Միխայիլ Բերենս

Միխայիլ Բերենս
հունվարի 16, 1879(1879-01-16) - հունվարի 20, 1943(1943-01-20) (64 տարեկան)
ԾննդավայրՔութայիս, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն
Մահվան վայրԹունիս, Ֆրանսիա
ԳերեզմանQ110319468?
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ
ԶորատեսակՌուսական կայսրության նավատորմ
Կոչումrear admiral?
Հրամանատարն էրBoiki?, Lyogkiy?, Pobeditel?, Novik?, Petropavlovsk? և Wrangel's Fleet?
Մարտեր/
պատերազմներ		Առաջին համաշխարհային պատերազմ, իխետուան, Siege of Port Arthur? և Ռուսաստանի քաղաքացիական պատերազմ
ԿրթությունԾովային կադետական դպրոց
Պարգևներ

Միխայիլ Անդրեևիչ Բերենս (ռուս.՝ Михаил Андреевич Беренс. հունվարի 16, 1879(1879-01-16), Քութայիս, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն - հունվարի 20, 1943(1943-01-20), Թունիս, Ֆրանսիա), ռուսական կայսերական նավատորմի և Սպիտակ նավատորմի բարձրաստիճան սպա Ռուսաստանի քաղաքացիական պատերազմի ժամանակ։

Կենսագրություն

Միխայիլ Բերենսը ծնվել է Վրաստանի Քութայիսի քաղաքում: 1898 թվականին ավարտել է ծովային կադետների կորպուսը։ Նրա հրամանատարությամբ Գիլյակ նավը աչքի է ընկել ապստամբած բոքսերներին Տակու ամրոցում ճնշելիս: 1904 թվականին Բերենսն ստացել է կապիտանի կոչում և ծառայության անցել Ռուսաստանի Խաղաղօվկիանոսյան նավատորմի կազմում՝ Պորտ Արտուրում[1]։

Ռուս-ճապոնական պատերազմի ժամանակ Բերենսը որպես կրտսեր սպա-նավիգատոր՝ ծառայել է «Սևաստոպոլ» ռազմանավում, իսկ Դեղին ծովի ճակատամարտից հետո դարձել է «Բոյկի» էսկադրային ականակրի հրամանատար-նավապետը[2]։ Ռուսական կողմի պարտությունից հետո Բերենսն իր նավով փախել է Ցինդաո և այնտեղ մնացել մինչև պատերազմի ավարտը։ 1906 թվականին նա միացել է Բալթյան նավատորմին, ծառայել որպես «Դիանա» հածանավի գործադիր սպա և այնուհետև Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ ղեկավարել է Նովիկ էսկադրային ականակիրը։ 1915 թվականի օգոստոսի 18-ին նրա անձնակազմը Ռիգայի ծոցում մարտի է բռնվել գերմանական երկու ռազմանավերի դեմ և մեկին խորտակել է, մյուսին էլ մեծ վնաս պատճառել։ Այդ սխրանքի համար նա պարգեւատրվել է ռուսական Սուրբ Գեորգի և ֆրանսիական Պատվո լեգեոնի շքանշանով։

1916 թվականին Բերենսը դարձել է Պետրոպավլովսկ ռազմանավի հրամանատար, 1917 թվականին՝ Ռուսաստանի Բալթյան նավատորմի շտաբի պետ։ Ռուսական հեղափոխությունից հետո Ռուսաստանի ժամանակավոր կառավարությունը 1918 թվականին նրան պաշտոնանկ է արել։

1919 թվականի մարտին նա Պետրոգրադից փախել է Ֆինլանդիայով և միացել ծովակալ Կոլչակին, որը նրան շնորհել է դերծովակալի կոչում և վստահել Սպիտակ շարժման ռազմածովային ուժերի հրամանատարությունը Վլադիվոստոկում: 1920 թվականի հունվարի 31-ին Բերենսն իր հրամանատարության ներքո մնացած նավերն ու բազմաթիվ փախստականների տարել է Ճապոնական Ցուրուգա։ 1920 թվականի օգոստոսին նա հասել է Ղրիմ՝ Սևաստոպոլ և միացել գեներալ Վրանգելի հրամանատարությամբ գործող Հարավային Ռուսաստանի զինված ուժերին: 1920 թվականի սեպտեմբերին նշանակվել է Կերչի ամրոցի հրամանատար, միաժամանակ պարեկություն է կազնակերպել Ազովի և Սև ծովերում։ Սպիտակ շարժման տապաումից հետո Բերենսն իր ենթակայության տակ գտնվող ուժերը Վրանգելի նավատորմի հետ տարհանել է, հասցրել ֆրանսիական Թունիսի Բիզերտե նավահանգիստ[3]: Նա ղեկավարել է ռուսական վտարանդի նավատորմը 1921 թվականի հունվարից մինչև դրա զինաթափումը, որը տեղի է ունեցել 1924 թվականի հոկտեմբերի 29-ին Ֆրանսիայի կողմից Խորհրդային Միության ճանաչելուց հետո։

Ծովակալ Բերենսը (ձախից երրորդը) Բիզերտեում, 1921 թ.

Մնալով Թունիսում՝ Միխայիլ Բերենսն աշխատել է գյուղատնտեսության ոլորտում, միաժամանակ ակտիվորեն մասնակցել նավատորմային միության տեղական վարչության աշխատանքներին։ Նա մահացել է 1943 թվականին Թունիսում և թաղվել Մեգրինի գերեզմանատանը։ 2001 թվականի ապրիլի 30-ին նրա աճյունը տեղափոխվել է Թունիսի Բորժել գերեզմանատուն։

Միխայիլի եղբայրը ՝ Եվգենի Բերենսը, Ռուսաստանի քաղաքացիական պատերազմի ժամանակ ծառայել է բոլշևիկյան գործին և դարձել խորհրդային նավատորմի հրամանատար։

Պարգևներ

  • Սուրբ Ստանիսլավի 3-րդ աստիճանի շքանշան ՝ սրերով և ժապավենով
  • Սուրբ Գեորգի 4-րդ աստիճանիշ քանշան,
  • Սուրբ Աննայի 2-րդ աստիճանի շքանշան,
  • Ոսկե սուր՝ խիզախության համար
  • Պատվո լեգեոնի շքանշան (Ֆրանսիա)

Ծանոթագրություններ

  1. ↑ Das Zweite Pazifik-Geschwader wurde erst nach dem Fall von Port Arthur aus Schiffen der Baltischen Flotte zusammengestellt und wurde in der Seeschlacht bei Tsushima im Mai 1905 vernichtet.
  2. ↑ ВТ-ВЭС|«Бойкий»
  3. ↑ New York Times, 14. Dezember 1920: Wrangel’s Fleet Sails.

Գրականություն

Արտաքին հղումներ

  • Документальный фильм о Тунисе с эпизодом перезахоронения останков адмирала Михаила Андреевича Беренса

[1]