فهرست فیلدمارشال‌ها و بزرگ‌دریابدهای ورماخت
فیلدمارشال (به آلمانی: Generalfeldmarschall) عالی‌ترین درجه نظامی در چندین حاکمیت آلمانی پیش‌اتحاد شامل امپراتوری مقدس روم بود. به شکل شنتی این درجه به ژنرال‌های ارشدی اعطا می‌شد که پیروزی‌های بزرگی در میدان نبرد کسب می‌نمودند.[۱] این درجه پس از شکست امپراتوری آلمان در جنگ جهانی اول و تحمیل پیمان ورسای بر آن که محدودیت‌های شدیدی بر نیروهای مسلح آلمان اعمال کرد، از میان رفت و حاکمیت جانشین تحت عنوان جمهوری وایمار در نیروهای مسلح کم‌نفرات خود آن را به کسی اعطا ننمود. پس از روی کار آمدن حزب ناسیونال سوسیالیست و تأسیس رایش سوم، آدولف هیتلر، پیشوای آلمان که در همراهی با سران نظامی با زیر پا گذاشتن محدودیت‌ها، اقدام به گسترش شدید نیروهای مسلح کشورش کرده بود، این درجه را بازیابی و در قالب ورماخت، نیروهای مسلح جدید آلمان، برای نخستین بار در سال ۱۹۳۶ به ورنر فون بلومبرگ، وزیر دفاع اعطا کرد.[۲] معادل درجه فیلدمارشال برای هیر (نیروی زمینی) و لوفت‌وافه (نیروی هوایی) درجه بزرگ‌دریابد (گروس‌آدمیرال) برای کریگسمارینه (نیروی دریایی) بود.[۱]
درجه فیلدمارشال به عنوان بالاترین درجه در ورماخت مورد استفاده قرار می‌گرفت تا این که ماه ژوئیه سال ۱۹۴۰ درجه رایشس‌مارشال که بالاتر از آن به حساب می‌آمد، ایجاد گردید که صرفاً به هرمان گورینگ، فرمانده کل لوفت‌وافه اعطا شد.[۱]
فهرست زیر شامل تمامی افرادی است که در دوره دوازده ساله رایش سوم در ورماخت به درجه فیلدمارشالی و بزرگ‌دریابدی ترفیع یافته‌اند. مجموعاً ۲۵ تن از ژنرال‌های هیر و لوفت‌وافه درجه فیلدمارشالی و ۲ تن از ژنرال‌های کریگسمارینه درجه بزرگ‌دریابدی را دریافت کردند.[۱] ادوارت فون بوم-ارمولی، فیلدمارشال بازنشسته نیروی زمینی اتریش-مجارستان نیز به صورت تشریفاتی به درجه فیلدمارشال در ورماخت ترفیع یافت. میانگین سنی افرادی که به این درجه رسیدند بدون احتساب فون بوم-ارمولی، ۵۶ سال و ۲ ماه و ۱۳ روز بود. مجدداً بدون احتساب فون بوم-ارمولی، هرمان گورینگ با دریافت درجه فیلدمارشالی در ۴۵ سالگی جوان‌ترین و گرت فون روندشتت با دریافت این درجه در ۶۴ سالگی مسن‌ترین دریافت‌کنندگان آن بودند.
