ژان-لویی ترنتینیان
ژان-لویی ترنتینیان | |
---|---|
نام هنگام تولد | Jean-Louis Xavier Trintignant |
زادهٔ | ۱۱ دسامبر ۱۹۳۰ پایولنک، فرانسه |
درگذشت | ۱۷ ژوئن ۲۰۲۲ (۹۱ سال) اوزه، فرانسه |
محل تحصیل | مدرسه عالی تصویر و صدای فرانسه |
پیشه | هنرپیشه، کارگردان، تهیهکننده، رانندگان ماشین مسابقهای |
سالهای فعالیت | ۱۹۵۱–۲۰۱۹ |
همسر(ها) | استفان اودران (ا. ۱۹۵۴–۱۹۵۶) نادین ترنتینیان (ا. ۱۹۶۰–۱۹۷۶) Marianne Hoepfner (ا. ۲۰۰۰) |
فرزندان | ۳, شامل ماری ترنتینیان |
ژان-لویی ترنتینیان (به فرانسوی: Jean-Louis Xavier Trintignant) (تلفظ فرانسوی: [tʁɛ̃tiɲɑ̃]؛ ۱۱ دسامبر ۱۹۳۰ – ۱۷ ژوئن ۲۰۲۲) هنرپیشه اهل فرانسه و یکی از برجستهترین بازیگران سینمای موج نو فرانسه بود.
زندگینامه
او در طول شش دهه فعالیت حرفهای در سینما، در کلاسیکهای معروفی چون «قرمز» از سهگانه «سه رنگ» ساخته کریشتوف کیشلوفسکی، «دنبالهرو» به کارگردانی برناردو برتولوچی و «مردی که دروغ میگوید» ساخته آلن ربگریه نقشآفرینی کرد و برای مردی که دروغ میگوید، در سال ۱۹۶۸ جایزه خرس نقرهای بهترین بازیگر را از جشنواره فیلم برلین دریافت کرد. ژان لویی ترنتینیان با حضور در فیلم فرانسوی «زِد» محصول سال ۱۹۶۹ به کارگردانی کوستا گاوراس، جایزه بهترین بازیگر جشنواره فیلم کن ۱۹۶۹ را از آن خود کرد. آخرینبار در فیلم «عشق» ساخته میشائیل هانکه مقابل دوربین رفت.
ترنتینیان در طول سالهای فعالیت هنری خویش پنجبار نامزد دریافت جایزه سزار – معروف به اسکار فرانسوی – شد و سرانجام با درام «عشق» در سال ۲۰۱۳ جایزه سزار بهترین بازیگر مرد را به خانه برد.
زندگی شخصی و درگذشت
ترنتینیان از خانواده ای ثروتمند بود. او برادرزاده لوئیس ترنتینیان قهرمان رقابتهای اتوموبیلرانی بود که در سال ۱۹۹۳در حین تمرین در میدان رقابتهای اتوموبیلرانی در پیکاردی، آمین (شهر) کشته شد.[۱] عموی دیگر او موریس ترنتینیان (۱۹۱۷–۲۰۰۵) یک راننده فرمول یک بود که برنده دو بار جایزه بزرگ موناکو شد و همچنین رقابتهای ۲۴ساعته لمانز را برد. خود ژان لویی یک راننده مشتاق مسابقات رالی آماتور بود و در چندین رالی سطح بالا در دهههای ۱۹۷۰و ۱۹۸۰شرکت کرد، از جمله چندین دور مسابقات رالی قهرمانی جهان،[۲] او در رالی ۱۹۸۱مونت کارلو در کلاس خود به مقام اول رسید.[۳] ترنتینیان که در فضای مسابقات اتومبیلرانی و محدوده آن بزرگ شده بود، انتخاب طبیعی کلود للوش کارگردان فیلم برای ایفای نقش اصلی یک راننده اتومبیلرانی در فیلم یک مرد و یک زن در ۱۹۶۶ بود. او در ژوئن ۲۰۰۷بر اثر تصادف با موتور از ناحیه پا آسیب دید.[۴]
همسر اول اوا استفان آدران یک بازیگربود. همسر دوم او، نادین مارکوان، بازیگر، فیلمنامهنویس و کارگردان بود. آنها صاحب سه فرزند شدند: وینسنت، پائولین (که در سال ۱۹۶۹هنگامیکه نوزاد بود درگذشت)، و ماری ترنتینیان (۲۱ ژانویه ۱۹۶۲–۱ اوت ۲۰۰۳). ماری در ۱۷سالگی در کنار پدرش در تراس (فیلم ۱۹۸۰) یک برنامه اجرا کرد و بعدها به یک بازیگر موفق تبدیل شد. او در سن ۴۱سالگی توسط دوست پسرش، برتراند کانتات، نوازنده راک، در اتاق هتلی در ویلنیوس، لیتوانی کشته شد.[۵]
