پادشاهی آلان‌ها و وندال‌ها
پادشاهی آلان‌ها و وندال‌ها Regnum Vandalorum et Alanorum Vandaliric | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ۴۳۵ میلادی–۵۳۴ میلادی | |||||||||||||
 سکه‌ای که توسط گلیمر ضرب شده(۵۳۰ میلادی –۵۳۴ میلادی)
| |||||||||||||
 قلمرو پادشاهی آلان‌ها در بیشینه خود | |||||||||||||
| پایتخت | هیپو رگیوس ۴۳۵ میلادی –۴۳۹ میلادی[۱] کارتاژ ۴۳۰ میلادی[۲]–۵۳۴ میلادی [۳] | ||||||||||||
| زبان(های) رایج | لاتین وندالی پونی نودیایی | ||||||||||||
| دین(ها) | آریانیسم اعتقادنامه نیقیه مسیحیت خلقیدونی | ||||||||||||
| حکومت | Pre-feudal Monarchy | ||||||||||||
| پادشاه | |||||||||||||
• ۴۳۵ میلادی –۴۷۷ میلادی | گایسریک | ||||||||||||
• ۴۷۷ میلادی –۴۸۴ میلادی | هونریک | ||||||||||||
• ۸۴۸ میلادی –۴۹۶ میلادی | گونتاموند | ||||||||||||
• ۴۰۶ میلادی –۵۲۳ میلادی | ترازاموند | ||||||||||||
• ۵۲۳ میلادی –۵۳۰ میلادی | هیلدریک | ||||||||||||
• ۵۳۰ میلادی –۵۳۴ میلادی | گلیمر | ||||||||||||
| تاریخ | |||||||||||||
• تأسیس توسط آلان‌ها و وندال‌ها در موریتانی | ۴۳۵ میلادی | ||||||||||||
• الحاق به امپراتوری بیزانس | ۵۳۴ میلادی | ||||||||||||
| |||||||||||||
پادشاهی وَنْدال‌ها یا پادشاهی آلان‌ها و وَنْدال‌ها حکومتی بود که توسط نیروهای مشترک آلان‌ها و وندال‌ها در دریای مدیترانه و شمال آفریقا تأسیس شد و در نهایت به‌دست امپراتوری بیزانس منقرض شد.
وَندال‌ها از مردمان ژرمن از گروه ژرمن های شرقی بودند که به زبان وندالی که از زبانهای ژرمنی خاوری بود گپ میزدند و آلان‌ها که از مردمان ایرانی شمالی در دوران باستان بودند.[۵] نام آلان‌ها صورتی از واژه آریا است.[۵][۶] بازماندگان این قوم که در اوستیا در منطقهٔ مرزی میان روسیه و گرجستان زندگی می‌کنند، قومیت و زبان خود را ایرون می‌نامند.[۷] حماسه نرت حماسه ملی مردمان ایرانی‌تبار قفقاز شمالی و مردمان بازماندۂ آلان است.[۸]
این سلسله با استقرار در شمال آفریقا خسارت بزرگی بر امپراتوری روم غربی وارد کرد، زیرا سرزمین‌های آفریقایی روم، مهم‌ترین منبع تأمین کننده غلات امپراتوری بود. علاوه بر سرزمین باستانی کارتاژ، جزایر بزرگ مدیترانه از جمله سیسیل، ساردینیا و کورس را تحت حکومت داشتند.
جستارهای وابسته
منابع
- Bury, John Bagnell (1923), History of the Later Roman Empire, from the Death of Theodosius I to the Death of Justinian (A.D.395 to A.D. 565), vol. 2 vols, Macmillan
- Cameron, Averil (2000). "The Vandal conquest and Vandal rule (A.D. 429–534)". The Cambridge Ancient History. Late Antiquity: Empire and Successors, A.D. 425–600. Vol. XIV. Cambridge University Press. pp. 553–559.
- Collins, Roger (2000). "Vandal Africa, 429–533". The Cambridge Ancient History. Late Antiquity: Empire and Successors, A.D. 425–600. Vol. XIV. Cambridge University Press. pp. 124–126.
- Heather, Peter (2005). The Fall of the Roman Empire: A New History of Rome and the Barbarians. Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-515954-7.
- Heather, Peter (2007), 'Christianity and the Vandals in the Reign of Geiseric', Bulletin of the Institute of Classical Studies 50, pp. 137–146.
- Mass, Michael (ed.) (2014) The Cambridge Companion to the Age of Attila. Cambridge: Cambridge University Press, شابک ۹۷۸۱۱۳۹۱۲۸۹۶۴
- Merrills, Andy (2004). "Vandals, Romans and Berbers: Understanding Late Antique North Africa". Vandals, Romans and Berbers: New Perspectives on Late Antique North Africa. Ashgate. pp. 3–28. ISBN 0-7546-4145-7.
- Merrills, Andrew; Miles, Richard (2010). The Vandals. John Wiley & Sons. ISBN 978-1-4051-6068-1.
- Victor of Vita (1992) History of the Vandal Persecution trans. John Moorhead, Liverpool: Liverpool University Press, شابک ۰۸۵۳۲۳۱۲۷۳.
پانویس
پیش‌نمایش ارجاع‌ها
- ↑ Andrew Merrills and Richard Miles, The Vandals (Blackwell Publishing, 2007), 60.
- ↑ An Empire of Cities, Penelope M. Allison, The Cambridge Illustrated History of the Roman World, ed. by Greg Woolf (Cambridge University Press, 2001), 223
- ↑ Andrew Merrills and Richard Miles, The Vandals, 3.
- ↑ "Théâtre de tous les peuples et nations de la terre avec leurs habits et ornemens divers, tant anciens que modernes, diligemment depeints au naturel par Luc Dheere peintre et sculpteur Gantois[manuscript]". lib.ugent.be. Retrieved 2020-08-25.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ محسنی، محمدرضا 1389: «پان ترکیسم، ایران و آذربایجان» انتشارات سمرقند، ص 109
- ↑ آرتور امانوئل کریستنسن، «فراسوی دریای خزر» ، انتشارات طهوری، 1385، ص 44 و 45
- ↑ Agustí Alemany, Sources on the Alans Handbook of Oriental Studies, sect. 8, vol 5) (Leiden:Brill) 2000.
- ↑ John Colarusso. Nart Sagas from the Caucasus: Myths and Legends from the Circassians, Abazas, Abkhaz, and Ubykhs. Princeton University Press. xxiv, 552.