Ацтектер

әстектер
Ацтектер
Бүкіл халықтың саны
1 млн.
Ең көп таралған аймақтар
Мексика
Тілдері
ацтек тілі, испан тілі
Діні
католицизм

Ацтектер (көне атауы — әстектер, науа) — Орталық Мексикадағы үндіс халқы. Жалпы саны 1 миллионнан астам адам. (2000, бағалау). Моңғол расасының америкалық нәсіліне жатады.^[1]

Тілі

Науатль (náhuatl) тілі біздің дәуіріміздің 5 ғасырында пайда болды. Қазіргі уақытта бұл тіл бірнеше диалектілерді қамтиды және үш миллионға жуық адам сөйлейді. Ацтектер испан тілдерінде де сөйлейді, жазуы — латын әліпбиіне негізделген.^[2]

Діні

Ең жоғарғы құдайлар Ометекухтли мен Омесихуатль болды. Одан кейін олардың балалары, жер мен аспанды жаратқан ағайынды Тецкатлипока мен Кецалькоатль келді. Тецкатлипока соғыс құдайы және жас жауынгерлердің қамқоршысы болды. Кецалькоатл ауыл шаруашылығының негіздерін үйретті және қолөнер мен жазуды қорғады. Ағайындылардан басқа табиғат элементтеріне жауапты Тлалок құдайы болды, ал егіншілік пен құнарлылық құдайы ерекше құрметтелді. Барлық жоғарғы құдайлар адам құрбандығын талап етті. Ацтек діні ең қатыгез және қанды болып саналады. Бас діни қызметкерлер болды, оларға бағынышты белгілі бір рәсімдерді орындау үшін жеке діни қызметкерлер және жеке құдайлардың діни қызметкерлері болды. Ацтектер жердегі өмірді ұзарту үшін құрбандықты ерекше қажеттілік деп санады.

XVI ғасырда испан жаулап алушылары келгеннен кейін халық католицизмді қабылдауға мәжбүр болды.^[3]

Тарихы

Аңыздарда Ацектердің Астлан (Бірқазан) деген елден шыққаны айтылады. 12 ғасырда басқа да көшпелілермен бірге Ападак жазығындағы отырықшы халықтарды жаулап алған. Ацектердің шығу тегі жөнінде 1980 жылы өте қызықты, батыл пікірлер айтылды. Оған қарағанда Ацектертер Орталық Азиядағы остяктармен (“әстек”) туыстас. [Азия] мен Америка құрлығы Беринг көпірі арқылы жалғасып тұрған кезде Моңғол нәсілді Ацектердің арғы аталары Азиядан Америкаға өткен. 1325 жылы Теночтитлан мемлекетін — қазіргі Мексиканы құрады, 1427 жылы Андан жазығын, соңынан Мексиканың орталық, батыс, Оңтүстік жағын тұтас бағындырып, 15 ғасырдыңортасында күшті мемлекеттік болған. ^[4]

Кәсібі

Халықтың шамамен жиырма пайызы егіншілікпен және мал шаруашылығымен айналысқан, бұл әсіресе өркениеттердің көпшілігі үшін экономиканың негізі болған уақыт болып саналады. Ацтектердің жүгері, қызанақ, кәді, темекі және асқабақ өсірді. Олар егіс алқаптарын суарудың, тыңайтқыштарды қолданудың түрлі әдістерін жасап үлгерген. Олардың өркениетінің тән ерекшелігі - қалқымалы аралдардың болуы. Бұлар жасанды түрде толтырылған топырақты аралдар болды, олар белгілі бір жерлерге қадалармен бекітіліп, қажет болған жағдайда өзендер мен көлдердің бойымен қозғалады. Оларда тікелей мал өнімдері өсірілді, олардан балық аулау жүргізілді, теңіз, өзен, көлдерден өнімдер жиналды.

Шаруашылықта игілікті іс-әрекеттер де маңызды рөл атқарды: аңшылық, терушілік, балық аулау. Ацтектер аң аулау кезінде әртүрлі тұзақтарды пайдаланды. Олардың арасында саудамен айналысатындар да болды.^[5]

Тұрмыс салты

Адамдар белгілі бір әлеуметтік жағдайға ие болды, бірақ тапқа бөлінушілік болмады. Жерді жеке адам емес, рулық қауымдастық иеленді және шешімдердің көпшілігі, мысалы, американдық жазықтардағы үндістер сияқты, халықтық дауыс беру арқылы қабылданды. Егер ұсыныс адамдарға ұнамаса, онда олар өздерінің келіспеушіліктерін айқайлап айтады. Егер олар оны мақұлдаса, олар найзаларын қағып белгі береді.^[6] Дәстүрлі отбасы шағын немесе кеңейтілген (4 ұрпаққа дейін), патрилокалды немесе неолокалды болды. Туыстық есеп патрилинейлік болып табылады. Қоғамдастықты сайланбалы кеңес басқарады, қалаларда – муниципалдық билік өкілі басқарады.

Елді мекендерді 4 кварталға бөліп қарастырған. Тұрғын үйлері бір бөлмелі, төртбұрышты, қабырғалары саманнан, қамыстан немесе тастан жасалған, жалпақ төбесі сабанмен, агава немесе пальма жапырағымен жабылған. Қосалқы құрылыстарына бу моншасы – темазкал, тік бұрышты төбесі тегіс немесе жарты шар тәрізді дөңгелек, биік торлы сарайлар, конустық төбесі бар саманнан жасалған биік дөңгелек астық қоймалары жатады.

Ерлер киімі негізінен жалпы мексикалық үлгіде, серане шекпендері мен тоқылған шүберек белбеулер тағады. Әйелдер оюлы дипилер, шашкечкемитали, жамылатын салы (ребосалар), ұзын белдемше (чинкуетелер) киеді, оюлы белбеулер (фокалар) тағынады.

Ұлттық тағамы — тортильиден, чиле бұрышы қосылған бұршақтан, жүгері ұнынан жасалған сұйық ботқа. Агава шырынынан пульке ішімдігін, қант құрағынан — арақ жасайды.

Ежелгі күнтізбелік әдет-ғұрыптар (қырандар биі-Воладор, Кецаль биі), испандық дәуірге дейінгі музыкалық аспаптар (флейта, барабан, сылдырмақ, т.б.), фольклор (әндер, ертегілер) сақталған.^[7]

Дереккөздер