ترنتینیان در ۲۰۱۸، اعلام کرد که به سرطان پروستات مبتلا شدهاست و به دنبال درمان نخواهد بود.[۶] در نوامبر ۲۰۲۱، گزارش شد که او به تدریج در حال از دست دادن بینایی خود است و وضعیت سلامتی وی رو به زوال میرود.[۷] ژان لویی ترنتینیان روز جمعه ۱۷ ژوئن ۲۰۲۲ در سن ۹۱ سالگی در خانهاش در اوزه، فرانسه درگذشت.[۸][۹][۱۰]
گزیدهٔ فیلمشناسی
سال | عنوان فیلم | نقش | کارگردان | توضیحات |
---|---|---|---|---|
۱۹۵۶ | قانون کوچهها | ایو ترگیه | رالف حبیب | |
و خدا زن را آفرید | میشل تاردیو | روژه وادیم | ||
۱۹۵۹ | روابط خطرناک | دانسنی | روژه وادیم | |
تابستان خشن | کارلو کارمولی | والریو زورلینی | ||
۱۹۶۰ | استرلیتس | سگور جونیور | آبل گانس | |
۱۹۶۲ | نبرد در جزیره | کلمان لسه | آلن کاوالیه | |
زندگی آسان | روبرتو ماریانی | دینو ریسی | ||
۱۹۶۵ | آدمکشان کوپه | اریک گراندن | کوستا گاوراس | |
۱۹۶۶ | یک مرد و یک زن | ژان لویی دورک | کلود للوش | |
۱۹۶۸ | گوزنهای ماده | پل توما | کلود شابرول | |
سکوت بزرگ | سکوت | سرجو کوربوچی | ||
عشق من، عشق من | ونسان فالز | نادین ترنتینیان | ||
مردی که دروغ میگوید | ژان رابین / بوریس واریسا | آلن ربگریه | جشنواره فیلم برلین — جایزه خرس نقرهای برای بهترین بازیگر | |
۱۹۶۹ | لیبرتین | کارلو د مارکی | پاسکواله فستا کامپانیله | |
آمریکایی | برونو | کارلو د مارکی | ||
زد | کریستوس سارتزتاکیس | کوستا گاوراس | بهترین بازیگر مرد جشنواره فیلم کن | |
شبی نزد خانم مد | ژان لویی | اریک رومر | ||
۱۹۷۰ | دنبالهرو | مارچلو کلریچی | برناردو برتولوچی | |
ولگرد | سیمون دورک | کلود للوش | ||
۱۹۷۱ | بدون انگیزه آشکار | استفان کارلا | فیلیپ لابرو | |
۱۹۷۱ | تریاک و چوب دستی | شودیه | احمد راشدی | |
۱۹۷۲ | سوءقصد | فرانسوا دارین | ایو بواسه | |
۱۹۷۲ | مرد مقتول | لوسین بلون | ژاک دری | |
۱۹۷۳ | قطار | ژولین ماروایور | پیر گرانیه-دفر | |
۱۹۷۴ | سرخوردن تدریجی لذت | افسر پلیس | آلن ربگریه | |
ویلنهای مجلس رقص | میشل | میشل دراش | ||
راز | داوید داگر | رابرت آنریکو | ||
گوسفند هار | نیکلا ماله | میشل دوویل | ||
۱۹۷۵ | داستان یک پلیس | امیل بویسون | ژاک دری | |
۱۹۷۵ | زن یکشنبه | لوئیجی کومنچینی | ||
۱۹۷۷ | مسافران | الکس موانو | سرژ لوروای | |
۱۹۷۸ | پول دیگران | هانری رنیه | کریستین دو شالونژ | |
۱۹۸۰ | تراس | انرکو دورسی | اتوره اسکولا | |
شما را دوست دارم | ژولین | کلود بری | ||
۱۹۸۱ | شور عشق | دکتر | اتتوره اسکولا | |
آبهای ژرف | ویک آلن | میشل دویل | ||
مالویل | فولبر | کریستین دو شالونژ | ||
۱۹۸۳ | زنده باد یکشنبه | ژولین ورس | فرانسوا تروفو | |
زیر آتش | مارسل ژازی | راجر اسپاتیسوود | ||
۱۹۸۴ | زنده باد زندگی | فرانسوا گوشه | کلود للوش | |
۱۹۸۵ | رفتن و بازگشتن | رولاند ریویر | کلود للوش | |
قرار ملاقات | اسکراتسلر | آندره تشینه | ||
۱۹۸۶ | یک مرد و یک زن: ۲۰ سال بعد | ژان لویی دورک | کلود للوش | |
زن زندگیم | پیر | رژی وارگنیه | نامزد - جایزه سزار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد | |
۱۹۸۹ | هتل بونکر پالاس | هلم | آنکی بیلال | |
۱۹۹۱ | سپاس، زندگی | افسر اس اس | برتران بلیه | |
۱۹۹۴ | سه رنگ: سرخ | ژوزف کرن | کریشتوف کیشلوفسکی | نامزد — جایزه سزار بهترین بازیگر نقش اول مرد |
۱۹۹۵ | شهر بچههای گمشده | صدا | ژان پیر ژونه و مارک کارو | |
