زبان کره‌ای باستان
| کره‌ای باستان | |
|---|---|
| زبان شیلایی | |
| منطقه | جنوب و مرکز شبه‌جزیره کره |
| دوره | در سده ده یا سیزدهم به کره‌ای میانه تبدیل شد |
کره‌ای
| |
گونه‌های نخستین | نیاکره‌ای
|
| ایدو، هیانگچال، گوگیه‌ئول | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | oko |
فهرست لینگوییست | oko |
| گلاتولوگ | sill1240[۱] |
کره‌ای باستان (کره‌ای: 고대 한국어, 고대 조선어) نخستین مرحله مستند تاریخی زبان کره‌ای است،[۲] که در دوره شیلای متحد (۶۶۸–۹۳۵) رایج بود. علی‌رغم تلاش‌ها برای پیوند دادن این زبان به خانواده احتمالی آلتایی و به‌ویژه به زبان‌های ژاپنی، هیچ پیوندی میان کره‌ای باستان و هیچ زبان غیرکره‌ای به‌طور غیرقابل مناقشه نشان داده نشده است.
مرزهای دوره‌بندی کره‌ای باستان همچنان مورد مناقشه است. برخی از زبان‌شناسان، زبان‌های سه پادشاهی کره را که به صورت پراکنده تأیید شده‌اند، به عنوان گونه‌هایی از زبان کره‌ای باستان دسته‌بندی می‌کنند، در حالی که برخی دیگر این واژه را تنها برای زبان شیلا می‌دانند. زبان کره‌ای باستان به‌طور سنتی با پایان دودمان شیلا در سال ۹۳۵ به پایان می‌رسد.
منابع
- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Silla". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{cite book}: Invalid|display-editors=4(help) - ↑ Lee & Ramsey 2011.
- Baxter, William H.; Sagart, Laurent (September 20, 2014). "Baxter-Sagart Old Chinese reconstruction, version 1.1" (PDF). The Baxter-Sagart reconstruction of Old Chinese, University of Michigan. Retrieved August 23, 2019.
- Beckwith, Christopher I. (2004). Koguryo, the Language of Japan's Continental Relatives. BRILL. ISBN 978-90-04-13949-7.
| نوین |  | |
|---|---|---|
| تاریخ | ||
| کره باستان |
(این زبان‌ها از نظر تأیید تاریخی بسیار ضعیف هستند و وابستگی آن‌ها نامشخص است) | |