Нью-Йорк Айлендерс

Америка Құрама Штаттары Нью-Йорк Айлендерс
Ел:  АҚШ
Қала: Элмонт, Нью-Йорк шатының туы Нью-Йорк
Негізделген: 1972
Үй аренасы: UBS Арена (17 255)
Түстері:      — көк
     — қызғылт сары
     — ақ
Дивизионы: Метрополитан дивизионы (ҰХЛ)

Конференциясы: Шығыс конференциясы (ҰХЛ)
Бас жаттықтырушы: Канада Патрик Руа
Иесі: New York Islanders Hockey Club, L.P.
Президенті: Америка Құрама Штаттары Лу Ламорелло
Капитаны: Америка Құрама ШтаттарыАндерс Ли
Үлестес клубтар: Бриджпорт Айлендерс (АХЛ), Вустер Рэйлерс (ECHL)
Олжалар: Стэнли Кубогы 4 (1979–80, 1980–81, 1981–82, 1982–83)
Дивизиондағы жеңістер: 1977–78, 1978–79, 1980–81, 1981–82, 1983–84, 1987–88
Ресми сайты: https://nhl.com/islanders

«Нью-Йорк Айлендерс» (ағылш. New York Islanders) — АҚШ-тың Нью-Йорк штатындағы Элмонт қаласында орналасқан кәсіпқой хоккей командасы. «Нью-Йорк Айлендерс» Шығыс конференциясының Метрополитан дивизионында Ұлттық Хоккей Лигасы (ҰХЛ) аясында өнер көрсетеді. Клуб 1972 жылы құрылды. Клуб үй ойындарын UBS Арена кешенінде өткізеді.

Нью-Йорк Айлендерс 1980 мен 1983 жылдар аралығында қатарынан төрт Стэнли кубогын жеңіп алды. 1980 мен 1984 жылдар аралығындағы плей-офф серияларында 19 рет қатарынан жеңіске жетуі кәсіби спорт тарихында бұрын-соңды болмаған жетістік болып табылады. Олар Солтүстік Американың негізгі кәсіби спорт түрлерінің ішінде қатарынан төрт чемпиондықты жеңіп алған соңғы команда және ҰХЛ-да "үш рет қатарынан чемпиондық" мәртебесіне қол жеткізген ең соңғы команда болып саналады.

Тарихы

Бастапқы жылдар (1972–1974)

Ұлттық Хоккей Лигасы екі жыл бұрын ғана құрамын 14 командаға дейін кеңейткеніне қарамастан, 1971 жылы 8 қарашада Лонг-Айлендте орналасқан франшизаны Нью-Йорк Нетс командасының иесі, киім өндірушісі Рой Боға берді[1]. Шарт бойынша $6 миллион франшиза төлемі болса, $5 миллион аймақтық төлем ретінде Нью-Йорк Рейнджерс командасына тиесілі болды[2]. Нью-Йорк Айлендерс атауы франшиза тарапынан 1972 жылы 15 ақпанда Рузвельт ипподромының жанындағы Берт Бакарактың мейрамханасында өткен баспасөз мәслихатында жарияланды[3]. Көпшілік бұл команданы 1959–1973 жылдар аралығында ойнаған Шығыс хоккей лигасының "Long Island Ducks" атауымен атайды деп күтті[4] .

Калифорния Голден Силз командасының бұрынғы атқарушы вице-президенті Билл Торри франшизаның атауы жарияланған сол баспасөз мәслихатында команданың бас менеджері болып тағайындалды. Нью-Йорк Айлендерс 1972 жылғы кеңейту ҰХЛ драфты барысында тәжірибелі шабуылшы Эд Вестфолды, қорғаушы Джерри Хартты және қақпашы Билли Смитты, сондай-ақ 1972 жылғы әуесқой драфтта жас хоккей жұлдыздары Билли Харрис, Лорн Хеннинг және Бобби Найстромды таңдады[5]. Драфттан кейін көп ұзамай Фил Гойетт команданың алғашқы бас бапкері болып тағайындалды, бірақ ол маусымның ортасында қызметінен босатылып, оның орнына Эрл Ингарфилд пен көмекші бапкер Аут Эриксон келді[6]. Торри алғашқы жылдары тәжірибелі ойыншыларды ауыстыруға аса құлшынған жоқ, себебі ол команданы драфт арқылы құруды көздеді. Вестфолл команданың алғашқы капитаны болып тағайындалды[7][8].

1972 жылдың қыркүйегіне қарай Айлендерстер Nassau Coliseum аренасының аяқталуын және Кингс Парктағы жаттығу алаңы "The Royal Ice Rink"-тің дайын болуын күтті. Команда өздерінің алғашқы ойындарына бір күн қалғанда, 6 қазанда, Нью Хайд Парктағы Нью-Йорк Рейнджерс командасының жаттығу аренасында жаттығуға мәжбүр болды[9].

Нью-Йорк Айлендерс командасының алғашқы жеңісі 1972 жылдың 12 қазанында Лос-Анджелес Кингз командасына қарсы 3:2 есебімен өткен ойында тіркелді[6]. Алғашқы маусымында тәжірибесіз жас команда 12–60–6 нәтижесімен маусымды аяқтап, бір маусымда ең көп жеңіліс пен ең нашар көрсеткіш бойынша ҰХЛ рекордын жаңартты[10]. 1973 жылдың 18 қаңтарында болған оқиға маусымның жарқын сәті болды, ол кезде олар Стэнли кубогының сол кездегі чемпионы Бостон Брюинз командасын 9–7 есебімен жеңді[6].

Сол маусымды турнир кестесінің соңында аяқтаған команда 1973 жылғы драфтта бірінші болып таңдау құқығын иеленді. Нью-Йорк Айлендерс қаржылық қиындықтарға тап болды, оған франшиза мен аумақтық жарналар ретінде бұрын-соңды болмаған 11 миллион доллар төлеу жағдайды қиындатты. Монреаль Канадиенс командасының бас менеджері Сэм Поллок жас француз-канадалық қорғаушы Дени Потвенді таңдау үшін Нью-Йорк Айлендерс командасының драфт таңдауын алуға қатты құлшыныс білдірді. Поллок Айлендерстерге ақшалай ұсыныстарды қоса алғанда бірнеше тартымды ұсыныс жасады, бірақ Торри оны қабылдамай, бірінші таңдау арқылы Потвенді таңдады[11].

