Jules Quicherat

Jules Quicherat
Nome completo	Étienne Julien Joseph Quicherat
Nacemento	13 de outubro de 1814
Lugar de nacemento	París
Falecemento	8 de abril de 1882
Lugar de falecemento	París
Soterrado	Cemiterio de Montparnasse
Nacionalidade	Francia
Alma máter	École des Chartes e Lycée Louis-le-Grand
Ocupación	arqueólogo, historiador, escritor, historiador da arte, filólogo e mestre
Irmáns	Louis-Marie Quicherat
Premios	Oficial da Lexión de Honra, officier d'académie e officier de l’Instruction publique
[ editar datos en Wikidata ]
v c e

Jules Étienne Joseph Quicherat, nado en París o 13 de outubro de 1814 e finado na mesma cidade o 8 de abril de 1882, foi un historiador e arqueólogo francés, coñecido pola edición do Procès de condamnation et de réhabilitation de Jeanne d'Arc (5 vol., 1841-1849) e por estar considerado un dos pioneiros do estudo da arqueoloxía en Francia.^[1] Irmán do latinista Louis Marie Quicherat.

Traxectoria

Estudou no Collège Sainte-Barbe, onde recibiu unha educación clásica, máis tarde escribiu unha historia do centro en tres volumes. En 1835 entrou na École des chartes en 1834, obtendo o título de arquivista paleógrafo, e logo pasou a traballar na Bibliothèque Royale, en 1847 inaugurou un curso de leccións de arqueoloxía na École des chartes, e máis tarde foi designado profesor de arqueoloxía medieval e mais tamén asumiu en 1849 o posto de profesor de diplomática^[2] daquela escola, que dirixiu desde 1871 ata a súa morte. Cara ao final da súa vida comezou a transcribir as leccións de arqueoloxía, que se publicaron postumamente.

Obras

• Procès de condamnation et de réhabilitation de Jeanne d'Arc (5 vol. 1841-1849)
• Aperçus nouveaux sur l'histoire de Jeanne d'Arc (1850)
• Thomas Basin (1855-1859)
• L'Alésia de César rendue à la Franche-Comté (1857)
• Histoire de sainte Barbe (1860-1864)
• De la formation française des anciens noms de lieu (1868)
• Histoire du costume en France (1875)
• Rodrigue de Villandrando (1879)
• Mélanges d'archéologie et d'histoire (1885-1886), póstumo.

Notas