Ֆրանսուա Նուրիսիե

Ֆրանսուա Նուրիսիե
Ծնվել էմայիսի 18, 1927(1927-05-18)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՓարիզի 9-րդ շրջան, Փարիզ[4]
Վախճանվել էփետրվարի 15, 2011(2011-02-15)[5][1][2][…] (83 տարեկան)
Վախճանի վայրՓարիզի 16-րդ շրջան, Փարիզ[4]
Մասնագիտությունլրագրող, գրող, գրական քննադատ և հրապարակախոս
Լեզուֆրանսերեն
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա
Ուշագրավ աշխատանքներQ3207996?
ԱնդամակցությունԵվրոպական ազատությունների համար մտավորականների կոմիտե
ԱշխատավայրFrance Inter
Պարգևներ
ԱմուսինCécile Muhlstein?
Изображение автографа
 François Nourissier Վիքիպահեստում

Ֆրանսուա Նուրիսիե, նաև Նուրիսյե (ֆր.՝ François Nourissier. մայիսի 18, 1927(1927-05-18)[1][2][3][…], Փարիզի 9-րդ շրջան, Փարիզ[4] - փետրվարի 15, 2011(2011-02-15)[5][1][2][…], Փարիզի 16-րդ շրջան, Փարիզ[4]), ֆրանսիացի գրող, լրագրող և գրականագետ։

Կենսագրություն և ստեղծագործություն

Ֆրանսուա Նուրիսիեն ծնվել է 1927 թվականին Փարիզում։ Սովորել է մասնավոր քոլեջներում, այնուհետև՝ Սեն-Լուիի և Լուի Մեծի լիցեյներում։ Բարձրագույն կրթությունն ստացել է քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտում և Սորբոնում[8]։

1952 թվականին Նուրիսիեն դարձել է Denoël հրատարակչության գլխավոր քարտուղարը։ Բացի այդ, որպես լրագրող աշխատակցել է նաև մի շարք պարբերականների՝ Nouvelles littéraires, Point, Figaro Magazine, L'Express, La Parisienne[8]։ Շուրջ քառասուն տարի՝ 1958-1996 թվականներին, աշխատել է Գրասե հրատարակչությունում որպես գրական խորհրդատու։ 1977 թվականին ընտրվել է Գոնկուրյան ակադեմիայի անդամ: 1996-2002 թվականներին եղել է դրա նախագահը[9] [8]։

1958 թվականին լույս է տեսել Նուրիսիեի «Կապույտ՝ ինչպես գիշերը» (Bleu comme la nuit) վեպը։ Դրան հաջորդած Un Petit bourgeois (Փոքրիկ բուրժուան, 1963) և Une histoire française (Ֆրանսիական պատմություն, 1965) վեպերի հետ միասին այն կազմում է Malaise général ընդհանուր խորագրով եռագրություն, որը, ինչպես և Նուրիսիեի բոլոր ստեղծագործությունները, առանձնանում է իր «մռայլ նարցիսիզմով», կծու, խայթող հեգնանքով և հիասթափվածությամբ[9]: «Ֆրանսիական պատմություն» վեպի համար հեղինակն արժանացել է Ֆրանսիական ակադեմիայի մեծ մրցանակին[10]։ 1970 թվականին «Կործանում» ( La Crève) վեպը, որը սեղմ բնորոշվել է որպես «հուսահատության խոցող խոստովանություն»[11], արժանացել է Prix Femina [10] մրցանակի։

1990-ականների կեսերին գրողի մոտ ախտորոշվել է Պարկինսոնի հիվանդություն: Դրա դեմ պայքարին են նվիրված «Envers et contre Miss P» վեպը և «Le Prince des Berlingots» գիրքը (2003)[8] [12]։ 2000 թվականին Գալիմար հրատարակչությունը տպագրեց Նուրիսյեի ինքնակենսագրական վեպը՝ A défaut de génie վերնագրով։

Ֆրանսուա Նուրիսիեն մահացել է 2011 թվականի փետրվարի 15-ին Փարիզում [13][14][15]:

Գլխավոր գործերը

  • 1951 : L'Eau Grise
  • 1956 : Les Orphelins d'Auteuil, Les Chiens à fouetter
  • 1957 : Le Corps de Diane
  • 1958 : Bleu comme la nuit
  • 1964 : Un petit bourgeois
  • 1965 : Une histoire française - Ֆրանսիական ակադեմիայի մեծ մրցանակ
  • 1970 : La crève (Ֆեմինա մրցանակ)
  • 1973 : Allemande
  • 1981 : L'Empire des nuages
  • 1985 : La Fête des pères
  • 1992 : Le Gardien des ruines
  • 1997 : Le Bar de l'escadrille
  • 2001 : À défaut de génie
  • 2003 : Le prince des berlingots
  • 2008 : Eau-de-feu

Ծանոթագրություններ

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
  3. 3,0 3,1 Gran Enciclopèdia Catalana (կատ.)Grup Enciclopèdia, 1968.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Fichier des personnes décédées mirror
  5. 5,0 5,1 5,2 http://www.artistikrezo.com/actualites/livres/francois-nourissier-est-mort.html
  6. http://www.fondation-del-duca.fr/prix-mondial
  7. Académie française (ֆր.)
  8. 8,0 8,1 8,2 8,3 «Goncourt : François Nourissier quitte l'académie pour raisons de santé». France Info (ֆրանսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2020-10-20-ին. Վերցված է 2020-08-08-ին.
  9. 9,0 9,1 «François Nourissier». Dictionnaire mondial des littératures (ֆրանսերեն). Larousse.
  10. 10,0 10,1 Adrien Gaboulaud (2011). «François Nourissier, une vie à écrire». Paris Match (ֆրանսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2020-06-10-ին. Վերցված է 2020-08-08-ին.
  11. Балашова Т. В. Литература 70-х—80-х годов. Введение // Французская литература 1945—1990 / Н. И. Балашов. — М.: Наследие, 1995. — С. 606.
  12. C.J. (2008). «François Nourissier quitte l'Académie Goncourt». Le Figaro (ֆրանսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2020-10-29-ին. Վերցված է 2020-08-08-ին.
  13. «François Nourissier (1927-2011)». BNF Data (ֆրանսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2021-07-13-ին. Վերցված է 2020-08-08-ին.
  14. «François Nourissier est mort». Վերցված է 16 February 2010-ին.
  15. The writer Francois Nourissier died

Գրականություն

Արտաքին հղումներ

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ֆրանսուա Նուրիսիե» հոդվածին։