پیریتینول

پیریتینول
داده‌های بالینی
کد ATC	N06BX02 ;
داده‌های فارماکوکینتیک
نیمه‌عمر حذف	۲٫۵ ساعت
شناسه‌ها
	نام آیوپاک 5,5'-[dithiobis(methylene)]bis[4-(hydroxymethyl)-2-methylpyridin-3-ol];
شمارهٔ سی‌ای‌اس	1098-97-1 ;
پاب‌کم CID	14190;
کم‌اسپایدر	13561 ;
UNII	AK5Q5FZH2R;
KEGG	D02160 ;
ChEMBL	ChEMBL488093 ;
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID3048362 ;
ECHA InfoCard	100.012.864
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C16H20N2O4S2
جرم مولی	368.473 g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image;
	SMILES Oc1c(c(cnc1C)CSSCc2c(c(O)c(nc2)C)CO)CO;
	InChI InChI=1S/C16H20N2O4S2/c1-9-15(21)13(5-19)11(3-17-9)7-23-24-8-12-4-18-10(2)16(22)14(12)6-20/h3-4,19-22H,5-8H2,1-2H3 ; Key:SIXLXDIJGIWWFU-UHFFFAOYSA-N ;
	(صحت‌سنجی)

پیریتینول(به انگلیسی: Pyritinol) که با نام‌های پیریدوکسین دی‌سولفید یا پیریتیوکسین نیز شناخته می‌شود (نام داروهایی در اروپا، Encephabol، Encefabol ،Cerbon 6) یک آنالوگ نیمه سنتزی محلول در آب ویتامین B_۶ (پیریدوکسین HCl) است. این ماده در سال ۱۹۶۱ توسط آزمایشگاه‌های مرک با اتصال ۲ ترکیب ویتامین B_۶ (پیریدوکسین) بهمراه یک پل دی‌سولفید تولید شد. از دهه ۱۹۷۰، این دارو در چندین کشور برای درمان اختلالات شناختی، آرتریت روماتوئید،^[۱] و اختلالات یادگیری در کودکان به عنوان یک داروی با نسخه و بدون نسخه تجویز می‌شود. این ویتامین از اوایل دهه ۱۹۹۰ به عنوان یک مکمل غذایی نوتروپیک در ایالات متحده به فروش می‌رسد.

جستارهای وابسته

سولبوتیامین

منابع

↑ Lemmel EM (May 1993). "Comparison of pyritinol and auranofin in the treatment of rheumatoid arthritis. The European Multicentre Study Group". British Journal of Rheumatology. 32 (5): 375–82. doi:10.1093/rheumatology/32.5.375. PMID 8495257.

پیوند به بیرون

پرونده‌های رسانه‌ای مربوط به Pyritinol در ویکی‌انبار

[1] Lemmel EM (May 1993). "Comparison of pyritinol and auranofin in the treatment of rheumatoid arthritis. The European Multicentre Study Group". British Journal of Rheumatology. 32 (5): 375–82. doi:10.1093/rheumatology/32.5.375. PMID 8495257.

[۱]