Ցիանական թթու |
---|
|
Քիմիական բանաձև | CHN |
---|
Մոլային զանգված | 4,5E−26 կիլոգրամ[1] գ/մոլ |
---|
Խտություն | 0,000671 գ/սմ³[2] գ/սմ³ |
---|
Դինամիկ մածուցիկություն | 0,201 պուազեյլ Պա/վ |
---|
Իոնիզացման էներգիա | 13,6 ± 0,1 Էլեկտրոն-վոլտ[3] և 2,2E−18 ջոուլ[4] կՋ/մոլ |
---|
Հալման ջերմաստիճան | 7 ± 1 ℉[3] և −13,4 °C[4] °C |
---|
Եռման ջերմաստիճան | 78 ± 1 ℉[3] և 26 °C[4] °C |
---|
Այրման ջերմաստիճան | −17,8 °C |
---|
Գոլորշու ճնշում | 630 ± 1 mm Hg[3] |
---|
Քիմիական հատկություններ |
---|
pKa | 9,21 |
---|
Բեկման ցուցիչ | 1,2675 |
---|
Դիպոլ մոմենտ | 9,9E−30 Կլ·մ և 1,0E−29 Կլ·մ[4] |
---|
Դասակարգում |
---|
CAS համար | 74-90-8 |
---|
PubChem | 768 |
---|
EINECS համար | 200-821-6 |
---|
SMILES | C#N, [H+].[C-]#N |
---|
ЕС | 200-821-6 |
---|
RTECS | MW6825000 |
---|
ChEBI | 748, 19951400 |
---|
IDLH | 55 ± 1 mg/m³[3] |
---|
Եթե հատուկ նշված չէ, ապա բոլոր արժեքները բերված են ստանդարտ պայմանների համար (25 °C, 100 կՊա) |
Ցիանական թթու , իզոցիանաթթվի՝ տաուտոմերային հրային ձևափոխություն։ Ազատ ցիանական թթու գոյություն ունի տաուտոմերային իզոձևով՝ , որը անգույն, սուր հոտով, դյուրաշարժ հեղուկ է, հալման ջերմաստիճանը՝ –80 °C, եռմանը՝ 23,6 °C։ Լավ է լուծվում ջրում, լուծույթը բավական ուժեղ թթու է։ Հեղուկ ցիանական թթու հեշտությամբ պոլիմերվում է, առաջացնելով ցիանուրաթթու և գծային պոլիմեր՝ ցիամելիդ ։ Նոսր լուծույթներում հեշտությամբ հիդրոլրզվում է ()։ Առաջացնում է երկու տաուտոմերային ձևերին համապատասխանող աղեր և էսթերներ (ցիանատներ և իզոցիանատներ), որոնք ավելի կայուն են, օգտագործվում են օրգանական սինթեզում։
Հալման ջերմաստիճանը՝ 13,3 °C, եռմանը՝ 25,7 °C, խտությունը 20 °C-ում՝ 687 կգ/մ³։ Ջրում լուծվում է անսահմանափակ քանակներով, լուծույթները թույլ թթվային են։ Ցիանաջրածինը հեշտությամբ պոլիմերվում է (նաև լուծույթներում)՝ առաջացնելով պինդ պոլիմերներ։ Ցիանաջրածինը կայուն է միայն կայունացնողների ( և այլն) առկայությամբ։ Այրվում է օդում, գոլորշիներն (4,9 %–39,7%) օդում պայթուցիկ են։ Ցիանաջրածինը և այն պարունակող որոշ միացություններ աննշան քանակներով պարունակվում են բույսերում (օրինակ, դառը նուշը, դեղձի և ծիրանի դառը կորիզները պարունակում են ամիգդալին, որը քայքայվելով առաջացնում է ցիանաջրածին, խաղողաշաքար և բենզալդեհիդ)։ Ցիանաջրածինը հայտնաբերել է Կ․ Շեեեն, անջատել՝ Գեյ–Լյուսակը (1811)։ Ցիանաջրածինը ստանում են մեթանի կատալիտիկ ( և -ի համաձուլվածք) և օքսիդացնող ամոնալիզով (1000 °C), նաև -ի ամոնալիզով, ֆորմամիդի դեհիդրմամբ և այլ եղանակներով։ Օգտագործվում է քլորցիանի, ակրիլանիտրիլի, ակրիլատների, ամինաթթուների և այլ նյութերի արտադրության համար։ Օրգանիզմում կասեցնում է օքսիդացման և ֆերմենտային պրոցեսները, կապում է հեմոգլոբինը, կաթվածահարում է շնչառական կենտրոնը՝ առաջացնելով շնչահեղձություն և մահ։ Մահացու է նրա 50 միլիգրամը։ Ներծծվում է նաև մաշկով։ Հակաթույն է ջրածնի գերօքսիդը, ստամոքսային թունավորման դեպքում անհրաժեշտ է առաջացնել փսխում և խմել 1%-անոց նատրիումի թիոսուլֆատ, գոլորշիներով թունավորվելիս՝ ամոնիակի ներշնչում։
Ծանոթագրություններ
- ↑ 1,0 1,1 hydrogen cyanide
- ↑ 2,0 2,1 https://www.aqua-calc.com/page/density-table/substance/hydrogen-blank-cyanide-coma-and-blank-gas
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 http://www.cdc.gov/niosh/npg/npgd0333.html
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 David R. Lide, Jr. Basic laboratory and industrial chemicals: A CRC quick reference handbook — CRC Press, 1993. — ISBN 978-0-8493-4498-5
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 12, էջ 155)։
|