کوه کر

کوه کر
កោះកេរ្តិ៍ (خمر)
	سایت معبد پراسات توم در کوه کر
	کوه کر موقعیت مکانی در کامبوج
نام دیگر	لینگاپورا
مکان	پره ویهار، کامبوج
منطقه	جنوب شرق آسیا
مختصات	۱۳°۴۶′۳۰″ شمالی ۱۰۴°۳۲′۵۰″ شرقی / ۱۳٫۷۷۵۰۰°شمالی ۱۰۴٫۵۴۷۲۲°شرقی
گونه	سایت باستان‌شناسی
تاریخ
سازنده	جایاورمان چهارم
جنس	آجر، ماسه سنگ، لاتریت
ساخته‌شده	921 میلادی
دوره‌ها	دوران پس از باستان، قرون وسطی
اطلاعات بیشتر
وضعیت	ویران شده
دسترسی عمومی	بله
معماری
سبک‌های معماری	خمر، سایت کوه کر
سایت میراث جهانی یونسکو
نام رسمی	کوه کر: محوطه باستانی لینگاپورای باستانی یا چوک گرگیار; (به انگلیسی:Koh Ker: Archaeological Site of Ancient Lingapura or Chok Gargyar)
گونه	فرهنگی
معیار	ii, iv
تاریخ ثبت	۲۰۲۳ (جلسه چهل و پنجم)
شماره ثبت	۱۶۶۷
منطقه	میراث جهانی در جنوب شرق آسیا

کوه کر (خمر: ប្រាសាទកោះកេរ្ដិ៍កេរ្ដិ៍، Brasat Kaôh Kértĕ) یک سایت باستان‌شناسی دورافتاده در شمال کامبوج است که در حدود ۱۲۰ کیلومری(۷۵مایلی) سیم ریپ و سایت باستانی انگکور واقع شده است. این منطقه جمعیت کمی دارد و پر از جنگل است. بیش از ۱۸۰ پناهگاه در منطقه حفاظت شده ۸۱ کیلومتر مربع (۳۱ مایل مربع) پیدا شده؛ اما تنها حدود ۲۲ اثر تاریخی قابل بازدید توسط گردشگران است زیرا بیشتر پناهگاه‌ها در جنگل پنهان شده‌اند و کل منطقه به‌طور کامل مین زدایی نشده است.^[۱]

کوه کر نام مدرن و امروزی یکی از شهرهای مهم امپراتوری خمر است. در کتیبه‌ها از این شهر به عنوان لینگاپورا (ترجمه شده به شهر لینگام‌ها) یا چوک گارگیار^[۱] (ترجمه شده به عنوان شهر نگاه^[۲] یا جنگل درخت آهنی) یاد شده است.

در زمان پادشاهان جایاورمان چهارم و هارشاورمان دوم، کوه کر برای مدت کوتاهی پایتخت کل امپراتوری (۹۲۸–۹۴۴ پس از میلاد) بود. جایاورمن چهارم یک برنامه ساختمانی بلندپروازانه را اجرا کرد. او یک مخزن آب عظیم و حدود چهل معبد تحت حکومت او ساخته شد. مهم‌ترین مجموعه معبد ساخته شده؛ یک پناهگاه دوگانه (پراسات توم/پرانگ) است که از طرحی خطی پیروی می‌کند و مانند اکثر معابد پادشاهان خمر، از طرحی متمرکز پیروی نمی‌کند. هرم هفت طبقه به ارتفاع ۳۶ متر (۱۱۸ فوت) داشت که آن را به ساختمانی عظیم و بی نظیر تبدیل می‌کرد که به احتمال زیاد به عنوان معبد دولتی جایاورمان چهارم عمل می‌کرد.^[۳] همچنین در هرم زیارتگاه‌هایی با ارتفاع دو متری (۶ فوت-۷اینچ) قابل توجه است.

در دوره جایاورمان چهارم، سبک معماری کوه کر توسعه یافت و هنر مجسمه‌سازی به اوج رسید. در این دوره مجسمه‌های بسیار متنوعی تراشیده شد اما بعدها پس از زوال امپراتوری، به دلیل دورافتادگی سایت کوه کر بارها توسط غارتگران غارت شد. مجسمه‌های کوه کر را می‌توان نه تنها در موزه‌های مختلف، بلکه در مجموعه‌های خصوصی نیز یافت. شاهکارهای کوه کر گهگاه در حراجی‌ها ارائه می‌شوند. اما این قطعات متعلق به سایت کوه امروزه هنر دزدیده شده به حساب می‌آیند.

سایت کوه کر در تاریخ ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۳ طی چهل و پنجمین نشست کمیته میراث جهانی در ریاض، عربستان سعودی، در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.^[۴]^[۵]

پانویس

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ Higham, C. , 2001, The Civilization of Angkor, London: Weidenfeld & Nicolson, شابک ‎۹۷۸۱۸۴۲۱۲۵۸۴۷
↑ Jolyon Ralph & Ida Chau. "Hematite from Cambodia". Retrieved 1 April 2013.
↑ Coedès, George (1968). Walter F. Vella (ed.). The Indianized States of Southeast Asia. trans. Susan Brown Cowing. University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-0368-1.
↑ "Koh Ker: Archaeological Site of Ancient Lingapura or Chok Gargyar" (به انگلیسی). UNESCO World Heritage Centre. 17 September 2023. Retrieved 18 September 2023.
↑ Tan, Noel Hidalgo (2023-09-18). "Koh Ker becomes Cambodia's Fourth UNESCO World Heritage Site". SEAArch - Southeast Asian Archaeology (به انگلیسی). Archived from the original on 2023-09-19. Retrieved 2023-09-19.

کتاب‌شناسی

"A short guide to the temples in Koh Ker", Heritage Watch (author's name, etc. , no ISBN), about 26 pages with plans, drawings and photographs.
Helen Ibbitson Jessup (2004). Art & Architecture of Cambodia. World of Art. Thames & Hudson. ISBN 0-500-20375-X.
Dawn Rooney (2011). Angkor: Cambodia's Wondrous Khmer Temples. Odyssey Illustrated Guides. Foreword by Norodom Sihamoni (6th ed.). Airphoto International. pp. 374–380. ISBN 978-9622178021.
Bruguier, Bruno (2013). Preah Khan, Koh Ker et Preah Vihear. Les provinces occidentales. Guide archéologique du Cambodge, Tome 5. JSRC. ISBN 9789996361203.

پیوند به بیرون

[Higham-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ Higham, C. , 2001, The Civilization of Angkor, London: Weidenfeld & Nicolson, شابک ‎۹۷۸۱۸۴۲۱۲۵۸۴۷

[2] Jolyon Ralph & Ida Chau. "Hematite from Cambodia". Retrieved 1 April 2013.

[Coedes2-3] Coedès, George (1968). Walter F. Vella (ed.). The Indianized States of Southeast Asia. trans. Susan Brown Cowing. University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-0368-1.

[4] "Koh Ker: Archaeological Site of Ancient Lingapura or Chok Gargyar" (به انگلیسی). UNESCO World Heritage Centre. 17 September 2023. Retrieved 18 September 2023.

[5] Tan, Noel Hidalgo (2023-09-18). "Koh Ker becomes Cambodia's Fourth UNESCO World Heritage Site". SEAArch - Southeast Asian Archaeology (به انگلیسی). Archived from the original on 2023-09-19. Retrieved 2023-09-19.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]