قطعنامه ۱۷۳۷ شورای امنیت
 |
| بخشی از مجموعه مقاله‌های: |
| تاریخ جمهوری اسلامی ایران |
|---|
| مقاله‌های اصلی |
|
انقلاب ۱۳۵۷ • دوران تثبیت نظام• گاه‌شمار تاریخ• تاریخچه نظام• نظام• جنگ ایران و عراق• دوران سازندگی • دوران اصلاحات • دوران اصول‌گرایی • دوران اعتدال • دوران حاکمیت یکدست • دوران وفاق ملی |
| درگاه تاریخ ایران |
| قطعنامهٔ شمارهٔ ۱۷۳۷ (سازمان ملل متحد) | |
|---|---|
 | |
| تاریخ | ۲۳ دسامبر {year} |
| کُد | S/RES/1737 |
| موضوع | برنامه هسته‌ای ایران |
رأی‌گیری | ۱۵ موافق |
| نتیجه | تصویب شد |
| اعضای شورای امنیت | |
اعضای دائم | |
اعضای غیر دائم | |
قطعنامه ۱۷۳۷ از قطعنامه‌های شورای امنیت است که با رأی هر ۱۵ عضو شورای امنیت سازمان ملل در ۲۳ دسامبر ۲۰۰۶ (۲ دی ۱۳۸۵) به تصویب رسید. در این قطعنامه برای وادار کردن جمهوری اسلامی ایران به توقف برنامه غنی‌سازی اورانیوم تحریم‌هایی ضد ایران وضع شد. پیش‌نویس این قطعنامه توسط فرانسه، آلمان و انگلیس به علت آن تهیه شد که ایران برنامه غنی‌سازی اورانیوم خود را بر طبق قطعنامه ۱۶۹۶ متوقف نکرد.[۱]
جستارهای وابسته
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «United Nations Security Council Resolution 1737». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۵.
- ↑ «SECURITY COUNCIL IMPOSES SANCTIONS ON IRAN FOR FAILURE TO HALT URANIUM ENRICHMENT». وبگاه سازمان ملل متحد. ۲۳ دسامبر ۲۰۰۶. دریافت‌شده در ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۵.
متن مربوطه در ویکی‌نبشته: قطعنامه ۱۷۳۷ شورای امنیت سازمان ملل متحد