Маусымаралық кезеңде Торри Сент-Луис Блюздың бұрынғы бапкері Ал Арбурды командаға жаттықтырушы ретінде шақырды. Арбурдың бас бапкер ретінде келуіне және маусымның үздік жаңа ойыншысы атағын алған, Calder Memorial Trophy иегері Потвеннің ойын көрсетуіне қарамастан, команда 1973–74 маусымында да Шығыс дивизионында соңғы орын алды. Дегенмен, олар алдыңғы маусымға қарағанда 100 голға аз жіберді. Маусымның алғашқы жеңісі 1973 жылдың 27 қазанында Нью-Йорк Рейнджерс командасына қарсы ойында тіркелді, бұл ойын Потвеннің ҰХЛ-дағы алғашқы гол соққан ойыны болып саналады.

Өрлеу және плей-оффтағы сәтсіздіктер (1974–1979)

Дени Потвен 1970-ші және 1980-шы жылдардагы Нью-Йорк Айлендерс командасының үздік ойыншыларының бірі

1974 жылғы драфтың 4-ші және 22-ші таңдауымен Нью-Йорк Айлендерс Торридің құрамды құру жоспарын жалғастыру үшін жас шабуылшылар Кларк Гиллиз бен Брайан Троттьені қатарға қосты[12]. 1974–75 маусымында Нью-Йорк Айлендерс ҰХЛ тарихындағы ең үлкен серпілістердің бірін жасады. Потвеннің, шабуылшылар Уэстфолл, Харрис, Найстром, Гиллиз және қақпашылар Смит пен Гленн «Чико» Рештің жетекшілігімен команда 88 ұпай жинады. Осылайша Нью-Йорк Айлендерс алғаш рет плей-оффқа жолдама алды. Олар бірінші раундтағы үш матчтық серияда Нью-Йорк Рейнджерс командасын жеңді, шешуші үшінші ойында Дж. П. Паризе овертаймның 11 секундында жеңіс голын соқты.

Келесі кезеңде Нью-Йорк Айлендерс Питтсбург Пингвинз командасымен жеті матчтық серияда алғашқы үш ойында жеңіліп, кейінгі төрт ойынды жеңіп, жетінші ойында Уэстфоллдың үшінші кезеңнің соңғы минутындағы голымен серияны өз пайдасына шешті. Бұл жетістікке Солтүстік Америкадағы кәсіби спорттағы тек төрт команда ғана қол жеткізген (1941–42 жылғы Торонто Мейпл Лифс, 2004 жылғы Бостон Ред Сокс, 2009–10 жылғы Филадельфия Флайерз және 2013–14 жылғы Лос-Анджелес Кингз)[13]. Олар келесі раундта да ұқсас жағдайға тап болып, Стэнли кубогының соңғы чемпионы Филадельфия Флайерз командасына қарсы серияда 3–0 есебімен артта қалып, серияны жетінші ойынға жеткізді. Алайда, шешуші ойында Флайерз жеңіске жетіп, Кубокты тағы да иеленді. Плей-оффтағы сәтсіздікке қарамастан, Арбур команданың мінезі мен жетілуіне оң баға беріп, «Егер келесі аптада жаттығу жарияласам, олардың әрқайсысы қатысар еді» деп мәлімдеді[14].

1975–76 маусымында Нью-Йорк Айлендерс тұрақты маусымда көтеріліп, 101 ұпай жинады және лигадағы бесінші үздік көрсеткішке қол жеткізді[15]. Бұл команда тарихындағы алғашқы 100 ұпайлық маусым болды[16]. Жаңа ойыншы Троттье маусымды 95 ұпаймен аяқтап, Калдер Мемориал Трофейін жеңіп алды; оның ұпай және нәтижелі пас көрсеткіштері жаңа ойыншылар үшін лига рекордын жаңартты[17]. Бұл қатарынан төрт маусымдағы 100 ұпайлық нәтижелердің және франшиза тарихындағы алғашқы екі дивизиондық титулдың бастамасы болды[16][18].

1976 мен 1979 жылдар аралығында жас жұлдызды ойыншылардың пайда болуы мен тұрақты маусымдағы жетістіктеріне қарамастан, Нью-Йорк Айлендерс плей-оффтағы бірқатар сәтсіздіктерді бастан өткерді. 1976 және 1977 жылғы Стэнли кубогы плей-оффтарында Нью-Йорк Айлендерс командасын жартылай финалда Кубок жеңімпазы Монреаль Канадиенс жарыстан шығарды[19].

Майк Босси 1977 жылғы ҰХЛ драфтында 15-ші болып таңдалды.

1977 жылғы драфтта Нью-Йорк Айлендерс шабуылшылар Майк Босси мен Дуайт Фостер арасында таңдау жасауға мәжбүр болды. Босси гол соғудағы әлеуетімен танымал болғанымен, физикалық ойынға әлсіз еді. Фостер болса, жақсы қорғаныс ойыншысы ретінде танылған, бірақ шабуыл жасау қабілеті шектеулі болды (Оңтүстік Онтарио хоккей лигасында ең көп ұпай жинағанына қарамастан). Арбур Торриді Боссиді таңдауға көндіріп, шабуылшыны қорғанысқа үйрету оңайырақ екенін түсіндірді[20][21].

1977–78 маусымында Босси «Калдер» трофейін жеңіп алған үшінші Нью-Йорк Айлендерс ойыншысы атанып, маусымда 53 гол соғып, сол кездегі жаңа ойыншылар арасындағы рекордты орнатты. Команда алғаш рет Патрик дивизионында және Кэмпбелл конференциясында чемпиондықты иеленді[6]. Маусымда алты ойыншы 30 немесе одан да көп гол соқты, олардың бесеуін Нью-Йорк Айлендерс драфт арқылы таңдады. Бұл драфт арқылы команда құру стратегиясының табыстылығын көрсетті[22]. Маусым плей-оффта таныс нәтижемен аяқталды: команда ширек финалдың 7-ші ойынында Торонто Мейпл Лифс командасына овертаймда жеңілді.

