Shi Jing

Un poema do Shi Jing, escrito a man polo emperador Qianlong, xunto cunha pintura.

O Shi Jing (chinés tradicional: 詩經; chinés simplificado: 诗经; pinyin: Shī Jīng, Wade-Giles: Shih1 Ching1), traducido como Clásico da Poesía, Libro dos cánticos, Libro das Odas e As Odes, é a colección máis antiga de cancións e poemas chineses. Consta de 305 poemas e cancións, algunhas probabelmente escritas no ano 1000 a.C. [1][2] É un dos textos chineses que integran o conxunto coñecido como Cinco Clásicos.

Tópicos

Tira número 22 de Kǒngzǐ Shīlùn (孔子诗论), unha primeira discusión do Clásico de poesía. Tinta en tiras de bambú, que se remonta ao período dos Reinos Combatentes (475-221 a.C.). Colección do Museo de Shanghai.

As Odas foron coñecidas como Jing, ou "clásicas", no sentido canónico, como parte da adopción oficial do confucianismo por parte da dinastía Han como principio reitor da sociedade chinesa ao longo do século I d.C. A palabra "shi " é a mesma palabra que máis tarde se converteu no termo xenérico de "poesía".[3]

O Clásico da Poesía é unha antoloxía recompilada a partir das obras de varios autores anónimos. Os diversos traballos recollidos están xeralmente asociados a períodos cronolóxicos específicos, como a dinastía Zhou, e/ou asociados aos estados específicos dese período de tempo; non obstante, existen moitas incertezas, sobre todo en canto ás datas dos poemas máis antigos.

Máis da metade dos poemas probablemente fosen orixinalmente cancións populares. Contan problemas humanos básicos como o amor, o matrimonio, o traballo e a guerra. Outros inclúen poemas da corte e contos lendarios que louvan aos fundadores da dinastía Zhou. Tamén se inclúen os himnos utilizados nos rituais de sacrificio,[4] e as cancións utilizadas pola aristocracia nas súas cerimonias de sacrificio ou nos banquetes.[5]

Estilo

Os poemas de poesía clásica tenden a ter certos patróns típicos de rima e ritmo, e a facer moito uso de imaxes, moitas veces derivadas da natureza. Os diversos versos individuais tamén tenden a ser curtos: o estilo destas letras contribuíu ao desenvolvemento dunha poesía chinesa máis posterior (especialmente o estilo "shi" fronte aos estilos "ci" ou "fu").

O Shi Jing foi un clásico confucianista venerado desde a dinastía Han, e foi estudado e memorizado durante séculos por eruditos na China.[4] As cancións populares víronse como unha forma de entender os problemas da xente común, e adoitaban lerse como alegorías; por exemplo, as queixas contra os amantes eran vistas como agravios contra gobernantes infieis.[4]

A afirmación de Confucio de que o Shi Jing forma parte dos Cinco Clásicos foi recoñecido oficialmente durante a dinastía Han. Estes cinco libros, ou partes deles, foron comentados, compilados ou editados polo propio Confucio.

Autoría

Aínda que o Shi Jing non especifica os nomes dos autores en asociación cos traballos enumerados, dous estudosos modernos hipotetizaron a autoría. O Clásico da Historia di que o poema "Coruxa" (chinés: 鸱鸮) nas Odas de Bin foi escrito polo duque de Zhou. Moitas das cancións parecen ser cancións populares [6] Ademais, moitas das cancións parecen estar escritas por mulleres, ou desde a perspectiva dunha muller.[7]

Notas

  1. ↑ Voorst, Robert E. Van (2007). Anthology of World Scriptures. p. 140. ISBN 0495503878. 
  2. ↑ Idema, W.; Haft, L. (1997). "A guide to Chinese literature". doi:10.5860/choice.35-1349. 
  3. ↑ Davis, A. R. (Albert Richard), Editor and Introduction,(1970), The Penguin Book of Chinese Verse. Baltimore: Penguin Books.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Ebrey, Patricia (1993). Chinese Civilisation: A Sourcebook. pp. 11–13. ISBN 978-0-02-908752-7. 
  5. ↑ Bary, William Theodore De (1999). Sources of Chinese Tradition (en inglés). Columbia University Press. ISBN 978-0-231-11271-0. 
  6. ↑ De Bary, William Theodore (1960). Sources of Chinese Tradition: Volume I. p. 3. ISBN 978-0-231-10939-0. 
  7. ↑ Chang, Kang-i Sun (2001). "Gender and Canonicity", in Hsiang Lectures on Chinese Poetry, Volume 1, Grace S. Fong, editor. (Montreal: Center for East Asian Research, McGill University.

Véxase tamén

Outros artigos

Bibliografía

Ligazóns externas