Ադվաիտա Աչարիա

Ադվաիտա Աչարիա
Դիմանկար
Ծնվել է1434
ԾննդավայրՀնդկաստան
Մահացել է1539
Մահվան վայրՀնդկաստան
Կրոնհինդուիզմ
Մասնագիտությունգրող
 Advaita Acharya Վիքիպահեստում

Ադվաիտա Աչարիա, (ծնվ. Կամալակշա Միշրա՝ কমলাক্ষ মিশ্র, 1434–1559թվականներ)[1],եղել է Գաուդիա - Վայշնավա շարժման հիմնադիր Չայտանյա Մահապրաբհուի և Գուրու Հարիդաս Թաքուրի ուղեկիցը[2][3]: Ադվաիտա Աչարիան ծնվել է 1434 թվականինՙ Լաուդայի Նաբագրամ գյուղում (ներկայիս Սունամգանջ շրջանում, Բանգլադեշ): Ադվաիտա Աչարիան ծնվել է Չայտանյայից մոտ հիսուն տարի առաջ, և իր կյանքի մեծ մասն ընտանիքի հետ անցկացրել է Նադիայի Շանտիպուր քաղաքում։  Ադվայտա Աչարիան ուներ վեց որդի՝ Աչուտանանդա Դասը (ով նաև դարձավ Չայտանյայի աշակերտը), Կրիշնա Միշրան, Գոպալա Դասը, Բալարամա Դաս Միշրան (որի տոհմը դարձավ Կրիշնա Չանդրայի զամինդարը), Սվարուպա Դասը և Ագադիշա Միշրան:

Ադվաիտա Աչարիան գրել է երկու Սանսկրիտական գրականության գրել է երկու գիրք՝ «Յոգա վասիշտա-Բհավիշյա» և «Գիտա Բհաշյա» անուններով[4]: Ադվաիտա Աչարիայի ծագումն ու կյանքը պատմվում են մի շարք սրբագրական աշխատություններում, որոնք ներառում են Կրիշնադասայի Բալյալիլա-Սուտրան (1487թվալան)[Ն 1], Սանսկրիտական գրականությունը, Ադվայտասուտրակադաչա Կրիշնադաս, Ադվայտամանգալ Հարիչարանադաս, Ադվայտա Պրակաշ Իշանա Նագարաև Ադվայտավիլաս Նարահարիդաս բենգալերեն[5]: Նրա գործերից շատերը նկարագրված են Չայտանյա Չարիտամրիտայում, Չայտանյա Մանգալում և Չայտանյա Բհագվատեյում:

Կյանքի պատմություն

Ադվայտա Աչարիան Կուբերա Աչարիայի որդին էր։  Կուբերան Լաուրի թագավոր Դիվյա Սինգհի պալատականն էր։  Կուբերայի հայրը Նարսինգան էր, որը Նադիալում Գանեշայի թագավորի օգնականն էր[6]:

Կյանքի վերջին տարիներին Ադվայտա Աչարիան ավելի ու ավելի էր տխրում նյութապաշտական նպատակների հետապնդման համար, որոնք, նրա կարծիքով, հանգեցնում են դիսֆունկցիոնալ, դժբախտ հասարակության: Ադվայտա Աչարիան եզրակացրեց, որ միակ լուծումը Կրիշնա Աստծուն աղոթելն էր և մարդկանց հոգևոր կյանքի ուրախությանը վերադարձնելը: Ասում են, որ Ադվայտա Աչարիան ամիսներ շարունակ աղոթում էր՝ կանչելով և երկրպագելով նրան իր Շալիգրամ շիլայի տեսքով, Սուրբ տերևներով և Գանգեսի ջրով: Տասներեք ամիս անց՝ լիալուսնի խավարման ժամանակ, նրա աղոթքներին պատասխան տրվեց՝ ծնվել է Չայտանյա Մահապրաբհուն։

Ադվայտա Աչարիան առաջինն էր, ով Չայտանան հռչակեց Աստված՝ մեջբերելով վեդական տեքստը՝ «Նամո Բրահմանյա Դեվայա Գո-Բրահմանա Հիթայա Չա Ջագադդհիտայա Կրիշնայա Գովինդայա Նամո Նամահ» - Ես ողջունում եմ Կրիշնային, Գովինդային, Բրահմանների Աստծուն, որը օգուտ է բերում կովերին, բրահմաններին և աշխարհին: Հայտնի է, որ Ադվայտա Աչարիան Չայտանյայի մտերիմ ընկերն էր։  Չայտանյայի և Նիտյանանդայի ընկերը Հարե Կրիշնայի մանտրան տարածելու իրենց առաքելության մեջ: Ադվայտա Աչարիայի բնակավայրը առաջին վայրն էր, որտեղ Չայտանան ողորմություն հավաքեց, և հենց այստեղ նա ասաց Չայտանիայի[7]: Ադվաիտա Աչարիայի ծննդյան օրը ծխականները նրա պատվին տոն են կազմակերպում, կարդում և քննարկում նրա կյանքի պատմությունները:

Հետնորդ

Ադվայտան իր երկու երեխաներից շատ ժառանգներ ունի։ Նշանավոր Բիջոյ Կրիշնա Գոսվամին պատկանում է նույն տոհմին։  Բանաստեղծ, դրամատուրգ և երաժիշտ Դվիջենդրալալ Ռեյը Ադվայտայի մայրական ժառանգն էր, ինչպես Դվիջենդրալալի որդին՝ Դիլիպ Կումար Ռոյը։

Տես նաև

Վիիքպահեստ


Ծանոթագրություններ

  1. ↑ "Shantipur parichoy"-Kalikrishna Bhattacharaya&"Samajer Pratichhabi Bises Shantipur Sankhya."-editor-Satya Narayan Goswami. A. N. Chatterjee (1984). Srikṛṣṇa Caitanya: A Historical Study on Gauḍiya Vaiṣṇavism. Associated Pub. Co. ISBN 9780836413212. Վերցված է 2008-06-07-ին.p. 52
  2. ↑ Brzezinski, J.A.N. (2004). «Charismatic Renewal And Institutionalization In The History Of Gaudiya Vaishnavism And The Gaudiya Math». The Hare Krishna Movement: The Postcharismatic Fate of a Religious Transplant. Columbia University Press. ISBN 978-0-231-12256-6. Վերցված է 2008-06-07-ին.
  3. ↑ Rebecca Manring (2005). Reconstructing tradition: Advaita Ācārya and Gauḍīya Vaiṣṇavism at the cusp of the twentieth century. New York: Columbia University Press. էջ 168. ISBN 0-231-12954-8.
  4. ↑ 4,0 4,1 Momin, Mignonette; Mawlong, Cecile A.; Qādrī, Fuz̤ail Aḥmad (2006). Society and Economy in North-East India (անգլերեն). Regency Publications. էջ 271. ISBN 978-81-89233-40-2.
  5. ↑ Sen, Dinesh Chandra (1911). History of Bengali Language and Literature, Calcutta: University of Calcutta, pp.496-7
  6. ↑ Nath, Rajmohan (1948). The back-ground of Assamese culture. A. K. Nath. էջ 123.
  7. ↑ Goswami, Satsvarupa dasa (2002). Srila Prabhupada Lilamrta Vol 1-2 (2 nd ed.). Los Angeles: Bhaktivedanta Book Trust. էջեր Ch.55. ISBN 0-89213-357-0.

Արտաքին հղումներ

Ծանոթագրությունների նախադիտում

  1. ↑ Krishna Das is the name of Divya Singha, the king of Laur. After becoming a fellower of Advaita Acharya, Divya Singha adopted this name.[4]