ساعات کاری
| بخشی از مقاله‌های مربوط به |
| اتحادیه‌های صنفی و کارگران |
|---|
 |
ساعات کاری، مدت زمانی است که کارگر، نیرو یا وقت خود را به منظور انجام کار در اختیار کارفرما قرار می‌دهد. کار بدون مزد مانند کارهای شخصی خانه یا مراقبت از کودکان یا حیوانات خانگی بخشی از هفته کاری محسوب نمی‌شود.
بسیاری از کشورها هفته کاری را با قانون تنظیم می‌کنند و حداقل دوره‌های استراحت روزانه، تعطیلات سالانه و حداکثر تعداد ساعات کاری در هفته توسط قوانین کشورها مشخص شده‌است. زمان کار ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و این مقوله اغلب به شرایط اقتصادی، مکان، فرهنگ، انتخاب سبک زندگی و سودآوری معیشت فرد بستگی دارد. به عنوان مثال، شخصی که از کودکان حمایت می‌کند و وام مسکن بزرگی را می‌پردازد، ممکن است نیاز به ساعت‌های بیشتری برای تأمین هزینه‌های اولیه زندگی داشته باشد تا فردی با قدرت درآمدی مشابه و با هزینه‌های مسکنی کمتر. در کشورهای توسعه یافته مانند بریتانیا، برخی از کارگران به دلیل ناتوانی در یافتن کار تمام وقت به صورت پاره وقت کار می‌کنند، اما بسیاری از آنها ممکن ساعات کاری کمتری را برای مراقبت از کودکان یا سایر اعضای خانواده را انتخاب کنند. برخی نیز ممکن است ساعات کاری خود را صرفاً برای افزایش زمان اوقات فراغت خود کاهش دهند.[۱]
ساعات کار استاندارد (یا ساعات کار عادی) به قوانین محدود کردن ساعات کار در روز، در هفته، در ماه یا در سال اشاره دارد. طبق قانون، کارفرما برای ساعات اضافه کاری نرخ بالاتری می‌پردازد. ساعات کار استاندارد کشورهای سراسر جهان حدود ۴۰ تا ۴۴ ساعت در هفته است (اما نه در همه جا: از ۳۵ ساعت در هفته در فرانسه[۲] تا حداکثر ۱۰۵ ساعت در هفته در اردوگاه‌های کار اجباری کره شمالی)[۳] و پرداخت اضافه کاری حدود ۲۵ تا ۵۰ درصد بالاتر از پرداخت‌های معمولی ساعتی هستند. حداکثر ساعات کار به حداکثر ساعات کاری یک کارمند اشاره دارد. یک کارمند نمی‌تواند بیش از سطح تعیین شده در قانون حداکثر ساعات کار کار کند.[۴]
سازمان جهانی بهداشت و سازمان بین‌المللی کار تخمین زدند که در سال ۲۰۱۶ میلادی از هر ده کارگر یک نفر در هفته در معرض ۵۵ ساعت کاری یا بیشتر بوده‌است. قرار گرفتن در معرض ساعات طولانی کار را به عامل خطر شغلی با بیشترین بار بیماری تبدیل می‌کند به نحوی که ۷۴۵۰۰۰ نفر در اثر بیماری قلبی یا سکته مغزی جان خود را به دلیل انجام این ساعات کاری از دست داده‌اند.[۵]
کاهش تدریجی ساعات کاری