1978–79 маусымында Нью-Йорк Айлендерс ҰХЛ-дағы ең үздік нәтижеге қол жеткізді, бұл жетістікті маусымның соңғы ойынында Нью-Йорк Рейнджерс қақпасына үшінші кезеңде үш гол соғумен бекітті. Троттье лиганың ең құнды ойыншысы ретінде «Харт Мемориал» трофейін және ең көп ұпай жинағаны үшін «Арт Росс» трофейін иеленді, ал екінші маусымын өткізген Босси 69 гол соғып, лиганың үздігі атанды.

Дегенмен, тұрақты маусымдағы үстемдігіне қарамастан, Нью-Йорк Айлендерс плей-оффта тағы да сәтсіздікке ұшырап, бұл жолы жартылай финалда Нью-Йорк Рейнджерс командасына жеңілді. Хоккей сарапшылары мен журналистері Нью-Йорк Айлендерс командасының маңызды ойындарды жеңіп, Стэнли кубогына қол жеткізе алатын мүмкіндігіне күмәндана бастады. Капитандықты бір маусым бұрын Гиллизге берген Уэстфолл ойыншылық мансабын аяқтап, көп ұзамай команда ойындарының телетрансляцияларында сарапшы-комментатор ретінде жұмыс істей бастады.

Төрт мәрте Стэнли кубогының иегерлері (1979–1983)

1979 жылғы тұрақты маусымдағы үстемдік пен плей-оффтағы сәтсіздіктен кейін Арбур командасының тұрақты маусымды қалай аяқтайтынына аса мән бермеуді шешті. Оның орнына, ол командасының энергиясын плей-оффтағы ойындарына бағыттауға көңіл бөлді. 1980 жылы Нью-Йорк Айлендерс бес жыл ішінде алғаш рет 100 ұпайдан төмен жинап, бар болғаны 91 ұпай алды. Алайда, олар ақыры жеңіске жетіп, Стэнли кубогын иеленді.

1980 жылғы плей-офф алдында Нью-Йорк Айлендерс Лос-Анджелес Кингз командасынан Роберт Горингты өз құрамына қосты.

1980 жылғы плей-офф алдында Нью-Йорк Айлендерс Лос-Анджелес Кингз командасынан Роберт Горингты өз құрамына қосты. Қос бағытты мықты ойыншы болған Горингтің екінші қатардағы қатысуы қарсыластардың қорғанысын Майк Босси, Брайан Троттье және Кларк Гиллиес ойнайтын бірінші шабуыл сызығына ғана шоғырландырмауға мүмкіндік берді. Дуэйн Саттер мен Андерс Каллур сияқты жаңа шабуылшылар және Дэйв Лэнгвэйн, Горди Лэйн және Кен Морроу сияқты қорғанысты күшейтуші қорғаушылардың қосқан үлестері де Нью-Йорк Айлендерс плей-оффтағы табысына елеулі ықпал етті. Морроу 1980 жылғы Олимпиадада алтын медаль алғаннан кейін командаға қосылды.

Плей-офф барысында Нью-Йорк Айлендерс бірінші қарсыласы Лос-Анджелес Кингз командасын 3–1 есебімен жеңді, содан кейін ширек финалда Бостон Брюинз командасын 4–1 есебімен жеңді. Жартылай финалда олар ҰХЛ турнир кестесінде екінші орын алған Баффало Сейбрз командасымен кездесті. Нью-Йорк Айлендерс Буффалодағы алғашқы екі ойында жеңіске жетті, соның ішінде екінші ойында Боб Найстромның екі мәрте овертаймда соққан голымен 2–1 есебімен жеңіске жетті. Олар серияны алты ойын ішінде жеңіп, алғаш рет финалға шықты. Финалда олар тұрақты маусым чемпионы, маусым барысында 35 ойын қатарынан (25–0–10) жеңілмеген Филадельфия Флайерзбен кездесті. Бірінші ойында, Филадельфияда, Нью-Йорк Айлендерс Дени Потвеннің овертаймда соққан голымен 4–3 есебімен жеңіске жетті. Серияда 3–2 есебімен алда келе жатып, алтыншы ойын үшін өз алаңдарына оралды. Сол ойында Нью-Йорк Айлендерс үшінші кезеңде 4–2 есебімен алда болғанымен, қарсылас есепті теңестірді. Алайда Найстром овертаймда, 7:11 уақытында, Джон Тонелли мен Лорн Хеннингтің пасынан соң гол соғып, Нью-Йорк Айлендерске алғашқы Стэнли кубогын сыйлады. Бұл жеңіс үй алаңында овертаймда жеңіп алған соңғы чемпиондық ойын болды және тек 2014 жылы Лос-Анджелес Кингз осындай жетістікке жетті.

Келесі екі маусымда Нью-Йорк Айлендерс толық үстемдік етті. 1981 жылы Майк Босси 50 ойында 50 гол соғып, керемет нәтижеге қол жеткізді. Команда плей-офф барысында бар болғаны үш ойын ғана ұтылып, финалда Миннесота Норт Старз командасын бес ойында жеңіп, Стэнли кубогын иеленді. Роберт Горинг Конн Смайт Трофиін жеңіп алды.

Жартылай финалда Нью-Йорк Рейнджерс командасымен ойнаған кезде Нью-Йорк Айлендерс жанкүйерлері «1940!» деген мазақ сөздерді айта бастады – бұл Нью-Йорк Рейнджерс командасының соңғы рет Стэнли кубогын 1940 жылы жеңгенін еске салды (олар тек 1994 жылы ғана қайтадан жеңіске жетті). Бұл ұран көп ұзамай ҰХЛ-дың басқа қалаларындағы жанкүйерлер арасында да тарады[23].

1981–82 маусымында Нью-Йорк Айлендерс қатарынан 15 ойын жеңіп, сол кездегі рекордқа қол жеткізді және клуб тарихындағы ең жоғары – 118 ұпай жинады. Майк Босси 80 ойындық маусымда 147 ұпаймен шабуылшылар арасында рекорд орнатты. Нью-Йорк Айлендерс лигада ең көп ұпай (118) жинап, плей-оффта Питтсбург Пингвинзге қарсы шешуші бесінші ойында үшінші кезеңнің соңына дейін артта қалған болатын. Дегенмен, Джон Тонелли тең есепке қол жеткізіп, кейіннен овертаймда жеңіс голын соқты. Одан кейін олар Нью-Йорк Рейнджерс командасын алты ойында жеңіп, кейін Квебек Нордикс командасын сыпырып өтті. Финалда Ванкувер Кэнакс командасын серияда 4-0 есебімен ұтып, қатарынан үшінші чемпиондығын жеңіп алды.

