ناصرگرایی

جمال عبدالناصر

ناصرگرایی یا ناصریسم (به عربی: التيار الناصري) یک ایدئولوژی ملی‌گرایانه سوسیالیستی عربی بود که در سایهٔ دولت جمال عبد الناصر (رئیس‌جمهور مصر از ۱۹۵۲م تا ۱۹۷۰م) به راه افتاد و پس از درگذشتش نیز ادامه یافت. اسم این حرکت از نام عبدالناصر گرفته شده است و از شعارهای ناصر الهام گرفته است که: آزادی، سوسیالیسم و یگانگی سرزمین‌های عرب است.[۱]

تأسیس و شخصیت‌های سرشناس

نخستین کسی که از اصطلاح ناصرگرایی استفاده کرد، روزنامه‌نگار مصری، محمد حسین هیکل بود که سال ۱۴ ژانویه ۱۹۷۲ در روزنامه الاهرام زمان حکومت ناصر، از این اصطلاح استفاده کرد و این نام که در جهان عرب مشهور شد. بعد از آن نیز در سال ۱۹۷۶ کامل رفعت کتابچه‌ای به عنوان «ناصرگراها» (به عربی: ناصریون) نوشت و در آن اصول ناصرگرایی و اهدافش را ذکر کرد. در سال ۱۹۹۲ «حزب دموکراسی ناصرگرایی» به ریاست ضیاءالدین داود، وکیل و عضو مجلس مصر تشکیل شد. برخی اوقات رهبران کشورهای عرب نظیر معمر قذافی رئیس جمهور لیبی، نیز خود را ناصرگرا معرفی کرده‌اند.[۱]

منابع