مختلف و نقاشی انتزاعی، شروع به تدریس کرد، در حالی که همچنان پروژه‌های معماری را توسعه می‌داد. او با روابطی از جروم کامرووسکی تا جکسون پولاک، بارنت نیومن و مارک روتکو یکی از اعضای مرکزی جامعه مدرسه نیویورک شد.

او در آلمان نیز زندگی کرد و از سال ۱۹۵۳ تا ۱۹۵۵ به سرتاسر اروپا سفر کرد و همسرش جین را که خواننده اپرا بود همراهی کرد. او در اروپا گروه جدیدی از پروژه‌های معماری را توسعه داد و همچنین نقاشی کرد، از جمله نقاشی‌های لویزنبرگ (۱۹۵۳–۱۹۵۵). زمانی که اسمیت و همسرش در نورنبرگ زندگی می‌کردند کیارا «کیکی» اسمیت (۱۹۵۴) به دنیا آمد. دوقلوهای بئاتریس (بیبه) و ستون هم پس از بازگشت خانواده به اورنج جنوبی در سال ۱۹۵۵ به دنیا آمدند.

اسمیت در مؤسسه دلاهانتی (۱۹۵۶–۱۹۵۷) و مؤسسه پرات (۱۹۵۷–۱۹۵۹) کلاس‌های مربوط به معماری و طراحی برگزار کرد، همچنین ترون (۱۹۵۶) را توسعه داد. این کار از یک تکلیف کلاسی برای دانش‌آموزان در پرت ایجاد شد، تا ساده‌ترین سازه سه‌بعدی را که می‌توان برای بیش از دو سطح روی هم قرار داد، انجام داد. اسمیت حل هندسی چهار منشور مثلثی را با اضافه کردن یک مفصل دیگر گسترش داد و در نتیجه شکل جدیدی با هفت منشور مثلثی که دو چهار وجهی را در بر می‌گیرد، ایجاد کرد. پس از گذشت مدتی، او تصمیم گرفت که فرم به دست آمده چیزی غیر از یک تمرین طراحی است، بنابراین آن را ترون (به انگلیسی: Throne) نامید.

اسمیت به هیئت علمی کالج بنینگتون، ورمونت پیوست. در سال ۱۹۶۰ یک پروژه کلاسی بررسی سلول‌های بسته‌بندی‌شده بر اساس کتاب D'Arcy Thompson Growth & Form (1918) جرقه جستجوی اسمیت برای الهام هنری در دنیای طبیعی شد. تراکم حاصل از تتراکایدکادرون‌های ۱۴ وجهی، سلول حباب صابون کارآمد ایده‌آل، به‌عنوان ساختار بنینگتون شناخته می‌شود. این اولین باری بود که اسمیت تأثیری را که اشکال هندسی بزرگ‌شده می‌توانست به‌عنوان فرم‌های مستقل اما از نظر معماری مقیاس‌بندی شده را ببیند - مانند مجسمه.

اسمیت در حالی که در سال ۱۹۶۱ پس از یک تصادف اتومبیل در خانه در حال سپری کردن دوران نقاهت بود، شروع به ساخت ماکت‌های مجسمه‌ای کوچک با استفاده از تجمع چهار وجهی و هشت وجهی کرد. در سال ۱۹۶۲ او در کالج هانتر تدریس می‌کرد. در این سال او جعبه سیاه، اولین مجسمه ساخته شده از فولاد خود را ساخت. منشور مستطیلی متراکم، کمتر از دو فوت ارتفاع، یک جعبه کارت فایل ۳×۵ اینچی که اسمیت روی میز منتقد و مورخ هنر آمریکایی، یوجین گوسن، همکار و دوستش دید، ایجاد شد. او با یک سازنده محلی، جوشکاری صنعتی، که بیلبوردش را در حین رانندگی در نیوجرسی رانپایک دیده بود، تماس گرفت و از او خواست که آن را به خانه حومه شهرش تحویل دهد. اگرچه جوشکارها تصور می‌کردند که او دیوانه است، آن‌ها با این پروژه با نهایت مهارت برخورد کردند و نتیجه یک فرم خیره‌کننده برای اسمیت بود. اسمیت با این قطعه با عنوان جعبه سیاه، فرایند مجسمه‌سازی را کشف کرده بود.[۹] جایی که دیگران یک شکل هندسی خالص را دیدند، اسمیت آن را پیش‌تر دیده بود. این عنوان به مدیریت فاسد شهردار نیویورک جیمی واکر (۱۹۲۶–۱۹۳۲) اشاره دارد، زمانی که پیمانکاران رشوه را به شکافی در یک جعبه «سیاه» می‌انداختند.