اکثر کشورهای جهان توسعه یافته شاهد کاهش قابل توجه ساعات کاری بوده‌اند.[۷][۸] به عنوان مثال، در اواخر قرن نوزدهم در ایالات متحده تخمین زده شد که میانگین کار در هفته بیش از ۶۰ ساعت در هفته است.[۹] امروزه میانگین ساعات کار در ایالات متحده حدود ۳۳ ساعت است و[۱۰] به‌طور متوسط مردان به‌طور تمام وقت ۸٫۴ ساعت در روز کار می‌کنند و زنان به‌طور متوسط ۷٫۹ ساعت در روز کار تمام وقت دارند.[۱۱] کمترین میانگین ساعات کاری هفتگی را دو کشور هلند و فرانسه و به ترتیب ۲۷ ساعت کاری،[۱۲] و ۳۰ ساعت را دارا می‌باشند.[۱۳] در گزارش سال ۲۰۱۱ از ۲۶ کشور OECD، آلمان با ۲۵٫۶ ساعت کمترین میانگین ساعات کار در هفته را داشت.[۱۴]
بنیاد نیو اکونومیکس به جهان توصیه می‌کند که برای رفع مشکلاتی از قبیل بیکاری، انتشار کربن بالا، رفاه کم، نابرابری ریشه دار، کار بیش از حد، مراقبت از خانواده و کمبود وقت آزاد، بهتر است به سمت یک هفته کاری ۲۱ ساعته پیش برویم.[۱۵][۱۶][۱۷] بیل شانینگر که برای مککینزی اند کامپنی می‌نویسد، پیشنهاد مشابهی را برای ۲۰ ساعت کاری در هفته ارائه کرده‌است.[۱۸] دیگران، مانند مورخ روتخر برگمن، استدلال کرده‌اند که تا سال ۲۰۳۰ میلادی می‌توان به ۱۵ ساعت کاری در هفته دست یافت و پیتر فلمینگ جامعه‌شناس بریتانیایی یک هفته کاری سه روزه را پیشنهاد کرده‌است.[۱۹] طول هفته کاری واقعی و عملی در کشورهای توسعه یافته کاهش یافته‌است.[۲۰]
عواملی که در کاهش میانگین ساعات کار و افزایش استاندارد زندگی نقش داشته‌اند عبارتند از:
- پیشرفت‌های فناوری در بهره‌وری مانند مکانیزاسیون، رباتیک و فناوری اطلاعات
- زنان بیشتر در نیروی کار شرکت می‌کنند و خانه‌داری کمتری می‌کنند
- کاهش نرخ باروری منجر به نیاز کمتر به کودکان نیازمند حمایت می‌شود
مقالات اخیر[۲۱][۲۲] یک هفته کاری چهار روزه را پیشنهاد کرده‌اند و این مقالات استدلال کرده‌اند که کاهش ساعات کار مصرف را افزایش می‌دهد و اقتصاد را تقویت می‌کند. برخی دیگر از مقالات اما بیان می‌کنند که با کاهش ساعات کاری مصرف کاهش می‌یابد و این کاهش می‌تواند اثرات زیست‌محیطی را نیز کاهش دهد.[۲۳][۲۴][۲۵] از دیگر استدلال‌ها در دفاع از هفته چهار روزه می‌توان به بهبود سطح تحصیلات کارگران (به دلیل داشتن زمان اضافی برای شرکت در کلاس‌ها و دوره‌ها) و بهبود سلامت کارگران (کاهش استرس ناشی از کار کمتر و زمان اضافی برای ورزش) اشاره کرد. کاهش ساعات کار همچنین باعث صرفه جویی در هزینه‌های مراقبت روزانه و حمل و نقل می‌شود و به نوبه خود به محیط زیست کمک می‌کند تا انتشارات کربن کمتری داشته باشد. این مزایا باعث افزایش بهره‌وری نیروی کار در هر ساعت می‌شود.
ساعات کاری در ایران
در قوانین ایران ساعات صرف غذا (اوقات صرف صبحانه و نهار) و استراحت جزء ساعت کار به حساب نمی‌آید و قانوناً جزء ساعت کار محسوب نخواهد شد. در کشور ایران استثنائاً در روزهای ماه رمضان، ساعات ادای فرایض دینی و صرف افطار یا سحری جزء ساعت کار کارگران منظور می‌شود و کارفرما مکلف است، در ماه رمضان، مدتی از اوقات کار را برای ادای فریضه نماز و صرف افطار یا سحری اختصاص دهد.
