کدینگ خط

کدینگ خط (نام علمی: Line Coding) یا کدگذاری خط، فرایند تبدیل داده‌های دیجیتال به سیگنال‌های دیجیتال می‌باشد. داده‌های دیجیتال در قالب باینری هستند و به شکل داخلی به صورت یک سری از ۰ و ۱ نمایش می‌یابند.

سیگنال دیجیتال به وسیله سیگنال گسسته نمایش می‌یابد که نماینده داده‌های دیجیتال است. کدبندی خط (به انگلیسی: line encoding) متداول به‌صورت زیر وجود دارند:

• تک‌قطبی (به انگلیسی: Unti-Polar)
• قطبی (به انگلیسی: Polar)
• دوقطبی (به انگلیسی: Bipolar)
• کد منچستر

کدبندی تک‌قطبی از سطح ولتاژ سیگنال برای نمایش داده‌ها استفاده می‌کند. در این حالت برای نمایش مقدار باینری ۱، ولتاژ بالا انتقال می‌یابد و برای نمایش ۰ هیچ ولتاژی انتقال نمی‌یابد. این حالت به نام «Unipolar-Non-return-to-zero» نیز نامیده می‌شود، زیرا هیچ حالت میانی وجود ندارد و در هر یک از حالت‌ها یا ۰ یا ۱ نمایش می‌یابد.

در کدبندی قطبی از چندین سطح ولتاژ برای نمایش مقادیر باینری استفاده می‌شود. کدبندی قطبی به چهار نوع امکان‌پذیر است:

1. Polar Non-Return to Zero یا NRZ قطبی
2. Return to Zero یا RZ
3. Manchester
4. Differential Manchester

در روش کدبندی دوقطبی از سه سطح ولتاژ به صورت مثبت، منفی و صفر استفاده می‌کنیم. ولتاژ صفر نماینده مقدار باینری ۰ و بیت ۱ نمایش‌دهنده تغییر ولتاژهای مثبت و منفی است.^[۱]