TAU، واقع در شهر زادگاه اسمیت در اورنج جنوبی. این مجسمه نمونه‌ای از اشکال زاویه‌دار و برجسته‌ای است که اسمیت در اوایل دهه ۱۹۶۰ استفاده کرد.

در سال ۱۹۶۲، Die را ساخت، یک مکعب فولادی ۶ اینچی که شهرت او را به عنوان یکی از تأثیرگذارترین و مهم‌ترین هنرمندان زمان خود تثبیت کرد. The Elevens Are Up (1963) به‌طور رسمی در Die دنبال می‌شود. این مجسمه با الهام از دو رگه پشت گردن که هنگام نوشیدن بیش از حد مشروبات الکلی برجسته می‌شوند، از دو توده فولادی سیاه رنگ تشکیل شده‌است که رو در رو به فاصله چهار فوت از هم نصب شده‌اند؛ ساخته شده از فولاد و وزن بیش از ۱۲۰۰۰ پوند، منبع بعدی (۱۹۶۷) مجسمه‌ای به یاد ماندنی است که اسمیت برای اولین بار در مستند IV در کاسل، آلمان در تابستان ۱۹۶۸ به نمایش گذاشت.[۱۰] اسمیت پس از به نمایش گذاشتن آثار فلزی و تخته سه لا با رنگ مشکی عظیم در چندین سایت در سراسر ایالات متحده و در سطح بین‌المللی، با ساختار تخته سه لا که دهلیز کورکوران را پوشانده بود، در جلد ۱۳ اکتبر ۱۹۶۷ تایم نمایش داده شد.[۱۱][۱۲]

اسمیت که با مکتب مینیمالیستی گره خورده بود، با ماژول‌های هندسی ساده ترکیب شده روی یک شبکه سه بعدی کار کرد و از طریق سادگی و مقیاس، درام خلق کرد. در طول دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰، اسمیت با بارنت نیومن، جکسون پولاک، مارک روتکو و کلیفورد استیل دوست صمیمی شد. مجسمه او تأثیر انتزاعی آن‌ها را نشان می‌دهد. یکی از پروژه‌های معماری محقق نشده اسمیت در سال ۱۹۵۰ طرحی برای کلیسا بود که قرار بود صفحات شیشه‌ای نقاشی شده با همکاری دوستش پولاک طراحی شود.[۱۳]

اسمیت همچنین در موسسات مختلفی از جمله دانشگاه نیویورک، کوپر یونیون، مؤسسه پرت، کالج بنینگتون و کالج هانتر تدریس می‌کرد و در آن‌جا استاد هنرمندانی مانند پت لیپسکی بود.

از اسمیت خواسته شد تا در تابستان ۱۹۶۹ یک دوره مجسمه‌سازی را در دانشگاه هاوایی در مانوآ تدریس کند. او دو اثر محقق نشده طراحی کرد، دهانه هاوله (یک باغ فرورفته) و Hubris، اما در نهایت علامت چهارم را ایجاد کرد که در محوطه دانشگاه قرار گرفت. تجربه او در هاوایی همچنین برای سریال «برای…» او که حروف اول آن دوستان و هنرمندانی است که در زمان حضورش در مانوآ با او آشنا شد.

اسمیت به‌عنوان یک مجسمه‌ساز برجسته در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، معمولاً با جنبش هنر مینیمالیسم مرتبط است.

