Baixo Exipto
| ||||
| Localización | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Xeografía | ||||
| Parte de | ||||
Baixo Exipto (árabe: مصر السفلى Miṣr as-Suflā, copto: ⲧⲥⲁϦⲏⲧ Tsakhit) é a rexión máis setentrional de Exipto, consta do fértil Delta do Nilo, e atópase entre o Alto Exipto e o mar Mediterráneo, desde El Aiyat, ao sur do actual O Cairo e Dahshur. Historicamente, o delta do río Nilo dividíase en sete brazos fluviais. O Baixo Exipto dividiuse en nomos e comezou a avanzar como unha civilización despois do 3600 a.C.[1] Hoxe en día, tén dúas canles principais que flúen polo delta do Río do Nilo.
Nome
En exipcio antigo o Baixo Exipto coñecíase como mḥw que significa "norte".[2] Máis tarde durante antigüidade e a Idade Media, os gregos e os romanos chamárono Κάτω Αἴγυπτος ou Aegyptus Inferior ambos significan "Baixo Exipto". A poboación nativa de exipcios coptos seguiu usando o nome antigo relacionado co norte, Tsakhit (copto: ⲧⲥⲁϦⲏⲧ) ou Psanamhit (copto: ⲡⲥⲁⲛⲉⲙϩⲓⲧ) "parte do norte", que tamén dividiron en tres rexións, a parte occidental chamada ⲛⲓⲫⲁⲓⲁⲧ Niphaiat ("libios"), a parte central chamada ⲡⲉⲧⲙⲟⲩⲣ Badmur ("a que limita", Grego: Πτιμυρις[3]) e a oriental chamada ϯⲁⲣⲁⲃⲓⲁ Diarabia ("Arabia").[4]
Xeografía
Antigamente, Plinio o Vello, en Naturalis Historia (Libro 5, capítulo 11), dicía que ao chegar ao delta, o Nilo dividíase en sete brazos (de leste a oeste): o Pelusio, o Tanis, o Mendes, o Phatnitico, o Sebennitico, o Bolbitina, e o Canopico. Agora só hai dous brazos principais, debido ao control de inundacións, a sedimentación e o cambio de terra: a Damietta (correspondente ao Phatnitico) ao leste, e a Rosetta (correspondente á Bolbitina) [5] na parte occidental do Delta. O Delta adoitaba inundarse anualmente, pero isto rematou coa construción do Encoro de Asuán.
O clima do Baixo Exipto é máis suave que o do Alto Exipto debido principalmente á súa proximidade co mar Mediterráneo. As temperaturas son menos extremas e as precipitacións son máis abundantes.
Historia
Dividíase en vinte distritos chamados nomos, o primeiro dos cales foi en El-Lisht. Debido a que o Baixo Exipto estaba maiormente subdesenvolvido matogueiras, cheo de todo tipo de plantas como pasto e herba, a organización dos nomos sufriu varios cambios.
A capital do Baixo Exipto foi Menfis. A súa deusa patroa era a deusa cobra Wadjet. O Baixo Exipto estaba representada pola Coroa Vermella do Baixo Exipto Deshret, e os seus símbolos eran o papiro e a abella.
