ტარიელ ჭანტურია

სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ ჭანტურია.

ტარიელ ჭანტურია
დაბადების თარიღი	11 ივლისი, 1932(1932-07-11) (92 წლის)
დაბადების ადგილი	სუფსა, საქართველოს სსრ, ასფსრ, სსრკ
საქმიანობა	პოეტი
მოქალაქეობა	სსრკ  საქართველო
ალმა-მატერი	თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი
ჯილდოები	გალაკტიონ ტაბიძის სახელობის პრემია, რუსთაველის პრემია, პრემია „საბა“, თბილისის საპატიო მოქალაქე და პრემია „საგურამო“

ტარიელ ჭანტურია (დ. 11 ივლისი, 1932, სუფსა, ახლანდ. ლანჩხუთის მუნიციპალიტეტი) — ქართველი პოეტი.

დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტის ჟურნალისტიკის განყოფილება (1956). პირველი ლექსი „ნადირობა“ გამოაქვეყნა 1951 წ., პირველი პოეტური კრებული „ლტოლვა“ — 1964 წ. ლიტერატურულ ასპარეზზე გამოჩენისთანავე ყურადღება მიიქცია გაბედული ექსპერიმენტებით, ლტოლვით სიახლისადმი. ხშირად მიმართავს ირონიას, პაროდიას, პარადოქსს, გროტესკს, სლენგს. ძირითადი კრებულებია: „საქანელა“ (1965), „ქვა და ომი“ (1967), „ახალი მთვარე“ (1970), „ორნი“ (1972), „დაწყვეტილი სერპანტინი“ (1973), „წყნარი მზის წელიწადი“ (1975), „თაფლობის საუკუნე“ (1978), „პოემები“ (1979), „სტრესები და სიტყვები“ (1980), „რჩეული“ (1982), „ბოლთა“ (1893), „მწერლის წითელი წიგნი“ (1985) და სხვ. ჭანტურიას ეკუთვნის ასევე საბავშვო ლექსების კრებულები, კრიტიკული წერილები, თარგმანები და სხვ. მისი ლექსები თარგმნილია მრავალ უცხოურ ენაზე.

• გალაკტიონ ტაბიძის სახელობის პრემია (1977)
• შოთა რუსთაველის სახელობის პრემია (1992)
• პრემია „საგურამო“ (2004)
• „საბა“ (2016) „ლიტერატურის განვითარებაში შეტანილი განსაკუთრებული წვლილისთვის“
• თბილისის საპატიო მოქალაქე (2022)^[1]

ვიკიციტატაში არის გვერდი თემაზე:

ტარიელ ჭანტურია

• კვერენჩხილაძე, რ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 11, თბ., 1987. — გვ. 382.

• ტარიელ ჭანტურია — საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი