Vilassar de Dalt

Vilassar de Dalt
Localización
	<img src="https://maps.wikimedia.org/img/osm-intl,11,41.5164,2.3593,150x150.png?lang=gl" width="150" height="150" decoding="async" srcset="https://maps.wikimedia.org/img/osm-intl,11,41.5164,2.3593,150x150@2x.png?lang=gl 2x" alt="Mapa">
	41°30′59″N 2°21′33″L / 41.5164, 2.3593
Estado	España
Comunidade autónoma	Cataluña
Provincia	provincia de Barcelona
Ámbito funcional territorial	Ámbito metropolitano de Barcelona
Comarca	Maresme
Capital	Vilassar de Dalt (en)
Poboación
Poboación	9.230 (2023) (1.037,08 hab./km²)
Número de fogares	49 (1553)
Lingua oficial	lingua catalá
Xeografía
Parte de	Q107554298
Superficie	8,9 km²
Altitude	142 m
Comparte fronteira con	Vilassar de Mar ; Vilanova del Vallès ; Òrrius ; Vallromanes ; Premià de Dalt ; Cabrils
Organización política
• Mayor of Vilasar (en)	Carola Llauró (en) (2019–)
Identificador descritivo
Código postal	08339
Fuso horario	UTC+01:00
Código INE	08214
Código territorial IDESCAT	082140
Outro
Irmandado con	Mondavio (pt)
Páxina web	vilassardedalt.org

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Vilassar.

Vilassar de Dalt é un municipio de Cataluña, España, pertencente á provincia de Barcelona, na comarca do Maresme. A localidade está situada na zona interior, entre os municipios de Cabrils, Òrrius, Premià de Dalt e Vilassar de Mar, a uns 10 km de Mataró e a 20 km de Barcelona.

Historia

Vilassar é un pobo milenario: o primeiro documento que o menciona data do ano 978. O pobo foi crecendo ao redor do castelo do século X e a parroquia do século XI. En 1875 un pequeno núcleo urbano de casas construídas cerca do mar sepárase e pasa a formar Vilassar de Mar, que se constitúe como pobo. Na época franquista, Vilassar de Dalt, pasou a chamarse San Ginés de Vilasar.

Demografía

Evolución demográfica
1900	1930	1950	1970	1981	2000	2006
3.113	3.374	3.306	5.257	5.518	7.484	8.334

Economía

O municipio caracterizouse desde antigo pola produción agrícola: horta na zona baixa; viña, alfarroba e cereal na montañosa. Os cultivos de secaño xa non existen e a floricultura segue só naquelas zonas nas que por normativa urbanística non é posible construír urbanizacións, a principal característica do Baix Maresme nas últimas décadas. A actividade téxtil, hoxe practicamente testemuñal, no pasado representou a principal fonte de traballo da poboación desde os inicios da revolución industrial ata a gran crise industrial dos anos 70, cando as fábricas empezaron un proceso de peche masivo. Esta actividade foi decrecendo en canto ao seu peso relativo, deixando paso a un sector de servizos impulsado pola urbanización do municipio, que acolleu nos últimos anos a poboación con orixe en Barcelona cidade, inicialmente como segunda residencia.

Ademais, o pobo alberga ao parque acuático Illa Fantasía, que chegou a ser o máis grande de Europa.