ჩერქეზული ენები

ადიღური ენების გავრცელების არეალი
ადიღური ენები კავკასიაში
ადიღური ენები თურქეთში ჩერქეზული (ადიღეურ-ყაბარდოული) ენები[1] (შემოკ. — ჩერქ.) — იბერიულ-კავკასიურ ენათა ოჯახის, აფხაზურ-ადიღურ ენათა ჯგუფის ერთ-ერთი შტო. შედის ადიღეური და ყაბარდოული ენები. ორივე ახალდამწერლობიანი ენაა. ადიღელებიც, ყაბარდოელებიც და ჩერქეზებიც მშობლიურ ენას უწოდებენ ადიღეურ ენას (ადიღა-ბზა). ადიღური ენების პარალელურად საენათმეცნიერო ლიტერატურაში ამავე მნიშვნელობით იხმარება ტერმინი „ჩერქეზული ენები“.
ლიტერატურა
სქოლიო
- ↑ მ. ქურდიანი, „იბერიულ-კავკასიური ენათმეცნიერების საფუძვლები“, თსუ, 2007
|
---|
| აფხაზური | აფხაზური (აბჟუური დ. • ბზიფური დ. • [წებელდური დ. • სეძური დ. • ახჩიფსური დ.]) • აბაზური (აშხარული დ. • ტაპანთური დ.)
|
---|
| ჩერქეზული | ადიღეური (აბაძეხური დ. • ბჟედუღური დ. • თემირგოული დ. • შაფსუღური დ. • ჭემგუური დ.) • ყაბარდოული (ბესლანური დ. • დიდყაბარდოული დ. • მოზდოკური დ.)
|
---|
| უბიხური | |
---|
|
(†) აღნიშნავს მკვდარ ენას.. [ ] (კვადრატული ფრჩხილებით) აღნიშნულია ენები, რომლებიც გვხვდება მუჰაჯირებს შორის. |
|