O moi honorábel 
Jordi Pujol
|
| Nome orixinal | (ca) Jordi Pujol i Soley |
|---|
|
| Nacemento | (ca) Jordi Pujol Soley
9 de xuño de 1930 (94 anos)
Barcelona, España |
|---|
|
 Deputado do Parlamento de Cataluña |
|---|
5 de novembro de 1999 – 23 de setembro de 2003 (disolución do parlamento)
|
| Deputado do Parlamento de Cataluña |
|---|
5 de decembro de 1995 – 24 de agosto de 1999 (disolución do parlamento)
|
| Deputado do Parlamento de Cataluña |
|---|
3 de abril de 1992 – 26 de setembro de 1995 (disolución do parlamento)
|
 2º President of Democratic Convergence of Catalonia (en)  |
|---|
febreiro de 1989 – 25 de marzo de 2012
← Ramon Trias Fargas – Artur Mas → |
| Deputado do Parlamento de Cataluña |
|---|
16 de xuño de 1988 – 21 de xaneiro de 1992 (disolución do parlamento)
|
| Deputado do Parlamento de Cataluña |
|---|
17 de maio de 1984 – 4 de abril de 1988 (disolución do parlamento)
|
| 126º Presidente da Generalitat de Cataluña |
|---|
8 de maio de 1980 – 20 de decembro de 2003
← Josep Tarradellas – Pasqual Maragall → |
| Deputado do Parlamento de Cataluña |
|---|
10 de abril de 1980 – 20 de marzo de 1984 (disolución do parlamento)
|
 Deputado no Congreso dos Deputados |
|---|
20 de marzo de 1979 – 12 de marzo de 1980 (dimisión) – Carles Gasòliba →
|
 Minister without portfolio (en) |
|---|
| 5 de decembro de 1977 – 24 de abril de 1980 |
| Deputado no Congreso dos Deputados |
|---|
1 de xullo de 1977 – 2 de xaneiro de 1979 (disolución do parlamento)
|
| 1º General secretary of Convergència (en) |
|---|
1976 – febreiro de 1989
← sen valor – Miquel Roca i Junyent → |
| Presidente Banca Catalana (en) |
|---|
| 1961 – |
|
|
|
| Residencia | Xirona (1962–1963)
Barcelona |
|---|
| Relixión | Catolicismo |
|---|
| Educación | Universidade de Barcelona - medicina (1946–1952)
Acadèmia Pérez Iborra (en) - bacharelato (–1945)
German School of Barcelona (en) (1935–) |
|---|
| Lateralidade | destro |
|---|
|
| Campo de traballo | Política e Cataluña |
|---|
| Lugar de traballo | Madrid
Barcelona
Cataluña |
|---|
| Ocupación | político, banqueiro |
|---|
| Empregador | Banca Catalana (en) (1965–1980)
Banca Dorca (en) (1959–1960)
Laboratoris Fides (pt) (1953–década de 1950)
Hospital Clínic de Barcelona (pt) (1952–1953) |
|---|
| Partido político | Convergència Democràtica de Catalunya (1974–2016) |
|---|
| Membro de | |
|---|
| Influencias | |
|---|
|
| Cónxuxe | Marta Ferrusola Lladós (1956–2024), morte do cónxuxe |
|---|
| Fillos | Jordi Pujol i Ferrusola, Marta Pujol i Ferrusola, Josep Pujol i Ferrusola, Pere Pujol i Ferrusola, Oriol Pujol i Ferrusola, Mireia Pujol i Ferrusola, Oleguer Pujol i Ferrusola |
|---|
| Pais | Florenci Pujol i Brugat e Maria Soley |
|---|
| Irmáns | Maria Pujol i Soley
Joan Pujol i Soley |
|---|
| Parentes | Francesc Cabana, cuñado |
|---|
| Condenado por | oposición ao franquismo
Us presentem el General Franco (en) (1960) |
|---|
|
|
| 2014 | Pujol case (en) |
| 1960 | Events of the Palau de la Música (en) |
| 1949-1950 | Milicias Universitarias (en) (Real Sitio de San Ildefonso)
|
|
|
|
|
Sinatura  |
|
| Descrito pola fonte | Obálky knih,  |
|---|
| Sitio web | associacioserviol.cat |
|---|
   |
Jordi Pujol i Soley, nado en Barcelona o 9 de xuño de 1930, é un político catalán, líder de Convergència Democràtica de Catalunya (CDC) entre 1974 e 2003 e presidente da Generalitat dende 1980 ata 2003. É doutor en medicina pola Universidade de Barcelona. Casado con Marta Ferrusola no ano 1956, xuntos teñen 7 fillos.
Traxectoria
Franquismo
Pujol foi arrestado en 1960 polas súas actividades antifranquistas, e foi sentenciado a sete anos de prisión, dos cales cumpriu dous e medio na prisión de Zaragoza e un de confinamento na cidade de Xirona. Liderou as campañas contra o director de La Vanguardia Luis de Galinsoga, ou os Feitos do Palacio e "Queremos Bispos Cataláns". Unha vez en liberdade, volveu á actividade política co obxectivo de organizar un movemento nacionalista catalán. Presidiu a entidade financeira Banca Catalana a cal foi un centro de financiamento de actividades culturais catalás, como o grupo Enciclopèdia Catalana, Òmnium Cultural ou a Llibreria Ona.
Fundación de Convergència
Un dos impulsores da Asemblea de Cataluña, en 1974 foi un dos fundadores de Convergència Democràtica de Catalunya, e foi elixido secretario xeral. Foi conselleiro da Generalitat de Catalunya en tempo do presidente Josep Tarradellas.
Presidencia da Generalitat
Foi elixido presidente da Generalitat en 1980, e reelixido no 1984, 1988, 1992, 1995 e 1999. No ano 2003 ao acabar o seu último mandato, retirouse da primeira liña política, deixando a dirección do partido en mans de Artur Mas.
