Միս

Միս, կենդանիի սպանդէն ստացուած ելունք, կ'օգտագործուի որպէս սնունդ։^[1]
Անիկա կենդանական ծագման լիարժէք սպիտակուցներու աղբիւր է, որ անհրաժեշտ է մարդու օրկանիզմի հիւսուածքներու կառուցման, նիւթերու սինթեզի եւ փոխանակման համար։ Կը հանդիսանայ նաեւ ֆոսֆորի աղբիւր։ Կը մասնակցի ջղային հիւսուածքներու, ճարպերու, B - խումբի սննդանիւթերու, միքրօտարրերու ֆիզիոլոքիական կազմուածքներուն մէջ։

Հայաստանի մէջ, 2002թ.-ի տուեալներով իւրաքանչիւր անձի հաշուով սահմանուած միսի սպառման տարեկան ֆիզիոլոքիական քանակը 75քկ է, այդ թիւին մէջ՝ տաւարի միսը՝ 20.3, խոզի եւ թռչունի միսը՝ 15-ական, ոչխարինը՝ 7.5, երշիկեղէնը եւ ապխտած ապրանքները՝ 13.5 եւ ենթամթերքները՝ 3.7 քկ։

Միսը օժտուած է բարձր մարսելիութեամբ, դիւրին կ'ենթարկուի խոհարարական մշակման։ Միսէն կարելի է պատրաստել սնունդի բազմազանութիւն ապահովող ճաշատեսակներ։ Սակայն մսեղէնի չափէն աւելի օգտագործումը կրնայ հիպերտոնիկ հիւանդութիւններու զարգացման նախապայման հանդիսանալ։ Միսի պիոկենային ամինները կը զօրացնեն արիւնատար անօթներու տոնուսը՝ բարձրացնելով երակային ճնշումը։ Միսի մէջ պարունակուող նուկլիեինաթթուները կրնան նպաստել մեծահասակ մարդոց օրկաններուն մէջ, յօդատապի հիւանդութեան զարգացման, ուստի նպատակայարմար է զայն փոխարինել կաթնեղէնով եւ ձկնեղէնով։

Սպանդի ենթարկուած կենդանիի տեսակէն ստացուող միսը կրնայ ըլլալ տաւարի, ոչխարի, խոզի, այծի, ձիու, ուղտի, եղնիկի, գոմէշի, ճագարի եւ այլն^[2]։

• Ամերիկեան մսագիտութեան ասոցացիայի պաշտօնական կայքը
• Միսը երեխայի սննդակարգին մէջ Archived 2013-08-18 at the Wayback Machine.