Келесі жылы, Нью-Йорк Айлендерс қатарынан үш рет Стэнли кубогын жеңіп алғанына қарамастан, назардың көбісі жас жұлдыз Уэйн Гретцки бастаған Эдмонтон Ойлерз командасына ауды. 1982–83 маусымында Эдмонтон Ойлерз тұрақты маусымда жақсырақ нәтиже көрсетті, бірақ финалда Нью-Йорк Айлендерс оларды толықтай сыпырып, қатарынан төртінші чемпиондығын жеңіп алды. Билли Смит Эдмонтон Ойлерз командасының күшті шабуылын тоқтатып, Конн Смайт Трофиін жеңіп алды. Гретцки финал сериясында бірде-бір гол сала алмады. Дуэйн және Брент Саттер алғашқы үш ойында сәйкесінше жеті және бес ұпай жинаса, Босси тағы да шешуші ойында жеңімпаз гол соқты. Сол ойыннан кейін, Эдмонтон Ойлерз ойыншылары Нью-Йорк Айлендерс командасының киім ауыстыратын бөлмесінен өтіп бара жатып, чемпиондардың толықтай шаршағанын көріп таң қалды. Гретцки мен Марк Мессье сияқты ойыншылар сол сәтте Стэнли кубогын жеңу үшін қаншалықты күш қажет екенін түсінгендерін айтты[24].

Төрт чемпиондықтан кейінгі кезең (1983–1991)

1983–84 маусымында Нью-Йорк Айлендерс Уэльс конференциясында көш бастап, Патрик дивизионының титулын қорғап шықты. "Бесінші кубок жолындағы" күрес шиеленісті басталды. Бірінші раундтағы Рейнджерспен өткен шешуші матчта Дон Мэлоуни ойын соңына қарай есепті теңестірді. Бұл гол даулы болды, себебі Нью-Йорк Айлендерс ойыншылары Мэлоунидің таяғы тым жоғары деп есептеді. Дегенмен, команда қатарынан төртінші жыл Нью-Йорк Рейнджерсті жарыстан шығарды. Кейін олар Вашингтон Кэпиталз командасын бес ойында, Монреаль Канадиенс командасын алты ойында жеңіп, финалда Эдмонтон Ойлерз командасымен қайта кездесті. Бірақ бұл жолы Эдмонтон Ойлерз Нью-Йорк Айлендерс командасын жеңіп, алғашқы Стэнли кубогын алды. 1984 жылғы плей-оффта ҰХЛ финалға арналған үй және сырт алаң форматын өзгертті, бұл Айлендерске тұрақты маусымда Эдмонтон Ойлерз командасын жеңгеніне байланысты алаң артықшылығын берді, дегенмен олар жалпы турнир кестесінде төмен тұрды. Жаңа форматқа сәйкес Нью-Йорк Айлендерс Эдмонтонда қатарынан үш ойын өткізді, бұл Эдмонтон Ойлерз командасының серияны өз алаңында жабуына мүмкіндік берді. Босси командаға сырт алаңдағы ойындардағы қиындықтар олардың жеңілісіне себеп болды деп есептеді[25]. Эдмонтон Ойлерз сонымен қатар Нью-Йорк Айлендерс командасының қатарынан 19 серияда жеңіске жету рекордын тоқтатты. Бұл кәсіби спорт тарихындағы ең ұзақ жеңіс сериясы болып қала береді.

Нью-Йорк Айлендерс Кубок жеңістерінен кейінгі жылдары да бәсекеге қабілетті болды, бірақ команданың жұлдызды ойыншылары біртіндеп кетіп жатты. Жылдар өте келе, иесі Пикетт команданың кабельдік келісімшартынан түскен ақшаны командаға қайта инвестицияламай, өзінде қалдыра бастады. Бұл жағдай бірден байқалмағанымен, қаражаттың болмауы кеткен таланттардың орнын толтыру мүмкіндігін шектеді. 1984–85 ҰХЛ маусымында Нью-Йорк Айлендерс дивизионында үшінші орынға түсті, ал 1985–86 және 1986–87 маусымдарында да осындай нәтижелер қайталанды. Олар өз дивизионында Филадельфия Флайерз және Вашингтон Кэпиталз сияқты бәсекелестермен күресуге мәжбүр болды. 1985 және 1987 жылдары Флайерз Нью-Йорк Айлендерс командасын дивизион финалында жарыстан шығарса, 1986 жылы Кэпиталз оларды алғашқы раундта жеңіп, Айлендерс 1978 жылдан бері алғаш рет плей-офф кезеңінен өте алмады.

1988–89 маусымында Айлендерс алғашқы 27 ойынның тек жетеуінде ғана жеңіске жетті. Торрей бас бапкер Симпсонды қызметінен босатып, Арбурды қайта шақырды. Дегенмен, Арбур да жағдайды өзгерте алмады, және команда 61 ұпаймен маусымды аяқтады, бұл көрсеткіш бойынша олар Квебек Нордикспен қатар лиганың ең нашар командасы атанды. Бұл олардың екінші маусымынан бері алғаш рет плей-оффқа шыға алмауы болды. Маусым аяқталғаннан кейін, команданың ойыншысы Билли Смит зейнетке шығып, қақпашылардың бапкері қызметіне кірісті. Маусым аяқталғаннан кейін көп ұзамай, команданың иесі Пикетт Флоридаға көшіп, күнделікті операцияларды Лонг-Айлендтің төрт кәсіпкерінен тұратын комитетке тапсырды: Ральф Паллески, Боб Розенталь, Стивен Уолш және Пол Гринвуд. Келесі маусымда Нью-Йорк Айлендерс плей-оффқа қайта оралды, бірақ бірінші раундта Рейнджерске бес ойынның қорытындысы бойынша жеңілді. Команда Брайан Тротьенің келісімшартының қалған жылдарын сатып алды, оны ойын саны бойынша рекордшы ретінде шығарып салды. 1990–91 маусымында команда небары 25 ойын жеңіп, плей-оффтан тағы да шет қалды.

