میش‌مست
میش‌مست؛ نام دودمانی عرب در خراسان بوده‌اند که بر ترشیز (کاشمر) حکومت داشتند. این دودمان حین وقایع ۱۰۰۷ قمری و در نبردهای شاه عباس یکم با ازبکان در خراسان، شرکت کرده بودند. میش‌مست‌ها در ۱۱۰۶ قمری قسمتی از سپاه خراسان بوده و در جنگ با طوایف بلوچ شرکت داشتند. امیرخان میش‌مست، توپچی‌باشیهٔ حکومت بی‌دوام عادل‌شاه و از حامیان سلطنت شاه سلیمان دوم بود. عبدالعلی‌خان و میر محمدخان میش‌مست، پس از کشته شدن نادرشاه به علی‌مردان‌خان چهارلنگ پیوستند. حکمرانی ترشیز پس از ترور نادرشاه تا سال‌های نخست فرمانروایی فتحعلی‌شاه، با خوانین میش‌مست اداره شده و مصطفی‌قلی‌خان میش‌مست، آخرین حاکم به ارث رسیدهٔ ترشیز بود که بعد از آن، صدها خانوار میش‌مست در دورهٔ قاجار به ورامین کوچانده شدند و بالغ بر ۶۸خانوار عشایر از میش‌مست‌های ورامین همچنان باقی مانده‌اند.[۱]
ساختمان‌ها
از ساختمان‌های مهمهٔ ایجاد شده در این دوره، می‌توان به مسجد جامع کاشمر اشاره کرد که در سال ۱۲۰۵ قمری و به هنگام امارتهٔ عبدالعلی‌خان میش‌مست بر ترشیز ساخته گشت.[۲] و در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۸۰ به شمارهٔ ۵۱۵۲ توسط سازمان میراث فرهنگی ایران در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.[۳]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ محمدرضا خسروی (۱۳۷۶)، تاریخ کاشمر، مشهد: موسسه چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی، شابک ۹۶۴-۴۳۴-۰۰۷-۸
- ↑ «مسجد جامع کاشمر؛ میراثی ماندگار با قدمتی بیش از دو قرن + عکس». ایکنا. ۱۱ آبان ۱۳۹۴. دریافت‌شده در ۱۰ اکتبر ۲۰۲۱.
- ↑ «پرونده ثبتی مسجد جامع کاشمر در فهرست آثار ملی ایران». وزارت راه و شهرسازی. دریافت‌شده در ۲۸ ژوئن ۲۰۲۱.
ایران صفوی (۱۷۳۶–۱۵۰۱) | |
|---|---|
| سران کشور | |
| ایدئولوژی و مذهب |
|
| تاریخ سیاسی | |
| تاریخ نظامی | |
| فرهنگ و تمدن | |
| جستارهای وابسته | |
