Tökuorð

Tökuorð er orð, sem fengið er að láni úr öðru tungumáli^[1] en hefur lagað sig að hljóð- og beygingarkerfi viðtökumálsins. Nær öll íslensk orð sem byrja á bókstafnum p eru upprunalega tökuorð enda urðu órödduð lokhljóð (eins og p) í frumindóevrópsku að önghljóðum (eins og f) í germönskum málum samkvæmt lögmáli Grimms.

Dæmi um tökuorð

• Altari (latínu) - altus („hár“)
• Banani
• Bíll^[1] (dönsku) - bil^[2]
• Djákni
• Edrú - (dönsku) ædru^[3]
• Jeppi
• Kaffi
• Kirkja
• Kústur
• Metri (fr. metre)
• Prestur
• Sjoppa^[1] (e. shop)
• Tóbak
• Vaskur
• Viskastykki

Sagnbeyging tökusagna

Flestar tökusagnir raða sér í flokk veikbeygðra sagna enda er veika sagnbeygingin einfaldari en sú sterka.

Dæmi

• að bóna
• að fríka
• að meika
• að fíla

Heimildir

• „„Hver er munurinn á slettum, slangri og tökuorðum?"“. Sótt 2. maí 2007.

Tengt efni

• Mállýska
• Málnotkun
• Málsnið
• Talmál
• Phono-semantic matching^[4]

Tilvísanir

1. ↑ ^{1,0 1,1 1,2} Hugtakaskýringar - Málfræði
2. ↑ Íslenska- í senn forn of ný Geymt 2009-09-23 í Wayback Machine bls. 10
3. ↑ „Hvaðan kemur orðið edrú?“ á Vísindavefnum
4. ↑ Zuckermann, G. (2003),Language Contact and Lexical Enrichment in Israeli Hebrew. Palgrave Macmillan. ISBN 9781403917232 / ISBN 9781403938695

  Þessi málfræðigrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.