هیر (نیروی زمینی)
لوفت‌وافه (نیروی هوایی)
کریگسمارینه (نیروی دریایی)
فیلدمارشال‌ها
| ردیف | تصویر | نام | تولد - درگذشت | شاخه | تاریخ ترفیع | سن هنگام ترفیع | جایگاه‌ها/فرماندهی‌ها پس از ترفیع | توضیحات |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ۱۹۳۴ | ||||||||
| ۱ |  |
ورنر فون بلومبرگ | ۱۹۴۶–۱۸۷۸[۳] | هیر | ۲۰ آوریل ۱۹۳۶[۴] | ۵۷ سال، ۷ ماه و ۱۸ روز |
|
- |
| ۱۹۳۶ | ||||||||
| ۲ |  |
هرمان گورینگ | ۱۹۴۶–۱۸۹۳[۶] | لوفت‌وافه | ۴ فوریه ۱۹۳۸[۷] | ۴۵ سال و ۲۳ روز | فرمانده کل لوفت‌وافه | جوان‌ترین دریافت‌کننده |
| ۱۹۴۰ | ||||||||
| ۳ |  |
فدر فون بک | ۱۹۴۵–۱۸۸۰[۸] | هیر | ۱۹ ژوئیه ۱۹۴۰[۸] | ۵۹ سال، ۷ ماه و ۱۶ روز | پس از پیروزی در نبرد فرانسه | |
| ۴ |  |
والتر فون براوخیچ | ۱۹۴۸–۱۸۸۱[۹] | هیر | ۱۹ ژوئیه ۱۹۴۰[۱۰] | ۵۸ سال، ۹ ماه و ۱۵ روز | فرمانده کل نیروی زمینی[۱۰] | پس از پیروزی در نبرد فرانسه |
| ۵ |  |
آلبرت کسلرینگ | ۱۹۶۰–۱۸۸۵[۱۱] | لوفت‌وافه | ۱۹ ژوئیه ۱۹۴۰[۱۲] | ۵۴ سال، ۷ ماه و ۱۹ روز |
|
ارتقا مستقیم از سپهبد به فیلدمارشالپس از پیروزی در نبرد فرانسه[۱۲] |
| ۶ |  |
ویلهلم کایتل | ۱۹۴۶–۱۸۸۲[۱۴] | هیر | ۱۹ ژوئیه ۱۹۴۰[۱۵] | ۵۷ سال، ۹ ماه و ۲۷ روز | رئیس فرماندهی عالی ورماخت[۱۶] | پس از پیروزی در نبرد فرانسه |
| ۷ |  |
گونتر فون کلوگه | ۱۹۴۴–۱۸۸۲[۱۷] | هیر | ۱۹ ژوئیه ۱۹۴۰[۱۸] | ۵۷ سال، ۸ ماه و ۱۹ روز |
|
پس از پیروزی در نبرد فرانسه |
| ۸ |  |
ویلهلم ریتر فون لیب | ۱۹۵۶–۱۸۷۶[۱۹] | هیر | ۱۹ ژوئیه ۱۹۴۰[۱۹] | ۶۳ سال، ۱۰ ماه و ۱۴ روز |
|
پس از پیروزی در نبرد فرانسه |
| ۹ |  |
ویلهلم لیست | ۱۹۷۱–۱۸۸۰[۲۰] | هیر | ۱۹ ژوئیه ۱۹۴۰[۲۰] | ۶۰ سال، ۲ ماه و ۵ روز |
|
پس از پیروزی در نبرد فرانسه |
| ۱۰ |  |
ارهارت میلش | ۱۹۷۲–۱۸۹۲[۲۱] | لوفت‌وافه | ۱۹ ژوئیه ۱۹۴۰[۲۲] | ۴۸ سال، ۳ ماه و ۱۹ روز |
|
پس از پیروزی در نبرد فرانسه |
| ۱۱ |  |
والتر فون رایشناو | ۱۹۴۲–۱۸۸۴[۲۴] | هیر | ۱۹ ژوئیه ۱۹۴۰[۲۵] | ۵۵ سال، ۹ ماه و ۱۱ روز | پس از پیروزی در نبرد فرانسه | |
| ۱۲ |  |
گرت فون روندشتت | ۱۹۵۳–۱۸۷۵[۲۶] | هیر | ۱۹ ژوئیه ۱۹۴۰[۲۷] | ۶۴ سال، ۷ ماه و ۷ روز |
|
مسن‌ترین دریافتکنندهپس از پیروزی در نبرد فرانسه |
| ۱۳ |  |
