Rodolfo Fischer
  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Biografía | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nacemento | (es) Rodolfo José Fischer Eichler 16 de xullo de 1944 Oberá, Arxentina (pt)  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Morte | 16 de outubro de 2020 (76 anos) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Altura | 177 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Peso | 81 kg | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Actividade | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ocupación | futbolista | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Período de actividade | 1965 - 1981 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Nacionalidade deportiva | Arxentina | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Deporte | fútbol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Posición de xogo | Dianteiro | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rodolfo José Fischer Eichler, alcumado Lobo, nado en Oberá, Misiones, o 2 de abril de 1944 e finado o 16 de outubro de 2020,[1] foi un futbolista arxentino. Está considerado como un dos mellores dianteiros da historia do San Lorenzo de Almagro, co que gañou tres ligas arxentinas nas décadas de 1960 e 1970. Militou tamén entre outros no Botafogo brasileiro e no Once Caldas colombiano.
Traxectoria
Naceu o 2 de abril de 1944 en Oberá, na provincia de Misiones, sendo fillo dun brasileiro e unha alemá. En 1963 incorporouse aos xuvenís do San Lorenzo de Almagro de Buenos Aires.
San Lorenzo de Almagro
Debutou co primeiro equipo de San Lorenzo en 1965, nunha vitoria por 4-2 nun clásico contra Huracán no que marcou dous goles.[2] En 1968, co brasileiro Tim como adestrador e con Pedro González e Veglio como compañeiros de ataque, gañou o Campionato Metropolitano de xeito invicto, anotando o gol do título na prórroga da final contra o Estudiantes.[2] En 1969 foi o máximo goleador do Campionato Nacional e mantívose entre os máximos anotadores durante os seguintes anos.
En 1972 gañou tanto o Campionato Metropolitano como o Nacional, contribuíndo con destacadas actuacións como a do triplete que marcou na goleada por 4-0 sobre o River Plate en abril de 1972.[3]
En 1972 foi traspasado por un millón de cruzeiros brasileiros ao Botafogo do Río de Xaneiro, onde militou durante os seguintes catro anos, compartindo equipo con destacados xogadores como Jairzinho. En 1976 deixou o club sendo naquel momento o estranxeiro con máis partidos da historia do club (180), marca que se mantivo vixente durante case medio século, ata que foi superada en 2022 polo tamén arxentino Joel Carli.[4] Ademais anotou
A continuación trasladouse ao nordeste brasileiro, onde fichou polo EC Vitória de Salvador, onde volveu ter como adestrador a Tim.[5] No equipo baiano anotou 34 en 41 partidos. Deixou o Brasil como o estranxeiro con maior número de goles na historia do Campionato Brasileiro ata aquel entón.
En 1977 volveu á Arxentina para xogar de novo no San Lorenzo, no que militou ata 1978 elevando as súas cifras no club ata os 271 partidos e 141 goles, o que o converte no cuarto máximo goleador da historia do club.
En 1979 marchou ao estranxeiro unha vez máis para xogar no Once Caldas de Manizales, Colombia, co que marcou 11 goles en 40 partidos de liga. Puxo fin á súa carreira na Arxentina en 1981, despois de ascender á máxima categoría arxentina co Sarmiento de Junín e de militar unha última campaña no Sportivo Belgrano da provincia de Córdoba.
Selección arxentina
Foi 35 veces internacional coa selección arxentina, coa que marcou 12 goles. Disputou o seu último partido coa Arxentina en xullo de 1972 no estádio do Maracanã de Río de Xaneiro na Copa Independencia do Brasil.
Trala súa retirada viviu nunha granxa do interior da Arxentina, ata que faleceu o 16 de outubro de 2020, aos 76 anos de idade.[1]
Palmarés
- San Lorenzo
- Primeira División (3): Metropolitano 1968, Nacional 1972, Metropolitano 1972.
Notas
- ↑ 1,0 1,1 "Murió el Lobo Fischer, una leyenda del "Ciclón"" (en castelán). 16 de outubro de 2020. Consultado o 28 de setembro de 2022.
- ↑ 2,0 2,1 Guiñazú, Daniel (17 de outubro de 2020). "El Lobo Fischer, un delantero de época" (en castelán). Consultado o 29 de setembro de 2022.
- ↑ "Lobo Fischer" (en castelán). Consultado o 28 de setembro de 2022.
- ↑ "Botafogo 5 x 0 Volta Redonda" (en portugués). 07 de marzo de 2022. Consultado o 28 de setembro de 2022.
- ↑ Rozenberg, Marcelo. "Fischer - Que fim levou?" (en portugués). Consultado o 28 de setembro de 2022.
| Control de autoridades |
|
|---|