در ایران، ساعات کار کارگران شاغل در کارهای سخت و زیان‌آور نباید از ۶ ساعت در هر روز تجاوز نماید.[۲۷]
کار در روزهای تعطیل
بر اساس برخی قوانین، کار در روز تعطیل رسمی از همان ساعت اول به عنوان اضافه کار تلقی و برای هر ساعت آن فوق‌العاده یی معادل ۴۰٪ اضافه بر مزد هر ساعت کار عادی باید پرداخت شود. بدیهی است چنانچه بر اساس عرف و روال کارگاه فوق‌العاده اضافه کار پرداختی در روزهای تعطیل رسمی بیش از میزان اخیرالذکر بوده باشد، عرف و روال مذکور کماکان معتبر و لازم الرعایه می‌باشد.[نیازمند منبع]
مزایایی از قبیل سختی کار و شغل فوق‌العاد که به تبع شغل و برای ترمیم مزد در ساعات عادی کار پرداخت می‌شود جزء مزد ثابت محسوب شده و لذا مبنای محاسبه اضافه کاری نیز منظور خواهد شد.[نیازمند منبع]
براساس برخی از قوانین کار، تعطیل یک روز معین و مستمر در هفته به عنوان تعطیل هفتگی کارگران اجباری بوده، و انجام کار و نیز اضافه کاری در این روز «حتی با توافق طرفین» بر خلاف مقررات و ممنوع است. به این ترتیب انجام کار در روز جمعه منوط به تعطیل یک روز معین دیگر در هفته می‌باشد. به‌علاوه همچنین کارگرانی که به جای روز جمعه از روز معین و مستمر دیگری در هفته به عنوان تعطیل هفتگی استفاده می‌نمایند، مزد روز جمعهٔ آنان همچنان ۴۰٪ اضافه بر مزد روزهای دیگر هفته خواهد بود.[نیازمند منبع]
جستارهای وابسته
- حقوق کار
- نقد کار
- حداقل دستمزد
- مزایای بازنشستگی
- تعطیلات پایان هفته
- بیکاری
- خواب
- ترافیک
- حمل و نقل عمومی
منابع
- ↑ Woods, Judith (1 May 2012). "More and more workers join the part-time revolution". The Daily Telegraph. London. Archived from the original on 2022-01-12.
- ↑ "French labor laws". Expatica. Retrieved 2022-06-27.
- ↑ Kang, Chol-hwan (5 December 2002). "Hoeryong Concentration Camp Holds 50,000 Inmates". Chosun Ilbo. Archived from the original on 22 February 2009. Retrieved 26 June 2012.
- ↑ Ho, Lok Sang (20 November 2012). "Setting maximum work hours first". China Daily.
- ↑ Pega, Frank; Nafradi, Balint; Momen, Natalie; Ujita, Yuka; Streicher, Kai; Prüss-Üstün, Annette; Technical Advisory Group (2021). "Global, regional, and national burdens of ischemic heart disease and stroke attributable to exposure to long working hours for 194 countries, 2000–2016: A systematic analysis from the WHO/ILO Joint Estimates of the Work-related Burden of Disease and Injury". Environment International. 154: 106595. doi:10.1016/j.envint.2021.106595. PMC 8204267. PMID 34011457.
- ↑ "Annual working hours per worker". Our World in Data.
- ↑ "Insee – Travail-Emploi – Soixante ans de réduction du temps de travail dans le monde". Insee.fr. Retrieved 2014-07-14.
- ↑ "Evolution de la durée du travail en France et dans le monde – Direccte". Lorraine.direccte.gouv.fr. Archived from the original on 2014-05-02. Retrieved 2014-07-14.
- ↑ "Hours of Work in U.S. History". Economic History Association. 2010-02-01.
- ↑ "United States Average Weekly Hours". Bsu.edu. Archived from the original on 2014-12-10. Retrieved 2014-07-14.
- ↑ "American Time Use Survey Summary". Bls.gov. 2017-06-27. Retrieved 2018-06-06.
- ↑ "Gapminder World". Gapminder.org. Retrieved 2014-07-14.
- ↑ "Gapminder World". Gapminder.org. Retrieved 2014-07-14.
- ↑ "Countries where people work least". nbcnews.com. 2012. Retrieved 2015-02-09.
- ↑ Coote, Anna; Franklin, Jane; Simms, Andrew (February 2010). 21 hours: Why a shorter working week can help us all to flourish in the 21st century (PDF). London: New Economics Foundation. ISBN 978-1-904882-70-1. Archived from the original (PDF) on 9 February 2016. Retrieved 18 October 2016.
- ↑ Stuart, H. (January 7, 2012) "Cut the working week to a maximum of 20 hours, urge top economists" The Guardian
- ↑ Schachter, H. (February 10, 2012) "Save the world with a 3-day work week" Globe and Mail
- ↑ Schaninger, Bill. "Re:think: The 20-hour workweek - McKinsey & Company". mckinsey.com. McKinsey & Company. Retrieved 13 December 2023.