هوگو اشپرله | ۱۹۵۳–۱۸۸۵[۲۹] | لوفت‌وافه | ۱۹ ژوئیه ۱۹۴۰[۳۰] | ۵۵ سال، ۵ ماه و ۱۲ روز | ناوگان سوم هوایی[۳۰] | ارتقا مستقیم از سپهبد به فیلدمارشالپس از پیروزی در نبرد فرانسه |
| ۱۴ |  |
اروین فون ویتسلیبن | ۱۹۴۴–۱۸۸۱[۳۱] | هیر | ۱۹ ژوئیه ۱۹۴۰[۳۲] | ۵۸ سال، ۷ ماه و ۱۵ روز | پس از پیروزی در نبرد فرانسه | |
| ۱۵ |  |
ادوارت فون بوم-ارمولی | ۱۹۴۱–۱۸۵۶[۳۳] | - | ۳۱ اکتبر ۱۹۴۰[۳۳] | ۸۴ سال، ۸ ماه و ۱۹ روز | بدون جایگاه | فیلدمارشال بازنشسته نیروی زمینی اتریش-مجارستانترفیع تشریفاتی[۳۳] |
| ۱۹۴۲ | ||||||||
| ۱۶ |  |
اروین رومل | ۱۹۴۴–۱۸۹۱[۳۴] | هیر | ۲۲ ژوئن ۱۹۴۲[۳۵] | ۵۰ سال، ۷ ماه و ۷ روز |
|
- |
| ۱۷ |  |
گئورگ فون کوشلر | ۱۹۶۸–۱۸۸۱[۳۶] | هیر | ۳۰ ژوئن ۱۹۴۲[۳۷] | ۶۱ سال و ۱ ماه | گروه ارتش شمال[۳۸] | - |
| ۱۸ |  |
اریش فون مانشتاین | ۱۹۷۳–۱۸۸۷[۳۹] | هیر | ۱ ژوئیه ۱۹۴۲[۴۰] | ۵۴ سال، ۷ ماه و ۷ روز |
|
- |
| ۱۹۴۳ | ||||||||
| ۱۹ |  |
فریدریش پائولوس | ۱۹۵۷–۱۸۹۰[۴۲] | هیر | ۳۱ ژانویه ۱۹۴۳[۴۲] | ۵۲ سال، ۴ ماه و ۸ روز | ارتش ششم[۴۲] | تنها دو ماه پس از ترفیع به درجه ارتشبدبه جهت اجتناب از تسلیم شدن در نبرد استالینگراد[۴۲] |
| ۲۰ |  |
ارنست بوش | ۱۹۴۵–۱۸۸۵[۴۳] | هیر | ۱ فوریه ۱۹۴۳[۴۳] | ۵۷ سال، ۶ ماه و ۲۶ روز |
|
- |
| ۲۱ |  |
ایوالت فون کلایست | ۱۹۵۴–۱۸۸۱[۴۵] | هیر | ۱ فوریه ۱۹۴۳[۴۶] | ۶۱ سال، ۵ ماه و ۲۴ روز | گروه ارتش آ[۴۷] | - |
| ۲۲ |  |
ماکسیمیلیان فون وایخس | ۱۹۵۴–۱۸۸۱[۴۸] | هیر | ۱ فوریه ۱۹۴۳[۴۹] | ۶۱ سال، ۲ ماه و ۲۰ روز |
|
- |
| ۲۳ |  |
ولفرام فون ریشتوفن | ۱۹۴۵–۱۸۹۵[۵۰] | لوفت‌وافه | ۱۶ فوریه ۱۹۴۳[۵۰] | ۴۷ سال، ۴ ماه و ۶ روز |
|
- |
| ۱۹۴۴ | ||||||||
| ۲۴ |  |
والتر مدل | ۱۹۴۵–۱۸۹۱[۵۱] | هیر | ۱ مارس ۱۹۴۴[۵۱] | ۵۳ سال، ۱ ماه و ۶ روز |
|
- |
| ۱۹۴۵ | ||||||||
| ۲۵ |  |
فردینانت شورنر | ۱۹۷۳–۱۸۹۲[۵۲] | هیر | ۵ آوریل ۱۹۴۵[۵۲] | ۵۲ سال، ۹ ماه و ۲۴ روز | فرمانده کل نیروی زمینی[۵۲] | - |
| ۲۶ |  |
روبرت فون گرایم | ۱۹۴۵–۱۸۹۲[۵۳] | لوفت‌وافه | ۲۵ آوریل ۱۹۴۵[۵۳] | ۵۲ سال، ۱۰ ماه و ۳ روز | فرمانده کل لوفت‌وافه[۵۳] | ۱۳ روز پیش از تسلیم آلمان |
بزرگ‌دریابدها
| ردیف | تصویر | نام | تولد - درگذشت | شاخه | تاریخ ترفیع | سن هنگام ترفیع | جایگاه‌ها/فرماندهی‌ها پس از ترفیع | توضیحات |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ۱۹۳۴ | ||||||||
