Papel albuminado

Louis Désiré Blanquart-Evrard en 1869, estampado en albumina, por si mesmo
O Hypaethral Temple, Philae, de Francis Frith, 1857; medio: impresión albumina, tamaño orixinal 38,2×49,0 cm; da colección das National Galleries of Scotland
Impresión albuminada de John Moran de Limon Bay, High Tide., 1871, impresión de prata albumina, tamaño orixinal 7 15/16 × 10 5/8 in. (20,2 × 27 cm), J. Paul Getty Museum, Os Ánxeles, California
Impresión en albumina de Camille Silvy da vizcondesa Amberley, tamaño orixinal 3 3/8 in. × 2 1/8 in. (85 mm × 55 mm)

A impresión de albumina, tamén chamada impresión de prata de albumina, ou impresión albuminada era un procedemeento fotográfico de obtención dun positivo por contacto directo a partir de un negativo, xeralmente de vidro ao colodión húmido.

Historia

A técnica foi publicada en xaneiro de 1847 [1] por Louis Désiré Blanquart-Evrard, e foi o primeiro método explotábel comercialmente para producir unha impresión fotográfica sobre unha base de papel a partir dun negativo. Comercializouse en Francia, e entre 1855 e 1895 foi o tipo de copia positiva máis utilizada polos fotógrafos.

O nome deste antigo procedemento fotográfico débese á ovoalbumina, unha proteína solúbel en auga, presente na clara do ovo, en combinación con outros produtos como cloruro de amonio. Blanquet-Evrad utilizou a albumina que se atopa nas claras de ovo para unir os produtos químicos fotográficos ao papel e converteuse na forma dominante de positivos fotográficos desde 1855 até principios do século XX, cun pico no período 1860-90. Durante mediados do século XIX, a carte de visite converteuse nun dos usos máis populares do método da albumina. Nese século, E. & H. T. Anthony & Company foron os maiores fabricantes e distribuidores de papel e impresións fotográficas Albumen nos Estados Unidos.[2]

Proceso de creación

  1. Un anaco de papel, xeralmente 100% algodón, cóbrese cunha emulsión de clara de ovo (albumina) e sal (cloruro de sodio ou cloruro de amonio), despois sécase. A albumina sela o papel e crea unha superficie lixeiramente brillante para que o fotosensibilizador descanse.
  2. Despois, o papel mergúllase nunha solución de nitrato de prata e auga que fai que a superficie sexa sensible á luz UV.
  3. Despois, o papel sécase en ausencia de luz UV.
  4. O papel seco e preparado colócase nun marco en contacto directo baixo un negativo. O negativo é tradicionalmente un negativo de vidro con emulsión de colodión, pero este paso tamén se pode realizar cun negativo de haluro de prata moderno. O papel con negativo exponse entón á luz até que a imaxe alcanza o nivel de escuridade desexado, que normalmente é un pouco máis claro que o produto final. O progreso da impresión pódese comprobar durante a exposición xa que se trata dun proceso de impresión e pódese ver a imaxe tomando forma mentres se expón á luz. Aínda que hai moito tempo utilizouse a luz solar directa, unha unidade de exposición UV adoita utilizarse na actualidade porque é máis previsible, xa que o papel é máis sensible á luz ultravioleta.
  5. Un baño de tiosulfato de sodio corrixe a exposición da impresión, evitando un maior escurecemento.
  6. O ton dourado ou selenio opcional mellora o ton da fotografía e estabiliza o esvaecemento. Dependendo do tóner, o ton pode realizarse antes ou despois de arranxar a impresión.

Dado que a imaxe emerxe como resultado directo da exposición á luz, sen a axuda dunha solución de revelado, pódese dicir que unha impresión de albumina é unha fotografía impresa máis que unha fotografía desenvolvida.

O sal de mesa (cloruro de sodio) na emulsión de albumina forma cloruro de prata ao entrar en contacto co nitrato de prata. O cloruro de prata é inestábel cando se expón á luz, o que fai que se descompoña en prata e cloro. O ión prata (Ag+) redúcese a prata (Ag) mediante a adición dun electrón durante o proceso de revelado/impresión, e o cloruro de prata restante lívase durante a fixación. As partes negras da imaxe están formadas por prata metálica (Ag).

Notas

  1. ↑ Blanquart-Evrard, Louis-Désiré (1802-1872) Auteur du texte Photographe (1869). "La photographie, ses origines, ses progrès, ses transformations / par Blanquart-Evrard,...". Gallica (en francés). Consultado o 2022-03-22. 
  2. ↑ Welling, William. Photography in America (1978 & 1987)

Véxase tamén

Bibliografía

  • Marshall, F.A.S. Photography: the importance of its applications in preserving pictorial records. Containing a practical description of the Talbotype process (London: Hering & Remington; Peterborough, T Chadwell & J Clarke, 1855).

Outros artigos

Ligazóns externas