Жаңа ойыншылар және сәтті 1992-1993 жылғы маусым (1991–1995)

ЛаФонтейн команданың жетістіктерінің болмауына және келіссөздердің баяу жүруіне көңілі толмай, 1991–92 маусымынан бұрын лагерьге бармай, келісімшартты қайта қарауды талап етті. Осыған жауап ретінде Торрей 1991 жылдың 25 қазанында екі үлкен сауда арқылы қалпына келтіру жобасын бастады. Ол ЛаФонтейнді, Рэнди Вудты және Рэнди Хилльерді (болашақтағы келісімдермен бірге) Баффало Сейбрз командасымен Пьер Туржон, Бенуа Ог, Уве Крупп және Дэйв МакЛлвейнге алмастырды. Сонымен қатар, ол ұзақ уақыт капитан болған Брент Саттер мен Брэд Лаурды Чикаго Блэкхоксқа Стив Томас пен Адам Крайтон үшін жіберді. Осы жаңа ойыншылар мен Дерек Кинг, Рэй Ферраро, Патрик Флетли сияқты талантты ойыншылар, сондай-ақ Владимир Малахов пен Дарюс Каспарайтис сияқты КСРО ойыншыларымен бірге Нью-Йорк Айлендерс 1990-жылдардың басында жаңа негізге ие болды. Алайда, басқару комитеті Торрейді команда сол маусымда плей-оффқа қайта жете алмай қалғаннан кейін отставкаға жіберді. Торрейдің орнына Дон Малони көмекші бас менеджер ретінде қабылданды[26].

Леди Бинг Кубогы

Малонидың алғашқы жылында, 1992–93 маусымында, Нью-Йорк Айлендерс плей-оффқа қайта оралып, бес жылдан кейін алғаш рет 80 ұпайдан жоғары көрсеткішке жетті. ЛаФонтейн-Туржон саудасы Нью-Йорк Айлендерс пен Баффало Сейбрз үшін де табысты болды, себебі екі ойыншы да мансаптарында жоғары ұпай жинады, ал Туржон Леди Бинг Кубогын жеңіп алды.

Рэй Ферраро плей-оффта қаһарман ретінде көзге түсіп, Вашингтон Кэпиталз командасына қарсы бірінші кезеңдегі серияда екі овертаймда жеңіс голдарын соқты. Алайда, Нассау Ветеранз Мемориал Колизеум аренасында 6-ойыннан кейін жеңіске жеткен соң, Нью-Йорк Айлендерс ойыншылары қуаныштан гөрі көңілсіз болды. Себебі, Туржон, команданың негізгі орталық шабуылшысы және үздік сұрмергені, серияны шешетін ойынның соңында гол соққаннан бірнеше секундтан кейін жарақаттанды. Дейл Хантер оны артымен қатты соққыға алды. Туржонның иығы шығып кеткендіктен, көп уақытқа ойыннан тыс қалды. Хантер 21 ойынға шеттетілді, бұл сол кездері ҰХЛ тарихындағы қазіргі заманғы ең ұзақ жазалау болатын.

Нью-Йорк Айлендерс командасының келесі қарсыласы, Питтсбург Пингвинз командасы, екі мәрте Стэнли кубогының чемпионы және Марио Лемье, Яромир Ягр, Рон Фрэнсис сияқты жұлдыздарға толы болды. Пингвиндер маусым соңында 119 ұпаймен және 17 қатарынан жеңіс сериясымен рекорд орнатып, үшінші рет чемпион атануға фаворит болды. Newsday басылымы Туржон жарақат алғандықтан, Питтсбург Пингвинз Нью-Йорк Айлендерс командасын плей-оффтан шығарады деп болжаған болатын, бірақ Гленн Хилидің керемет қақпашылығымен және барлық төрт линияда көрсетілген үлеспен, Нью-Йорк Айлендерс үлкен тосын сый жасады. Дэвид Волек жетінші ойындағы овертаймда гол соғып, командасын жеңіске жеткізді. Осы жеңістен кейінгі күні Newsday басылымының бірінші бетінде Хилидің суреті мен "Бұл ғажап!" деген тақырып жарияланды. Бұл Нью-Йорк Айлендерс командасының 23 жылдағы соңғы жеңіске жеткен плей-офф сериясы болды, тек 2015–16 маусымында ғана олар қайтадан плей-оффта жеңіске жетті. Туржон Монреаль Канадиенсқа қарсы конференция финалында Нью-Йорк Айлендерс құрамына оралды, бірақ толық сауығып үлгермегендіктен, ол жоғары деңгейде ойнай алмады. Нью-Йорк Айлендерс командасын жеңгеннен кейін, Канадиенс командасы Кубокты жеңіп алды.

Малоуни бірінші жылы көптеген кадрлық өзгерістер жасаудан аулақ болған еді, бірақ 1993 жылғы кеңейту драфты қарсаңында ол қосалқы қақпашы Марк Фитцпатрикты Квебек Нордикс командасына Рон Хексталл үшін айырбастады. Келісім бойынша клубтар бірінші раундтағы таңдау құқықтарын да ауыстырды. Кеңейту драфтында тек бір ғана қақпашыны қорғауға мүмкіндік болғандықтан, Айлендерс Хилиді қорғаусыз қалдырды. Ол Анахайм Майти Дакс командасы тарапынан таңдалып алынды, кейін келесі күні драфттың II кезеңінде Тампа-Бэй Лайтнинг оны таңдап алды, ақырында оның құқықтары Рейнджерс командасына сатылды, онда ол қосалқы қақпашы болды.

Нью-Йорк Айлендерс 1994 жылы плей-оффтың алғашқы раундында бірінші орын алған Нью-Йорк Рейнджерс командасы оларды алғашқы серияда жеңіп, Кубокты жеңіп алды. Бұл Нью-Йорк Айлендерс командасының 2002 жылға дейінгі соңғы плей-оффқа қатысуы болды. Арбур жаттықтырушы ретінде спорттық мансабын аяқтап, оның орнына ұзақ уақыт бойы көмекші болған Лорн Хеннинг келді. Хексталл, үш ойында 16 гол жіберіп, сәтсіз өткен плей-офф науқаны үшін ең көп сынға ұшырады және қыркүйек айында Филадельфия Флайерз командасының ойыншысы Томми Содерстромға ауыстырылды. Локауттың әсерінен қысқартылған 1994–95 маусымында Нью-Йорк Айлендерс плей-оффқа шыға алмады.