| ۱ |  |
اریش ردر | ۱۹۶۰–۱۸۷۶[۵۴] | کریگسمارینه | ۱ آوریل ۱۹۳۹[۵۴] | ۶۲ سال، ۱۱ ماه و ۸ روز | فرمانده کل کریگسمارینه[۵۴] | - |
| ۱۹۳۹ | ||||||||
| ۲ |  |
کارل دونیتس | ۱۹۸۰–۱۸۹۱[۵۵] | کریگسمارینه | ۳۰ ژانویه ۱۹۴۳[۵۶] | ۵۱ سال، ۴ ماه و ۱۴ روز |
|
- |
پانویس
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ Zabecki 2020, p. 337.
- ↑ Weinberg, Gerhard (1970). The Foreign Policy of Hitler's Germany: Diplomatic Revolution in Europe. University of Chicago Press. ISBN 978-0-391-03825-7. Pp. 296–7.
- ↑ Schäfer 2006, p. 17–18.
- ↑ Schäfer 2006, p. 119.
- ↑ Schäfer 2006, p. 159.
- ↑ Irving 1989, p. 19 & 753.
- ↑ Irving 1989, p. 291.
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ Wistrich 1982, p. 16.
- ↑ Löffler 2001, p. 32.
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ Lexikon der Wehrmacht - Von Brauchitsch
- ↑ Battistelli 2012, p. 5 & 14.
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Battistelli 2012, p. 10.
- ↑ Battistelli 2012, p. 10–13.
- ↑ Keitel 1966, p. 12 & 238.
- ↑ Keitel 1966, p. 119.
- ↑ Keitel 1966, p. 50.
- ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ Barnett 1989, p. 408–409.
- ↑ Barnett 1989, p. 408.
- ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ ۱۹٫۲ Brett-Smith 1976, p. 54.
- ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ ۲۰٫۲ Snyder 1976, p. 212.
- ↑ Brown 1974, p. 3 & 379.
- ↑ Brown 1974, p. 106.
- ↑ Brown 1974, p. 154 & 167.
- ↑ Brett-Smith 1976, p. 185 & 188.
- ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ Brett-Smith 1976, p. 187.
- ↑ Keegan 1974, p. 11.
- ↑ Keegan 1974, p. 96.
- ↑ Keegan 1974, p. 78 & 94 & 107.
- ↑ Brett-Smith 1976, p. 123 & 127.
- ↑ ۳۰٫۰ ۳۰٫۱ Brett-Smith 1976, p. 124.
- ↑ Kemp & McBride 1982, p. 29–30.
- ↑ ۳۲٫۰ ۳۲٫۱ Kemp & McBride 1982, p. 30.
- ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ ۳۳٫۲ Firstworldwar.com - Von Böhm-Ermolli
- ↑ Battistelli 2010, p. 5 & 14.