Ao redor do 3600 a.C., as sociedades neolíticas exipcias ao longo do río Nilo basearon a súa cultura na agricultura e na domesticación de animais.[6] Pouco despois do 3600 a.C. a sociedade exipcia comezou a crecer e avanzar rapidamente cara á converterse unha civilización refinada.[1] Durante esta época apareceu unha olería nova e distinta, relacionada coa olería do Levante. Durante este tempo fíxose común o uso extensivo do cobre.[1] Duarante este tempo popularizáronse, o proceso de mesopotámico de ladrillos secados ao sol e os principios de construción arquitectónicos, incluído o uso do arco e as pareces empotradas a efectos decorativos.[1]
Paralelamente a estes avances culturais, produciuse un proceso de unificación das sociedades e vilas do alto río Nilo, ou Alto Exipto. Ao mesmo tempo, as sociedades do Delta do Nilo ou do Baixo Exipto tamén sufriron un proceso de unificación.[1] As guerras entre o Alto e o Baixo Exipto sucedían a miúdo.[1] Durante o seu reinado no Alto Exipto, o rei Narmer derrotou aos seus inimigos no Delta e fusionou os reinos do Alto e do Baixo Exipto baixo o seu único dominio.[7]
Lista de faraóns do período predinástico do Baixo Exipto
A pedra de Palermo, un anuario real escrito a mediados da V Dinastía exixcia (c. 2490 a.C., 2350 a.C.) rexistra un número de faraóns que reinaban sobre o Baixo Exipto antes de Narmer. Estes están completamente sen probar fóra destas inscricións:
| Nome |
|---|
| Hsekiu[8] |
| Khayu[8] |
| Tiu[8] |
| Thesh[8] |
| Neheb[8] |
| Wazner[8] |
| Mekh[8] |
| (destruído)[8] |
En contraste, os seguintes faraóns son testemuñados a través de achados arqueolóxicos no Sinaí e no Baixo Exipto: Dobre Falcón, Crocodilo.
Lista de nomos
| Número | Nome exipcio | Capital | Nome moderno do sitio da capital |
|---|---|---|---|
| 1 | Inebu-hedj | Ineb Hedj / Men-nefer / Menfe (Menfis) | Mit Rahina |
| 2 | Khensu | Khem (Letopolis) | Ausim |
| 3 | Ahment | Imu (Apis) | Kom el-Hisn |
| 4 | Sapi-Res | Ptkheka | Tanta |
| 5 | Sap-Meh | Zau (Sais) | Sa el-Hagar |
| 6 | Khaset | Khasu (Xois) | Sakha |
| 7 | A-ment | (Hermopolis Parva, Metelis) | Damanhur |
| 8 | A-bt | Tjeku / Per-Atum (Heroonpolis, Pithom) | Tell el-Maskhuta |
| 9 | Ati | Djed (Busiris) | Abu Sir Bara |
| 10 | Ka-khem | Hut-hery-ib (Athribis) | Banha (Tell Atrib) |
| 11 | Ka-heseb | Taremu (Leontopolis) | Tell el-Urydam |
| 12 | Theb-ka | Tjebnutjer (Sebennytos) | Samanud |
| 13 | Heq-At | Iunu (Heliópolis) | Materiya (suburbio do Cairo) |
| 14 | Khent-abt | Tjaru (Sile, Tanis) | Tell Abu Sefa |
| 15 | Tehut | Ba'h / Weprehwy (Hermopolis Parva) | Baqliya |
| 16 | Kha | Djedet (Mendes) | Tell el-Rubˁ |
| 17 | Semabehdet | Semabehdet (Diospolis Inferior) | Tell el-Balamun |
| 18 | Am-Khent | Per-Bastet (Bubastis) | Tell Bastah (near Zagazig) |
| 19 | Am-Pehu | Dja'net (Leontopolis Tanis) | Tell Nebesha ou San el-Hagar |
| 20 | Sopdu | Per-Sopdu | Saft el-Hinna |
Notas
- Referencias
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Carl Roebuck, The World of Ancient Times (Fillos de Charles Scribner: Nova York, 1966) páx. 52-53.
- ↑ "TM Places". www.trismegistos.org. Consultado o 2019-11-16.
- ↑ "TM Places". www.trismegistos.org. Consultado o 6 de marzo de 2020.
- ↑ Champollion, Jean-François (1814). L'Égypte sous les pharaons, ou recherches sur la géographie, la religion, la langue, les écritures et l'histoire de l'Égypte avant l'invasion de Cambyse. Paris: Bure. p. 5.
- ↑ Hayes, W. 'Most Ancient Egypt ', páx. 87, Journal of Near Eastern Studies , 23 (1964), 73–114.
- ↑ Carl Roebuck, The World of Ancient Times (Charles Scribner's Sons Edición: Nova York, 1966) p. 51.
- ↑ Carl Roebuck, The World of Ancient Times (Charles Scribner's Sons Publishers : Nova York, 1966), p. 53.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 8,7 Breasted (1909) p.36