فیستا | سرهنگ مازاگوال | پیر بوترن | نامزد — جایزه سزار بهترین بازیگر نقش اول مرد | |
۱۹۹۶ | قهرمان تودار | آلبر دهوس (بزرگسال) | ژاک اودیار | |
۱۹۹۸ | آنهایی که مرا دوست دارند میتوانند سوار قطار بشوند | لوسین امریش /ژان باتیست امریش | پاتریس شرو | نامزد — جایزه سزار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد |
۲۰۰۳ | ژانی و جان | آقای کانون | ساموئل بانشتری | |
۲۰۱۲ | عشق | ژرژ | میشائل هانکه | جایزه سزار برای بهترین هنرپیشه مرد جایزه فیلم اروپا برای بهترین هنرپیشه مرد جایزه لومیر مطبوعات خارجی برای بهترین هنرپیشه مرد نامزد—جایزه اینترنشنال سینه فیل سوسایتی برای بهترین هنرپیشه مرد نامزد—جایزه فیلم کریتیکس سرکل لندن برای هنرپیشه سال |
جوایز
- ۱۹۶۸- خرس نقرهای بهترین بازیگر برای فیلم مرد دروغگو[۱۱]
- ۱۹۶۹ - بهترین بازیگر جشنواره فیلم کن برای فیلم زد[۱۲]
- ۱۹۷۲ - دیوید دی دوناتلو - جایزهٔ ویژه
- ۲۰۱۲ - جوایز فیلم اروپا - بهترین بازیگر برای فیلم عشق
- ۲۰۱۳ - جایزه سزار - بهترین بازیگر برای فیلم عشق
ترنتینیان پنج بار نامزد دریافت جایزه سزار در سالهای ۱۹۸۷، ۱۹۹۵، ۱۹۹۶، ۱۹۹۹، و ۲۰۱۳ شد.
منابع
- ↑ Snellman, Leif (21 May 1933). "1933 GRAND PRIX SEASON – 1933 Avusrennen (Avus grand prix), 1933 Picardie Grand Prix (Grand Prix de Picardie), 1933 Eifelrennen (Eifel Grand Prix), 1933 Targa Florio". Elisa – Suomalaiset tietoliikenne- ja viihtymisen palvelut. Archived from the original on 1 August 2020. Retrieved 18 June 2022.
- ↑ "Jean-Louis Trintignant - rally profile eWRC-results.com". eWRC-results.com.
- ↑ "Final results Rallye Automobile de Monte-Carlo 1981".
- ↑ "Archived copy". Archived from the original on 10 July 2011. Retrieved 11 November 2009.
{cite web}
: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link) - ↑ Schofield, Hugh (19 November 2013). "French killer Bertrand Cantat's controversial comeback". BBC News. Retrieved 20 November 2013.
- ↑ Bricard, Manon. "DIRECT. Mort de Jean-Louis Trintignant: l'acteur ne se battait plus contre la maladie". L'Internaute (به فرانسوی).
- ↑ Franco, Elodie (10 November 2021). "Jean-Louis Trintignant " plus en forme ": à 90 ans, " il perd peu à peu la vue " – Gala". Gala.fr (به فرانسوی).
- ↑ «ژان لویی ترنتینیان، از اسطورههای سینمای فرانسه، در ۹۱ سالگی درگذشت». صدای آمریکا. ۲۸ خرداد ۱۴۰۱. دریافتشده در ۲۰۲۲-۰۶-۱۹.
- ↑ Kandell, Jonathan (17 June 2022). "Jean-Louis Trintignant, Star of Celebrated European Films, Dies at 91". The New York Times. Retrieved 17 June 2022.
- ↑ Pulver, Andrew (17 June 2022). "Jean-Louis Trintignant, star of A Man and a Woman and Amour, dies aged 91". The Guardian (به انگلیسی). Retrieved 17 June 2022.
- ↑ "Berlinale 1968: Prize Winners". berlinale.de (به انگلیسی). Archived from the original on 7 January 2014. Retrieved 2010-03-03.
- ↑ "Festival de Cannes: Z". festival-cannes.com (به انگلیسی). Retrieved 2009-04-09.