- ↑ Veal, Anthony (24 December 2018). "It's time to put the 15-hour work week back on the agenda". The Conversation. Retrieved 13 December 2023.
- ↑ Gapminder Foundation (2011) "Gapminder World" graph of working hours per week plotted against purchasing power- and inflation-adjusted GDP per capita over time gapminder.org
- ↑ "Business: On the Way to a Four-Day Week". Time. 1971-03-01. Archived from the original on July 15, 2010.
- ↑ Janice Peterson (2008-06-09). "Study finds four-day work week optimal". Heraldextra.com. Archived from the original on 2011-06-16. Retrieved 2011-01-31.
- ↑ Anders Hayden (2012-06-11). "Working Less for a Sustainable Future". CommonDreams.com.
- ↑ Hayden, Anders (1999). Sharing the Work, Sparing the Planet. book. Zed Books. ISBN 1-896357-28-8.
- ↑ Frey, Philipp (2019). "The Ecological Limits of Work: on carbon emissions, carbon budgets and working time" (PDF). Autonomy Research. Retrieved 2019-09-09.
- ↑ "Employment by sex and weekly hours actually worked (thousands)".
- ↑ سهلی، مهدی (۱۳۹۷). الزامات محیط کار. تهران: شرکت چاپ و نشر کتاب‌های درسی ایران. صص. ۶۷. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۰۵-۲۶۴۴-۶.
برای مطالعه بیشتر
- Anna Coote, Jane Franklin, Andrew Simms. (2010), 21 Hours. Why a Shorter Working Week Can Help Us All to Flourish in the 21st Century.
- Bunting, Madeleine, (2004), "Willing Slaves: How the Overwork Culture is Ruling Our Lives", HarperCollins.
- Contensou, François and Radu Vranceanu, (2000), "Working Time. Theory and Policy Implications", Edward Elgar, Cheltelham, UK, شابک ۱−۸۵۸۹۸−۹۹۶−۵.
- Chung, Heejung, Marcel Kerkhofs and Peter Ester, (2008), "Working Time Flexibility in European Companies", European Foundation.
- de Graaf, John, (2003), "Take Back Your Time", Berrett-Koehler, شابک ۱−۵۷۶۷۵−۲۴۵−۳
- Fagan, Colette, Ariane Hegewisch and Jane Pillinger, (2006), "Out of Time: why Britain needs a new approach to working time flexibility", [۱], TUC
- Hunnicutt, Benjamin Kline, "Free Time : The Forgotten American Dream," Temple Press, 2013.شابک ۹۷۸۱۴۳۹۹۰۷۱۵۳[[ISBN (identifier)|ISBN 978-1-4399-0715-3
- Klamer, Ute, Ton Wilthagen, Heejung Chung, Anke Thiel, (2008) "Take it or leave it: flexible working-time arrangements and the synchronization of business cycle and life cycle" (as part of the European Foundation project "Flexibility and Security over the lifecourse")
- Lebergott, Stanley, (2002), "Wages and Working Conditions", "Wages and Working Conditions". Concise Encyclopedia of Economics (1st ed.). Library of Economics and Liberty. 2002."Wages and Working Conditions". In David R. Henderson (ed.). Concise Encyclopedia of Economics (1st ed.). Library of Economics and Liberty. اُسی‌ال‌سی ۳۱۷۶۵۰۵۷۰، ۵۰۰۱۶۲۷۰ و ۱۶۳۱۴۹۵۶۳OCLC 317650570,50016270,163149563
- Lee, Sangheon, Deirdre McCann and Jon C. Messenger, (2007), "Working Time Around the World'. Trends in working hours, laws and policies in a global comparative perspective". London: ILO/Routledge.
- McCann, Deirdre, (2005), "Working Time Laws: A global perspective", ILO, شابک ۹۲−۲−۱۱۷۳۲۳−۲
- McCarthy, Eugene J. and William McGaughey, (1989), "Nonfinancial Economics: The Case for Shorter Hours of Work", Praeger
- ساعات کار واضافه کاری
| کتابخانه‌های ملی | |
|---|---|
| سایر | |