Иелер мен жаттықтырушылардың ауыс-түйісі және жаңа басшылық (1995–2006)

90-жылдардың ортасында командада иелер мен жаттықтырушылардың жиі ауысуы басталды. Жағдай тек 2000 жылдар тоғысында Нью-Йорк Айлендерс командасын миллионерлер Чарльз Вонг пен Саншай Кумар сатып алған кезде жақсара бастады. Жаңа басшылық Милбериға ақша беріп, еркін агенттерге инвестиция салуға мүмкіндік берді. Оның алғашқы әрекеті жанкүйерлер арасында танымал болмады: ол болашақ жұлдыз ойыншылар Роберто Луонго мен Олли Йокиненді Флорида Пантерзден Олег Кваша мен Марк Парришке ауыстырды. Кейін Милбери хоккей әлемін тағы таңғалдырды, 2000 жылғы драфттың алғашқы таңдауы ретінде Рик ДиПьетроны, жалпы таңдаулы саналатын Дэни Хитли мен Мариан Габориктың алдында таңдап. Журналистер мен жанкүйерлер бұл қадамдарды түсініксіз және ашулы қабылдады, ал Милбери бұл туралы былай деді: «Бұл қаншалықты қауіпті болса да, біз "Жынды Майктың" бір нәрсені дұрыс істеп жатқанына сенеміз»[27]. Контраверсиялық шешімдер қабылдауда атағы шыққан Милбери жылдар бойы "Жынды Майк" деген лақап атқа ие болды. Ол өз шешімдерінің команданы бірден жақсарту мақсатында жасалғанына сенімді болды. Команданың шабытсыз ойыны Милбериға бас бапкер және бұрынғы ойыншы Роберт Горингты жұмыстан шығаруға итермеледі. Жанкүйерлер Горингтың Милбери орнына жауапкершілікке тартылғанына наразылық білдірді. Бұл жағдай Милбери Горингтың ізбасары ретінде Тед Ноланды емес, Бостон Брюинз командасының көмекші бапкері Питер Лавиолетт есімді маманды таңдаған кезде одан сайын нашарлай түсті[28].

Нью-Йорк Айлендерс 2001–02 маусымы басталар алдында Алексей Яшинді (сол жақта) өз құрамына қосты. Кейінірек Яшин команданың капитаны болды.

2001–02 маусымына дейін, Лавиолетт бапкердің алғашқы маусымында, үш негізгі ойыншы құрамға қосылды. Алексей Яшин Оттава Сенаторз командасынан шабуылшы Билл Маккалдт, қорғаушы Здено Хара және 2001 жылғы ҰХЛ драфтының екінші таңдау құқығы орнына алынды. Кейін, Нью-Йорк Айлендерс командасының ойыншылары Тим Коннолли мен Тейлор Пайятт Баффало Сейбрз командасына ауыстырылып, орнына Майкл Пека алынды, ол команда капитанына айналды[29][30]. Соңында, өткен маусымдағы ең нашар көрсеткіштің арқасында Детройт Ред Уингз қақпашысы Крис Осгуд 2001 жылдың қыркүйегіндегі драфтта бірінші таңдаумен алынды, бұл Нью-Йорк Айлендерс командасына Стэнли кубогының бұрынғы жеңімпаз қақпашысын ешқандай ойыншыны бермей-ақ алуға мүмкіндік берді[31].

Бұл қосымша өзгерістер команданы айтарлықтай нығайтты, маусымның алғашқы 11 ойынында команда 9–0–1–1 рекордын орнатып, клуб тарихындағы ең үздік көрсеткішке қол жеткізді. Маусымды Нью-Йорк Айлендерс 96 ұпаймен аяқтады, бұл алдыңғы маусымға қарағанда 44 ұпайға жоғары болды және лиганың бір жылдағы ең үлкен өзгерістердің төртіншісі болды. Осгуд 66 ойынға қатысып, Рон Хекстолдың бұрынғы 65 ойындық рекордын жаңартты[14].

2002 жылғы Стэнли кубогының плей-оффына Нью-Йорк Айлендерс бесінші орынмен шықты және төртінші орындағы Торонто Мейпл Лифс командасымен кездесті. Өте физикалық тұрғыда қатал өткен бірінші раундтың жеті ойындық сериясында өз алаңдарында командалар барлық ойындарды жеңді. Айрықша жағдай ретінде 5-ойында Гари Робертс Нью-Йорк Айлендерс қорғаушысы Кенни Йонссонды соққыға жығып, Дарси Такер капитан Майкл Пеканы тізесінен қатты соққы жасап, оны серияның соңғы ойынынан шеттетті. Такер мен Пека арасындағы жағдай үлкен резонанс тудырды. Такердің Пеканы әдейі жарақаттағаны туралы болжамдар айтылды, бірақ Такер бұл айыптауларды жоққа шығарды[32].

Нью-Йорк Айлендерс 2002–03 маусымын баяу бастады. Олар плей-оффқа өтуге қол жеткізді, бірақ бірінші раундта жоғарғы орын иесі Оттава Сенаторз командасына бес ойындық серияда жеңілді[33]. Милбери даулы шешімдерін жалғастырып, маусымнан кейін Лавиолетт бапкерді қызметінен босатты, себебі ойыншылармен өткен сұхбаттарда бапкерге сенімнің жоқтығы анықталды[34]. Оның орнына команда фарм-клубы Бриджпорт Саунд Тайгерс командасын жаттықтырған Стив Стерлинг тағайындалды. Келесі маусымда Нью-Йорк Айлендерс тағы да плей-оффтың бірінші раундында жеңілді, бұл жолы болашақ чемпион Тампа-Бэй Лайтнинг командасынан[35].

