Bertrand Tavernier
| Bertrand Tavernier | |
|---|---|
 | |
| Nome completo | Bertrand René Maurice Tavernier |
| Nacemento | 25 de abril de 1941 |
| Lugar de nacemento | Lión e 6th arrondissement of Lyon |
| Falecemento | 25 de marzo de 2021 |
| Lugar de falecemento | Sainte-Maxime |
| Causa | pancreatite |
| Soterrado | sen etiquetar |
| Nacionalidade | Francia |
| Alma máter | Liceu Henrique IV |
| Ocupación | director de cinema, guionista, produtor de cinema, escritor, actor, actor de cinema, crítico de cinema, actor de televisión e realizador |
| Pai | René Tavernier |
| Cónxuxe | Colo Tavernier |
| Fillos | Nils Tavernier e Tiffany Tavernier |
| Premios | Premio Louis-Delluc, César de melhor argumento original ou adaptação, César de melhor realizador, César de melhor argumento original ou adaptação, National Board of Review de Melhor Filme Estrangeiro, Prémio de Melhor Realizador de Cannes, César de melhor adaptação, BAFTA de melhor filme em língua não inglesa, Los Angeles Film Critics Association Award for Best Foreign Language Film, Oso de Ouro, César de melhor realizador, European Film Academy Special Jury Award, Grand Prix do Júri e Jean-Le-Duc award |
| Na rede | |
           | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Bertrand Tavernier, nado en Lión o 25 de abril de 1941 e finado o 25 de marzo de 2021 en Sainte-Maxime (Var), foi un director, escritor, actor, e produtor francés.
Traxectoria
Tavernier naceu en Lión, fillo de Geneviève (de solteira Dumond) e René Tavernier, publicista e escritora, presidente varios anos do PEN Club francés.[1] Dixo que a publicación polo seu pai dun xornal de resitencia en tempos de guerra e a axuda a intelectuais antinazis formou a súa opinión moral como artista. Segundo Tavernier, o seu pai cría que as palabras eran "tan importante e letal como as balas".[2] Tavernier quería converterse en cineasta dende os 13 ou 14 anos. As súas influencias cinematográficas inclúen John Ford, William Wellman, Jean Renoir, Jean Vigo e Jacques Becker.[3] Tavernier viuse influído pola folga xeral de Francia de 1968.[2] Asociouse coa Organización Comunista Internacional entre 1973 e 1975, e foi golpeado en particular pola literatura de Lev Trotski.[2] O primeiro director co que traballou foi Jean-Pierre Melville. Posteriormente, o seu primeiro filme (O reloxeiro de Saint Paul, 1974) gañou o Prix Louis Delluc e o Oso de Prata no 24.º Festival de Cinema de Berlín.[3]
Os seus primeiros traballos estiveron dominados polos misterios, mais as súas boras posteriores caracterízanse por un comentario social máis aberto, centrándose nas súas visións de esquerdas (A vida e máis nada, Capitaine Conan) e presentando unha crítica da sociedade francesa contemporánea (Ça commence aujourd'hui, Histoires de vies brisées : les double-peine de Lyon).
Gañou o premio da BAFTA ao mellor filme en lingua non inglesa en 1990 por A vida e máis nada e un total de cinco premios César.[4]
En 1995, o seu filme L'Appât gañou o Oso de Ouro no 45.º Festival Internacional de Cinema de Berlín.[5] Catro anos despois, Ça commence aujourd'hui gañou unha mención de honra no 49.º Festival Internacional de Cinema de Berlín.[6]
O seu filme The Princess of Montpensier competiu pola Palma de Ouro no Festival de Cannes de 2010.[7]
Tavernier estivo casado coa guionista Claudine (Colo) O'Hagen entre 1965 e 1980. Tiveron dous fillos. O seu fillo, Nils Tavernier (nado o 1 de setembro de 1965), foi director e actor. A súa filla, Tiffany Tavernier (nada en 1967), é novelista, guionista e axudante de dirección.
Tavernier foi honrado co premio de honra no 42.º Festival Internacional de Cinema da India en Goa polas súas destacadas achegas á industria cinematográfica.[8]
Filmografía
Cinema
- 1964: Les Baisers - segundo episodio, Baiser de Judas
- 1964: La Chance et l'Amour - episodio Une chance explosive
- 1974: O reloxeiro de Saint Paul
- 1975: Que la fête commence...
- 1976: O xuíz e o asasino
- 1977: Des enfants gâtés
- 1980: La Mort en direct
- 1980: Une semaine de vacances
- 1981: Coup de torchon
- 1983: Ciné Citron
- 1983: La 800ème génération - Curtametraxe
- 1983: Pays d'octobre (Mississippi Blues) - Curtametraxe
- 1984: Un dimanche à la campagne
- 1986: Arredor de medianoite
- 1987: La Passion Béatrice
- 1989: A vida e máis nada
- 1990: Daddy nostalgie
- 1991: Contre l'oubli - episodio Pour Aung San Suu Kyi, Myanmar
- 1992: La Guerre sans nom
- 1992: L.627
- 1994: A filla de D'Artagnan
- 1995: L'Appât
- 1996: Capitaine Conan
- 1999: Ça commence aujourd'hui
- 2001: Histoires de vies brisées : Les « double peine » de Lyon
- 2002: Laissez-passer
- 2004: Holy Lola
- 2009: No centro da treboada (In the Electric Mist)
- 2010: La Princesse de Montpensier
- 2013: Quai d'Orsay
- 2016: Voyage à travers le cinéma français - Documental
Televisión
- 1982: Philippe Soupault
- 1988: Lyon, le regard intérieur
- 1996: La Lettre
- 1997: De l'autre côté du périph (codirixido por Nils Tavernier)
- 2001: Les Enfants de Thiès
Notas
- ↑ "Filmreference.com". 10 de abril de 2012.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 "Bertrand Tavernier speaks with the WSWS". World Socialist Web Site. Consultado o 17 de abril de 2013.
- ↑ 3,0 3,1 "Berlinale 1974: Prize Winners". berlinale.de. Arquivado dende o orixinal o 07 de agosto de 2017. Consultado o 3 de xullo de 2010.
- ↑
- Bertrand Tavernier na IMDb (en inglés).
- ↑ "Berlinale: 1995 Prize Winners". berlinale.de. Arquivado dende o orixinal o 08 de agosto de 2017. Consultado o 29 de decembro de 2011.
- ↑ "Berlinale: 1999 Prize Winners". berlinale.de. Arquivado dende o orixinal o 08 de agosto de 2017. Consultado o 29 de xaneiro de 2012.
- ↑ "Hollywood Reporter: Cannes Lineup". Hollywood Reporter. Consultado o 16 de abril de 2010.
- ↑ "Cinema reaches newer heights, says Tavernier". The Hindu (en inglés). Special Correspondent. 2011-11-24. ISSN 0971-751X. Consultado o 2019-03-03.
Véxase tamén
| Control de autoridades |
|
|---|
