عبدالرحمن خلیفاوی

عبد الرحمن خلیفاوی
نخست‌وزیر سوریه
دوره مسئولیت
۳ آوریل ۱۹۷۱ – ۲۱ دسامبر ۱۹۷۲
رئیس‌جمهورحافظ اسد
پس ازحافظ اسد
پیش ازمحمود ایوبی
دوره مسئولیت
۷ اوت ۱۹۷۶ – ۲۷ مارس ۱۹۷۸
رئیس‌جمهورحافظ اسد
پس ازمحمود ایوبی
پیش ازمحمدعلی حلبی
اطلاعات شخصی
زاده۱۹۳۰
دمشق، سوریه
درگذشته۱۴ مارس ۲۰۰۹ (۷۸−۷۹ سال)
دمشق، سوریه
ملیت سوریه
حزب سیاسیحزب بعث
خدمات نظامی
درجهارتشبد

ارتشبد عبدالرحمن خلیفاوی (به عربی: عبد الرحمن خليفاوي) (زاده ۱۹۳۰ در دمشق[۱][۲] – درگذشته ۱۴ مارس ۲۰۰۹[۳] در دمشق) وی نظامی سوری با اصلیتی الجزایری بود. خلیفاوی دو بار در دههٔ هفتاد میلادی نخست‌وزیری سوریه را به عهده داشت و همچنین از ۲۱ نوامبر ۱۹۷۰ تا ۳ آوریل ۱۹۷۱ وزیر کشور سوریه بود.[۲]

دوران کودکی

خلیفاوی در سال ۱۹۳۰ میلادی[۱][۲] یا بر طبق منابع دیگر ۱۹۲۷ در شهر دمشق متولد شد.[۴] خلیفاوی با مادرش که از پدرش جدا شده بود زندگی می‌کرد. مادرش باوجود اینکه بی‌سواد بود و زندگی فقیرانه‌ای داشت، پسرش را به درس‌خواندن تشویق می‌کرد.[۵] خلیفاوی به دلیل فقیر بودن خانواده، در ده‌سالگی مجبور به کار کردن شد تا مخارج خانواده را تأمین کند.

وی بعد از اتمام دبیرستان در دانشکده افسری درس خواند.[۵]

منصب‌ها

وی وزارت کشور را در دوران ریاست جمهوری حافظ اسد در بین سال‌های ۲۱ نوامبر ۱۹۷۰ تا ۳ آوریل ۱۹۷۱ بر عهده گرفت. همچنین دو بار مسؤولیت نخست‌وزیری سوریه را بر عهده داشت؛ بار نخست از ۳ آوریل ۱۹۷۱ تا ۲۱ دسامبر ۱۹۷۲ و بار دوم از ۷ اوت ۱۹۷۶ تا ۲۷ مارس ۱۹۷۸ بود.[۲]

کار بشر دوستانه

خلیفاوی «مجتمع پزشکی مبارزه با سرطان شام» را در سال ۱۹۷۷ بعد از تجربه سرطان در دوران نخست‌وزیری، تأسیس کرد.[۵]

فرزندان

عبدالرحمن خلیفاوی یک دختر و سه پسر داشت.[۴]

منابع