Antonio Buero Vallejo

Antonio Buero Vallejo

Biografía
Nacemento	29 de setembro de 1916 Guadalaxara, España
Morte	29 de abril de 2000 (83 anos) Madrid, España
Actividade
Ocupación	dramaturgo, escritor, poeta
Período de actividade	(Con vida en: século XX )
Membro de	Real Academia Española (1971–)
Xénero artístico	Poesía e dramaturxia
Movemento	Realismo
Carreira militar
Lealdade	Segunda República Española
Conflito	guerra civil española
Obra
Obras destacables En la ardiente oscuridad (en) (1949) Historia de una escalera (1974) La fundación
Familia
Cónxuxe	Victoria Rodríguez (1958–2020), morte da persoa
Premios
(1996)  Premio Nacional das Letras Españolas (31 de outubro de 1994)  doctor honoris causa from the University of Nancy (en) (29 de decembro de 1986)  Dearest Son of Guadalajara (en) (1986)  Premio Miguel de Cervantes (1980)  Premio Nacional de Teatro (1949)  Premio Lope de Vega de Teatro (en) , premiado polo traballo Historia de una escalera  Medalla de Ouro ao Mérito nas Belas Artes
Descrito pola fonte	Obálky knih,

Antonio Buero Vallejo, nado en Guadalaxara o 29 de setembro de 1916 e finado en Madrid o 29 de abril de 2000, foi un dramaturgo español.^[1]

Nado no seo dunha familia de clase media, estudou na súa cidade natal ata que a súa familia marcha a Madrid en 1934 e Buero matricúlase na Academia de Belas Artes de San Fernando. Na guerra civil española loitou nun batallón de infantaría e tras ela foi condenado a morte, conmutada logo de oito meses. En 1946 obtén a liberdade e retoma a súa carreira pictórica, que queda definitivamente interrompida tras conseguir o Premio Lope de Vega por Historia de una escalera, obra clave do teatro de posguerra en España polo que supuxo de renovación. Adaptou ao castelán a Shakespeare, Henrik Ibsen e Bertolt Brecht. En 1959 casou coa actriz Victoria Rodríguez. En 1963 recibe autorización para saír ao estranxeiro e dará unha serie de conferencias en diversas cidades nos anos seguintes. Elixido membro da Real Academia Española en 1971. Premio Cervantes en 1986.

Os personaxes das obras de Buero Vallejo adoitan coincidir coas seguintes características:

• Presentan algunha tara física ou psíquica.
• Non se reducen a sinxelos esquemas ou símbolos.
• Son personaxes complexos que experimentan un proceso de transformación ao longo da obra.
• A crítica distíngueos entre personaxes activos e contemplativos. Os primeiros carecen de escrúpulos e actúan movidos polo egoísmo ou polos seus baixos instintos. Chegado o caso, non dubidan en ser crueis ou violentos se dese xeito conseguen os seus obxectivos. Non son personaxes malos; a distinción entre bos e malos non ten oco no teatro de Buero. Os contemplativos séntense angustiados. O mundo no que viven é demasiado pequeno. Móvense nun universo pechado á esperanza. Aínda sendo conscientes das súas limitacións, soñan cun imposible, e atópanse irremediablemente destinados ao fracaso. Nunca ven materializados os seus desexos.

As obras de Vallejo caracterízanse pola súa capacidade para construír unha historia con valor existencial á vez que social, grazas ó espazo simbólico que as abrangue. Deste modo, permítese efectuar unha lectura universal a partir dunha situación en particular. Nalgunhas obras, como Las Meninas, o dramaturgo inspírase en motivos históricos para facer unha crítica á situación actual. Noutras, como La Fundación, empréganse técnicas de inmersión para abordar a trama dende a perspectiva dos personaxes. Finalmente, La tejedora de sueños, inspirada na Odisea, emprega a mitoloxía cun valor metafórico respecto aos conflitos entre humanos. Tódalas obras de Vallejo conteñen elementos procedentes do sainete. É o caso da recreación de ambientes populares, ou a mestura de humor e drama.

• Historia de una escalera (1949)
• En la ardiente oscuridad (1950)
• La tejedora de sueños (1952)
• La señal que se espera (1952)
• Casi un cuento de hadas (1953)
• Irene o el tesoro (1954)
• Las cartas boca abajo (1957)
• Hoy es fiesta (1955)
• Un soñador para un pueblo (1958)
• Las Meninas (1960)
• El concierto de San Ovidio (1962)
• El tragaluz (1967)
• La doble historia del doctor Valmy (1968)
• El sueño de la razón (1970)
• La detonación (1977)
• En La llegada de los dioses (1971),
• La Fundación (1974)
• Jueces en la noche (1979)
• Caimán (1981)
• Diálogo secreto (1984)
• Lázaro en el laberinto (1986)
• Música cercana (1989)
• Las trampas del azar (1994)
• Misión al pueblo desierto (1999)

Películas baseadas nas obras:

• Historia de una escalera, dirixida por Ignacio F. Iquino (1950)
• En la ardiente oscuridad, dirixida na Arxentina por Daniel Tinayre (1959)
• Esquilache, dirixida en España por Josefina Molina^[2] (1989)