2004–05 жылғы ҰХЛ локаутынан кейін, маусым толығымен тоқтатылған кезде, Нью-Йорк Айлендерс келесі маусымда шабуыл шебін күшейту үшін бірнеше ойыншыларды ауыстырды. Пека Эдмонтон Ойлерз командасына орталық шабуылшы Майк Йорк үшін айырбасталды, бұл ҰХЛ-дың жаңа жалақы шегін босатуға мүмкіндік берді[36]. Сол күні команда Алексей Яшиннің жанында ойнау үшін шабуылшы Мирослав Шатанмен келісімшартқа отырды[37]. Милбери сондай-ақ команданың қорғанысын қайта құруға жұмыс істеді, еркін агенттер ретінде кеткен Адриан Окойн мен Роман Хамрликты және Швецияның "ХоккейАллсвенскан" лигасына кеткен Йонссонды алмастыру үшін Алексей Житник, Брэд Лукович және Брент Сопелді қосты[38]. Осы өзгерістердің нәтижесінде Яшин команда капитаны болып тағайындалды[39]. Команданың тұрақсыз ойыны маусымның ортасында Стерлингтің қызметінен босатылуына әкелді[6].

Басшылықтағы өзгерістер мен ДиПьетроның келісімшарты (2006–2009)

Стерлинг қызметінен босатылған күні, 2006 жылы 11 қаңтарда, Милбери өзіне жаңа мұрагер табылғаннан кейін бас менеджер қызметінен кететінін мәлімдеді[14][40]. Ол бір жыл бойы Вонгтың спорттық жобаларында вице-президент болып қызмет етті, содан кейін 2007 жылы мамырда қызметінен кетті[41]. Вонг бас менеджер қызметіне Нил Смитты, ал бас жаттықтырушы ретінде Тед Ноланды тағайындады[42][43]. Алайда, Смит шамамен бір айдан кейін қызметінен босатылып, оның орнына ойын мансабын аяқтаған команданың қосалқы қақпашысы Гарт Сноу тағайындалды[14]. Смит жұмыстан босатылғанға дейін бірнеше маңызды трансферлер жасады, соның ішінде қорғаушылар Брендан Уитт пен Том Потиды және шабуылшылар Майк Силлингер мен Крис Саймонды команда қатарына қосты[42].

2006 жылы 12 қыркүйекте Нью-Йорк Айлендерс ДиПьетромен 15 жылдық, 67,5 миллион долларлық келісімшартқа қол қойды. Бұл келісім ҰХЛ тарихындағы ең ұзақ мерзімді келісімшарттардың бірі болып саналды және Солтүстік Американың спорт тарихындағы ең ұзақ келісімдердің бірі болды (ҰБҚ ойыншысы Мэджик Джонсонның 25 жылдық келісімінен кейін)[44][45]. ДиПьетро, Вонг және Сноу бұл шешімді сеніммен қабылдады және екі тарап үшін де ең жақсы шешім деп санады. Бұл келісімнен кейін басқа командалардың да жұлдызды ойыншылармен ұзақ мерзімді келісімшарттарға отыру мүмкіндігі туралы пікірталастар басталды.

Билл Герин 2007 жылдан 2009 жылға дейін команданың капитаны болды.

Жаңа құрамдағы Нью-Йорк Айлендерс командасын көптеген сарапшылар турнир кестесінің соңғы қатарларында болады деп болжады[46]. Плей-оффқа шығу мүмкіндігін көздеген Сноу 2007 жылы 27 ақпанда трансфер терезесінің соңында Эдмонтон Ойлерз командасынан шабуылшы Райан Смитты алмастырды[47]. Команда маусым соңындағы жеңістер сериясының және тұрақты маусымдағы соңғы ойында Нью-Джерси Девилз командасын 3:2 есебімен буллит сериясында жеңгенінің арқасында плей-оффқа шықты[48]. ДиПьетроның плей-офф басталар алдында командаға оралуына қарамастан, олар алғашқы раундта Президенттер кубогын жеңіп алған Баффало Сейбрз командасынан бес ойында жеңіліп қалды[49].

2007 жылы маусым айында басшылық капитан Алексей Яшинның төрт маусым қалған келісімшартын сатып алатынын хабарлады[50]. Сонымен қатар, еркін агенттер Смит, Потти, Виктор Козлов, Джейсон Блейк және Ричард Зедник 2007 жылы шілдеде командадан кетті[51]. Сол айда Нью-Йорк Айлендерс Билл Геринмен екі жылдық келісімшартқа қол қойды және ол бірден команданың капитаны атанды[52]. Маусымаралық кезеңде еркін агенттер Майк Комри, Энди Саттон және Джон Сим командаға қосылды[53][54]. Сол жазда Нолан Ал Арбурға бір ойынға бас бапкер ретінде оралуға шақыру жасап, жаттықтырған ойындарының жалпы санын 1500-ге жеткізуді ұсынды[55][56]. Арбур 2007 жылы 3 қарашада бір күндік келісімшартқа қол қойды, бұл лига тарихындағы ең қысқа келісімшарт болды. Келесі күні Нью-Йорк Айлендерс Питтсбург Пингвинз командасын 3:2 есебімен жеңді. Бұл Арбурдың бапкерлік жеңістер санын 740-қа жеткізді[57].

Нью-Йорк Айлендерс Джош Бэйлиды 2008 жылғы драфтта таңдады.

2008 жылғы ҰХЛ драфтында Нью-Йорк Айлендерс командасы орталық шабуылшы Джош Бэйлиды таңдады. Олар сонымен қатар еркін агенттер Даг Уэйт пен Марк Штрайтты құрамына қосты. Команда бас бапкер Тед Ноланды қызметінен босатты[58][59], ал жаздың соңында оның орнына Скотт Гордонды тағайындады[60]. Трансфер терезесі жабылар алдында Сноу Комри мен Крис Камполиды Оттава Сенаторз командасына шабуылшы Дин Макэммонд пен 2009 жылғы ҰХЛ драфтындағы Сан-Хосе Шаркс командасының бірінші раундтағы таңдауы үшін айырбастады, сондай-ақ капитан Билл Герринды шартты түрде драфт таңдауына айырбастап Питтсбург Пингвинз командасына жіберді[61][62]. 2008–09 маусымында Нью-Йорк Айлендерс 26–47–9 есебімен лигада соңғы орынды иеленді. Бұл команда үшін 2000–01 маусымнан бергі ең нашар көрсеткіш болды. Тұрақты маусым аяқталғаннан кейін олар драфт-лотереяда жеңіске жетіп, 2009 жылғы ҰХЛ драфтында бірінші жалпы таңдауды сақтап қалды[63].

