Lorenzo Bartolini
![]() ![]() | |
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 7 de xaneiro de 1777 ![]() Vaiano, Italia (pt) ![]() ![]() |
Morte | 20 de xaneiro de 1850 ![]() Florencia, Italia ![]() |
Actividade | |
Ocupación | escultor ![]() |
Membro de | |
Alumnos | Luigi Iorini (en) ![]() ![]() |
Obra | |
Obras destacables
| |
Descrito pola fonte | Svensk uppslagsbok Meyers Konversations-Lexikon, 4ª edición (1885–1890) Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron ![]() |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/64/Bartolini-ninfa2.jpg/220px-Bartolini-ninfa2.jpg)
Lorenzo Bartolini, nado en Prato en 1777 e finado en Florencia en 1850, foi un escultor italiano.
Traxectoria
De neno trasladouse a Florencia para traballar nun obradoiro para aprender a técnica de modelado en alabastro e máis tarde estableceuse pola súa conta en Volterra, en 1797 marchou a París para estudar pintura con Desmarets e escultura con Lemot, fixo amizade con Jean Augusts Dominique Ingres e cando en 1803 gañou o segundo premio da Academia, chamou a atención de Dominique Denon, o inspector xeral dos museos parisienses, o que posibilitou que conseguise encargos lucrativos, e mesmo chegou a obter o favor de Napoleón para o que executou un colosal busto, e quen o enviou a Carrara para fundar unha escola de escultura, logo da primeira caída de Napoleon en 1814 marchou a París e acompañouno a Elba, tras a batalla de Warteloo (1815) estableceuse como artista independente en Florencia.
Entre as súas obras, de factura académica, hai gran cantidade de bustos, os mellores son o grupo da Caridade, Hércules e Lichas e Fe en Deus