Pica mauritanica
| Pega mourisca Pica mauritanica | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Pica mauritanica en Marrakech, Marrocos | |||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||
 Pouco preocupante[1] | |||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||
| Pica mauritanica Malherbe, 1845 | |||||||||||||||
 Área de distribución de Pica mauritanica
| |||||||||||||||
A pega mourisca[2] (Pica mauritanica) é unha especie de ave paseriforme da familia dos córvidos, unha das sete comprendidas no xénero Pica.
Taxonomía
Descrición
A especie foi descrita en 1845 polo maxistrado e naturalista afeccionado francés Alfred Malherbe.[3]
Sinónimos
Ademais de polo nome actualmente válido, a especie coñeceuse tamén polos sinónimos:[3]
- Pica pica mauritanica Malherbe, 1845
- Pica pica mauretanica Malherbe, 1845
Etimoloxía
O epíteto específico, mauritanica, é o nominativo feminino singular do adxectivo latino mauritanicus, -a, -um, "de Mauritania", en alusión á súa área de distribución, nas provincias do Imperio romano Mauritania Tingitana e Mauritania Cesariense, no actual Magreb.
Características
Pódese distinguir da pega común (Pica pica, da que en tempos foi considerada unha subespecie), por ter unha pequena carúncula azul, lisa, tras o ollo, a zona branca do ventre máis curta, as ás máis curtas e a cola máis longa.[4]
Distribución
A pega mourisca é unha especie endémica do noroeste de África, estendéndose, nunha distribución descontinua, desde o Sáhara Occidental até Tunisia, encontrándose tamén en Marrocos, Alxeria e nos enclaves españois do norte de África. (Ver mapa).
Filoxenia
Un estudo de filoxenético publicado en 2017 descubriu que Pica mauritanica diverxeu a partir dun antepasado común co clado que contén a todos os demais membros do xénero Pica.[5]
Estado de conservación
A Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais (UICN), tendo en conta que esta especie ten unha área de distribución grande e, polo tanto, non se aproxima aos limiares de Vulnerábel baixo o criterio do tamaño da área de distribución, a extensión e calidade do hábitat e o tamaño da poboación, a que a tendencia de poboación parece ser estable e, polo tanto, a especie non se aproxima aos limiares de Vulnerábel baixo o criterio de tendencia poboacionale aínda que o tamaño da poboación non se cuantificou debe ser grande e, polo tanto, non se aproxima aos limiares de Vulnerábel, cualifica o staus da especie como LC (Pouco preocupante).[1]
Notas
- ↑ 1,0 1,1 BirdLife International (2017): Pica pica na Lista vermella da UICN. Versión 2021-3. Consultada o 12 de febreiro de 2022.
- ↑ "Denominación das aves". Real Academia Galega. Consultado o 2024-12-07.
- ↑ 3,0 3,1 Pica mauritanica Malherbe, 1845 no BioLib. Consultado o 13 de febreiro de 2022.
- ↑ del Hoyo, J.; Collar, N.; Christie, D.A. (2018). del Hoyo, J.; Elliott, A.; Sargatal, J.; Christie, D. A.; de Juana, E., eds. "Maghreb Magpie (Pica mauritanica)". Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions. Consultado o 12 de febreiro de 2022.
- ↑ Song, S.; Zhang, R.; Alström, P.; Irestedt, M.; Cai, T.; Qu, Y.; Ericson, P.G.P.; Fjeldså, J.; Lei, F. (2017). "Complete taxon sampling of the avian genus Pica (magpies) reveals ancient relictual populations and synchronous Late-Pleistocene demographic expansion across the Northern Hemisphere". Journal of Avian Biology 49 (2): 1–14.
Véxase tamén
Bibliografía
- Cramp, S. & Simmons, K. E. L., eds. (1977-1994): Handbook of the birds of Europe, the Middle East and Africa. The birds of the western Palearctic. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-1985-7358-6.
- del Hoyo, J.; Collar, N. J.; Christie, D. A.; Elliott, A., Fishpool, L. D. C.; Boesman, P. & Kirwan, G. M. (2016): HBW and BirdLife International Illustrated Checklist of the Birds of the World. Volume 2: Passerines. Barcelona / Cambridge, UK: Lynx Edicions / BirdLife International. ISBN 978-84-9655-398-9.
Outros artigos
Ligazóns externas
- Pica mauritanica en xeno-canto.org.