نشانه ایوارت
| نشانهٔ ایوارت | |
|---|---|
 | |
| کتف چپ، سطح پشتی. (نشانه ایوارت زیر زاویه کتف چپ)[۱] | |
| تشخیص افتراقی | افیوژن پریکارد |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
نشانهٔ ایوارت (انگلیسی: Ewart's sign) یافته‌ای در معاینه بالینی بیمارانی است که حجم قابل توجهی مایع در اطراف قلب‌شان جمع شده است. (افیوژن پریکارد).[۲]
صدای نامشخص و مبهم در دق (کیفیت این صدا را «چوبی» توصیف کرده‌اند) و همچنین صداهای ریوی گُنگ در زاویه کتف چپ در صورت فشردگی لُب تحتانی چپ ریه یا وجود مایع زیاد شنیده می‌شود که ممکن است منجر به آتلکتازی شوند.[۳]
این نشانهٔ بالینی را نخستین بار ویلیام ایوارت در سال ۱۸۹۶ توصیف کرد.[۴][۵]
منابع
- ↑ "Definition: Ewart's sign from Online Medical Dictionary". Archived from the original on 2007-08-13.
- ↑ Smedema, J; Katjitae, I; Reuter, H; Doubell, A.F (November 2000). "Ewart's sign in tuberculous pericarditis". South African Medical Journal. 90 (11): 1115. PMID 11196032. Retrieved 2 July 2021.
- ↑ "Atelectasis". The Lecturio Medical Concept Library. Retrieved 2 July 2021.
- ↑ synd/2346 در وبگاه هونِـیمدئیت؟
- ↑ W. Ewart: Practical aids in the diagnosis of pericardial effusion, in connection with the question as to surgical treatment. British Medical Journal, London, 1896, 1: 717-721.