دیوار انفجاری

سربازان آمریکایی و افغان در پشت دیوار انفجاری ساخته شده از سنگرهای هسکو در افغانستان در سال ۲۰۱۲ ایستاده‌اند .

دیوار انفجاری (به انگلیسی: Blast wall) مانعی است که برای محافظت از ساختمان‌ها یا سایر سازه‌های آسیب‌پذیر و افراد داخل آن‌ها در برابر تأثیرات انفجار مجاور، خواه ناشی از حادثه صنعتی، عملیات نظامی یا تروریسم باشد، طراحی شده‌است.

اثربخشی

تحقیقات آکادمی دفاع دانشگاه کرانفیلد، بر اساس کارهای قبلی، نشان داده‌است که دیوارهای انفجاری دارای ویژگی‌های زیر هستند:

  • یک دیوار عمودی بدون تغییر شکل به‌طور قابل توجهی فشار بیش از حد و ضربه اوج انفجار را در منطقه ای بین ۴ تا ۶ ارتفاع دیوار در پشت آن کاهش می‌دهد.
  • حفاظت مشابه در فواصل بیشتر پشت دیوار اتفاق می‌افتد، اما به میزان کم
  • دیوارهای انفجاری بهترین عملکرد را دارند اگر انفجار نسبتاً نزدیک به جلوی دیوار باشد[۱]
  • دیوارهای «سایبان دار» (با قسمت بالایی که از روی جلو آویزان است) محافظت در برابر انفجار بهبود یافته را بر روی دیوارهای صفحه نشان می‌دهند.
  • سایبان ۹۰ درجه مؤثرتر از سایبان ۴۵ درجه است[۲]
  • دیوارهای حاوی ماسه یا آب به خوبی کار می‌کنند و در صورت خرابی آسیب کمی وارد می‌کنند
  • یک دیوار باید به اندازه کافی دست نخورده بماند تا بتواند با انفجار «تعامل» داشته باشد تا تأثیری داشته باشد[۳]

منابع

  1. ↑ Smith, Peter. "THE EFFECTIVENESS OF BLAST WALLS" (PDF). www.civ.uth.gr/. Department of Civil Engineering, University of Thessaly. Retrieved 6 November 2014. (p. 5)
  2. ↑ Smith p. 7
  3. ↑ Smith p. 11