- ↑ ۳۵٫۰ ۳۵٫۱ Battistelli 2010, p. 14.
- ↑ Mitcham & Mueller 2012, p. 45 & 50.
- ↑ Mitcham & Mueller 2012, p. 48.
- ↑ Mitcham & Mueller 2012, p. 47.
- ↑ Forczyk 2010, p. 5 & 60.
- ↑ Battistelli 2010, p. 25.
- ↑ Battistelli 2010, p. 20 & 28 & 37.
- ↑ ۴۲٫۰ ۴۲٫۱ ۴۲٫۲ ۴۲٫۳ Busch 2012, p. XVI.
- ↑ ۴۳٫۰ ۴۳٫۱ Kemp & McBride 1982, p. 25.
- ↑ Kemp & McBride 1982, p. 25–26.
- ↑ Barnett 1989, p. 250 & 260.
- ↑ Barnett 1989, p. 256.
- ↑ Barnett 1989, p. 255.
- ↑ Antill 2007, p. 15–16.
- ↑ ۴۹٫۰ ۴۹٫۱ Antill 2007, p. 16.
- ↑ ۵۰٫۰ ۵۰٫۱ ۵۰٫۲ deutsche-biographie.de-Von_Richthofen
- ↑ ۵۱٫۰ ۵۱٫۱ ۵۱٫۲ tracesofwar.com-Model
- ↑ ۵۲٫۰ ۵۲٫۱ ۵۲٫۲ ww2db.com-Schörner
- ↑ ۵۳٫۰ ۵۳٫۱ ۵۳٫۲ Lexikon der Wehrmacht - Von Greim
- ↑ ۵۴٫۰ ۵۴٫۱ ۵۴٫۲ ww2db.com - Raeder
- ↑ Padfield 1984, p. 24.
- ↑ Padfield 1984, p. 373.
- ↑ Padfield 1984, p. 373 & 571.
منابع
- Antill, Peter (2007). Stalingrad 1942. Osprey Publishing. ISBN 1-84603-028-5.
- Barnett, Correlli (1989). Hitler's Generals. Grove Weidenfeld Publications. ISBN 1-55584-161-9.
- Battistelli, Pier Pablo (2012). Albert Kesselring. Osprey Publishing. ISBN 978-1-84908-735-3.
- Brett-Smith, Richard (1976). Hitler's Generals. Presidio Press. ISBN 0-89141-044-9.
- Forczyk, Robert (2010). Erich Von Manstein: Leadership, Strategy, Conflict. Osprey Publishing. ISBN 978-1-84603-465-7.
- Irving, David (1989). Göring. Focal Point Publications. ISBN 978-1-872197-20-3.
- Keitel, Wilhelm (1966). The memoirs of Field-Marshal Keitel. Stein and Day.
- Kemp, Anthony; McBride, Angus (1982). German Commanders Of World War II. Presidio Press. ISBN 0-85045-433-6.
- Löffler, Jürgen (2001). Walther von Brauchitsch (1881–1948). Eine politische Biographie [Walther von Brauchitsch. A Political Biography] (به آلمانی). Peter Lang. ISBN 3-631-37746-0.
- Mitcham, Samuel; Mueller, Gene (2012). Hitler's Commanders: Officers of the Wehrmacht, the Luftwaffe, the Kriegsmarine, and the Waffen-SS. Rowman & Littlefield. ISBN 978-1-4422-1153-7.
- Schäfer, Kirstin A. (2006). Werner von Blomberg: Hitlers erster Feldmarschall: Eine Biographie (به آلمانی). Verlag Ferdinand Schöningh. ISBN 978-3-506-71391-9.
- Snyder, Louis L. (1976). Encyclopedia of the Third Reich. Robert Hale. ISBN 978-1-56924-917-8.
- Wistrich, Robert (1982). Who's Who in Nazi Germany. Macmillan Publishing Co. Inc. ISBN 0-02-630600-X.