نمایشگاه‌ها

اولین نمایشگاه‌های اسمیت در سال ۱۹۶۴ برگزار شد و او اولین نمایشگاه انفرادی خود را در سال ۱۹۶۶ برگزار کرد. در همان سال از او خواسته شد تا نمایشگاه مهم سال ۱۹۶۶ در موزه یهودی نیویورک با عنوان «ساختارهای اولیه» را که یکی از مهم‌ترین نمایشگاه‌های جهان است، برگزار کند. اولین موزه اسمیت به‌عنوان مجسمه‌ساز مجسمه‌های هندسی در مقیاس بزرگ، در Wadsworth Atheneum، هارتفورد، کانکتیکات، و مؤسسه هنرهای معاصر، دانشگاه پنسیلوانیا، فیلادلفیا (۱۹۶۶) برگزار شد، و پس از آن یک تور نمایشگاهی سراسری در اندرو آغاز شد. کاخ سفید دیکسون، دانشگاه کرنل در ایتاکا، نیویورک (۱۹۶۸)، و یک تور نمایشی مستقر در نیوجرسی که توسط موزه نیوآرک و شورای هنرهای ایالتی نیوجرسی (۱۹۷۰) سازماندهی شد.[۱۴]

پرونده:'The Fourth Sign', painted steel sculpture by Tony Smith, 1976, University of Hawaii at Manoa.JPG
«علامت چهارم»، ۱۹۷۷، در دانشگاه هاوایی در مانوآ

در سال ۱۹۹۸ یک نمایشگاه بزرگ با عنوان «تونی اسمیت: معمار، نقاش، مجسمه‌ساز» در موزه هنرهای مدرن نیویورک برگزار شد که شامل معماری، نقاشی و مجسمه‌سازی او می‌شد. پس از آن در سال ۲۰۰۲، یک بازنگری اروپایی، که توسط مؤسسه هنر مدرن والنسیا، اسپانیا و مجموعه منیل، هیوستون ترتیب داده شد، در سال ۲۰۱۰ مروری بر آثار اسمیت روی کاغذ ترتیب داد.[۱۵] اسمیت همچنین در نمایشگاه بین‌المللی گوگنهایم، نیویورک (۱۹۶۷) شرکت داشت. دوسالانه ونیز (۱۹۶۸)؛ documenta 4، کاسل، آلمان (۱۹۶۸); سالانه ویتنی، موزه هنر آمریکایی ویتنی، نیویورک (۱۹۶۶، ۱۹۷۰، و ۱۹۷۱). و دوسالانه ویتنی، نیویورک (۱۹۷۳).

۲۳ سپتامبر ۲۰۱۲ صدمین سالگرد تولد اسمیت بود. مؤسسات در سراسر جهان صدمین سالگرد او را با رویدادهای ویژه جشن گرفتند، از جمله سمپوزیوم یک روزه در گالری ملی هنر، میزگردی در موزه هنر سیاتل، نصب مجسمه در فضای باز در پارک برایانت در نیویورک، و نمایشگاه «کیکی اسمیت، ستون»، تونی اسمیت: خانواده‌ای از هنرمندان، که در آن روز در آلمان افتتاح شد.[۱۶]

مجموعه‌ها

آثار اسمیت در اکثر مجموعه‌های عمومی بین‌المللی از جمله موزه هنر مدرن نیویورک گنجانده شده‌است. مجموعه منیل، هیوستون؛ فرماندار نلسون ای. راکفلر. مجموعه هنری امپایر استیت پلازا، آلبانی، نیویورک؛ مرکز هنری واکر، مینیاپولیس؛ موزه هنر مدرن لوئیزیانا، هامبلبیک، دانمارک؛ و موزه کرولر مولر، هلند.[۱۷] در سال ۲۰۰۳، گالری ملی هنر در واشینگتن یکی از چهار قالب اولین مجسمه فولادی اسمیت، «مرگ» را که در سال ۱۹۶۲ ساخته و در سال ۱۹۶۸ ساخته شد، از گالری پائولا کوپر خریداری کرد.[۱۸]

دود (۱۹۶۷) در حال حاضر دهلیز ۶۰ فوتی را پر می‌کند که به ساختمان آهمانسون موزه هنر کانتی لس‌آنجلس منتهی می‌شود. موزه این اثر را در سال ۲۰۱۰ خریداری کرد.[۱۹]

املاک تونی اسمیت در حال حاضر توسط گالری پیس در نیویورک نمایش داده می‌شود.[۲۰]

زندگی خصوصی

اسمیت در سال ۱۹۴۳ در نیویورک با همسرش، خواننده و بازیگر اپرا جین لارنس آشنا شد. آن‌ها به لس آنجلس نقل مکان کردند و در سانتا مونیکا در حضور تنسی ویلیامز به‌عنوان تنها شاهد ازدواج کردند.[۲۱]

او پدر هنرمندان کیارا «کیکی» اسمیت، ستون اسمیت و بازیگر زیرزمینی بئاتریس «بیب» اسمیت (دوقلوی ستون، که در سال ۱۹۸۸ درگذشت) بود.

