Գրել է եբրայերեն, մասամբ՝ արաբերեն։ Հալևիի ժառանգությունը «Դիվանում» ամփոփված աշխարհիկ և կրոնական բանաստեղծություններն են։ Հալևին երգել է բնությունը («Ծովային երգեր»), կնոջ գեղեցկությունը («Պարուհուն», «Հարեմ Եգիպտոսում»), սերն ու բարեկամությունը («Գարուն» են)։ «Խազարի գիրքը» փիլիսոփայական տրակտատում Հալևին շարադրել է հրեականության հիմունքները, քննադատել Արիստոտելի ուսմունքը։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 6, էջ 48)։