Ջ

Ջ, ջ
ՏեսակՀայկական այբուբենի տառ
ՄեծատառՋ
Փոքրատառջ
Մասն էՀայոց գրեր
Այբուբեն(ներ)Հայերեն այբուբեն
Տեղը այբուբենում27-րդ
Հնչույթջէ
Հայերենի այբուբեն
Ա ա Ծ ծ Ջ ջ
Բ բ Կ կ Ռ ռ
Գ գ Հ հ Ս ս
Դ դ Ձ ձ Վ վ
Ե ե Ղ ղ Տ տ
Զ զ Ճ ճ Ր ր
Է է Մ մ Ց ց
Ը ը Յ յ Ւ ւ
Թ թ Ն ն Փ փ
Ժ ժ Շ շ Ք ք
Ի ի Ո ո և
Լ լ Չ չ Օ օ
Խ խ Պ պ Ֆ ֆ

Ջ, ջ (անվանում՝ ջէ), հայկական այբուբենի 27-րդ տառը։ Թվային արժեքը՝ «900»։ Ստեղծել է Մեսրոպ Մաշտոցը 405-406 թվականներին։ Միջնադարում օգտագործվել են երկաթագիր, գրչագիր, նոտրգիր, շղագիր տառատեսակները[1][2][3][4]։

Կիրառությունը

Մեծատառ Ջջ-ն գործածվում է էներգիայի Ջոուլ չափի միավորը նշանակելու համար՝ Ջջ։

Կրկնակ բաղաձայններով բառեր

  • Կրկնակ ջ-ով ածական՝
բջջային (հեռախոս, կապ)

Յունիկոդում ներկայացված է՝

  • մեծատառ՝ «Ջ». U+054B
  • փոքրատառ՝ «ջ». U+057B

Բրայլով ներկայացումը

Արլ. Արմ.
Dots
1346
Dots
14

Ծանոթագրություններ

  1. Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
  2. Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
  3. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
  4. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։