در سال ۱۹۶۱، اسمیت در یک تصادف رانندگی مجروح شد و متعاقباً به پلی سیتمی مبتلا شد، یک بیماری خونی که تعداد زیادی گلبول قرمز تولید می‌کند. سلامتی او همیشه زیر سؤال بود و رو به وخامت گذاشت تا اینکه در ۲۶ دسامبر ۱۹۸۰ در سن ۶۸ سالگی تسلیم حمله قلبی شد.[۲۲] در زمان مرگ او و خانواده‌اش در ساوت اورنج، نیوجرسی ساکن بودند.

جستارهای وابسته

منابع

Tony Smith. در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی

پیوند به بیرون

پیش‌نمایش ارجاع‌ها

  1. ↑ "About - Tony Smith". Tony Smith Estate/Artists Rights Society. Retrieved February 4, 2018.
  2. ↑ "About - Tony Smith". Tony Smith Estate/Artists Rights Society. Retrieved February 4, 2018.
  3. ↑ "About - Tony Smith". Tony Smith Estate/Artists Rights Society. Retrieved February 4, 2018.
  4. ↑ "About - Tony Smith". Tony Smith Estate/Artists Rights Society. Retrieved February 4, 2018.
  5. ↑ "About - Tony Smith". Tony Smith Estate/Artists Rights Society. Retrieved February 4, 2018.
  6. ↑ Steinberg, Claudia (July 8, 2004). "HOUSE PROUD; Built Just as the Sculptor Dreamed It". The New York Times. Retrieved February 4, 2018.
  7. ↑ pmoore66 (May 11, 2010). "'Olsen House' by Tony Smith in Guilford, CT". Virtual Globetrotting. Retrieved February 4, 2018.
  8. ↑ Steinberg, Claudia (July 8, 2004). "HOUSE PROUD; Built Just as the Sculptor Dreamed It". The New York Times. Retrieved February 4, 2018.
  9. ↑ James Shepperd, written comments to Joan Pachner, March 13, 1991, p.4. This accords with Smith's own note relating the Black Box to an object "For bribes or graft."
  10. ↑ Tuchman, Phyllis. "Tony Smith, Master Sculptor." Portfolio. Summer 1980.
  11. ↑ Tony Smith بایگانی‌شده در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine Solomon R. Guggenheim Museum, New York.
  12. ↑ Carol Vogel (February 1, 2008), Monumental Gesture at Renovated Museum New York Times.
  13. ↑ Cembalest, Robin (September 13, 2012). "Jackson's Other Actions: Pollock's Sculptures Resurface". ARTnews. Retrieved February 4, 2018.
  14. ↑ Tony Smith بایگانی‌شده در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine Solomon R. Guggenheim Museum, New York.
  15. ↑ Tony Smith. Timothy Taylor Gallery. September 3 - October 4, 2013, London.
  16. ↑ Tony Smith: Source, September 7 - October 27, 2012 Matthew Marks Gallery, New York.
  17. ↑ Tony Smith بایگانی‌شده در ۷ اوت ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine Matthew Marks Gallery, New York/Los Angeles.
  18. ↑ Vogel, Carol. "Inside Art" New York Times'. 2 May 2003'.
  19. ↑ Finkel, Jori, "Tony Smith's monumental sculpture 'Smoke' will not disappear from LACMA." New York Times. 18 June 2010.
  20. ↑ Freeman, Nate (2017-03-01). "Pace Now Represents the Estate of Tony Smith". ARTnews (به انگلیسی). Retrieved 2018-06-18.
  21. ↑ "About - Tony Smith". Tony Smith Estate/Artists Rights Society. Retrieved February 4, 2018.
  22. ↑ "About - Tony Smith". Tony Smith Estate/Artists Rights Society. Retrieved February 4, 2018.