Джон Таварес дәуірінің басталуы (2009–2015)

Джон Таварес Нью-Йорк Айлендерс сапында, қараша 2009 жыл.

Команданы жас және жаңа таланттармен қайта құруды бастаған Нью-Йорк Айлендерс 2009 жылғы ҰХЛ драфтында бірінші жалпы таңдаумен Джон Таваресты таңдады[64]. ҰХЛ Орталық Скауттық Бюросының өкілі Крис Эдвардс Таварес туралы: «Таварес шайбаны әріптестеріне қиын сәттерде жеткізіп, ашық аймаққа шыға білуде керемет. Ол ойын барысын оқып, шайба серпілген жерге жетіп, оны қақпаға бағыттай біледі. Ол өте ақылды ойыншы», – деп атап өтті[65]. Бірінші раундта Нью-Йорк Айлендерс екі рет таңдауларын көтеріп, 12-ші жалпы таңдаумен қорғаушы Калвин де Хаанды[66], сондай-ақ кейінгі раундтарда Кейси Сизикас пен Андерс Лиды таңдады. Бұл ойыншылардың барлығы 2014–15 маусымына қарай негізгі құрамның тұрақты мүшелеріне айналды[67].

2009–10 маусымының алғашқы алты ойынында команда жеңіске жете алмады[68]. Жарақаттардың әсерінен ойын тұрақсыз болды, бұл олардың плей-оффқа шығу мүмкіндігіне күмән туғызды[69]. Маусым ортасында Нью-Йорк Айлендерс сәтті кезеңге кірді, алайда Олимпиада үзілісіне дейінгі 11 ойынның тоғызы жеңіліспен аяқталды[70]. Бұл команданың жағдайын нашарлатты. Нәтижесінде, олар тағы да төменгі орындарда қалып, маусымды лигада 26-шы орынмен аяқтады[71]. Осы жағдай оларға 2010 жылғы драфтта бесінші жалпы таңдауды иеленуге мүмкіндік берді. Қайта құруды жалғастыра отырып, олар алғашқы раундта жас шабуылшылар Нино Нидеррайтерді (5-ші таңдау) және Брок Нельсонды (30-шы таңдау) таңдады[72]. 2010–11 маусымы басталғаннан кейін, команда он ойындық жеңіліс сериясына ұшырап, бас бапкер Скотт Гордонның қызметінен босатылды[73][74]. Оның орнына уақытша Бриджпорт Саунд Тайгерс командасының бапкері Джек Капуано тағайындалды[74][75].

Джон Таварес 2013 жылдан 2018 жылға дейін команда капитаны болды.

Келесі маусым Таварес үшін нағыз серпіліс жылы болды. Ол 31 гол соғып, 50 нәтижелі пас берді[76], сонымен қатар 21 жасында 59-шы ҰХЛ Жұлдыздар ойынына қатысуға таңдалды[77]. Таварестің сол жақ қанатында ойнаған Мэтт Моулсон да мықты маусым өткізді. Ол 36 гол салып, 33 пас беріп, мансаптық рекордқа жетті[78]. Негізгі ойыншылардың мықты маусымдарына қарамастан, команда лигада 34–37–11 нәтижесімен 27-ші орынды иеленіп[79], драфттардың ерте таңдауларында болашағы зор ойыншыларды жинау үлгісін жалғастырды. Олар 2012 жылғы драфттың бірінші раундында төртінші жалпы таңдаумен қорғаушы Гриффин Райнхартты таңдады[80].

2012 жылы 24 қазанда Нью-Йорк Айлендерс командасы 2015–16 ҰХЛ маусымынан бастап Бруклиндегі Барклайс центр аренасына көшетінін ресми түрде хабарлады. Команда аренаны 2040 жылға дейін жалға алу туралы келісімшартқа қол қойды. Көшу барысында команда атауын, логотипін және түстерін сақтап қалды[81][82]. Бруклинге көшу туралы шешім қабылдау үшін Нью-Йорк Рейнджерс командасының мақұлдауы қажет болмады. New York аумағын Нью-Йорк Айлендерс пен Нью-Йорк Рейнджерс арасында бөлісуге мүмкіндік беретін келісімнің ұзақ мерзімді ережесіне сәйкес, Нью-Йорк Айлендерс командасына Лонг-Айлендтің кез келген жерінде, соның ішінде Бруклин мен Куинс қалалық аудандарында ойын өткізуге рұқсат етілген[83].

2012–13 маусымда Нью-Йорк Айлендерс 2007 жылдан бері алғаш рет плей-оффқа шығып, алты жылдық плей-оффсыз үзілісті аяқтады. Қақпашы Евгений Набоковтың жетекшілігімен команда плей-оффтың бірінші кезеңінде Питтсбург Пингвинз командасынан алты ойында жеңіліп, плей-офф сериясындағы жеңіссіз жолын жалғастырды[84][85].

2013 жылы 10 қыркүйекте Джон Таварес Нью-Йорк Айлендерс тарихындағы 14-капитан ретінде таныстырылды. Ол 2011 жылдан бері команда капитаны болған Филадельфия Флайерз құрамындағы бұрынғы Нью-Йорк Айлендерс ойыншысы Марк Страйттың орнын басты[86]. Мэтт Моулсон Баффало Сейбрз командасына жіберіліп, орнына танымал Томас Ванек алынды[87][88]. Команда плей-оффқа өте алмай, маусымды 34–37–11 көрсеткішімен аяқтады[89].

Ник Ледди 2014 жылғы маусымаралық кезеңде Чикаго Блэкхокс командасынан Нью-Йорк Айлендерс құрамына қосылды.

2014 жылғы маусымаралық кезеңде Нью-Йорк Айлендерс командасы Нассау Ветеранз Мемориал Колизеум аренасындағы соңғы маусымына дайындық барысында командаға бірқатар өзгерістер енгізді. Мамыр айында Нью-Йорк Айлендерс Вашингтон Кэпиталз командасынан 2014 жылғы драфтың төртінші айналымдық таңдауына айырбастап Ярослав Галактың құқықтарын сатып алды. Кейін Галакпен төрт жылдық келісімшартқа қол қойылды. Сонымен қатар, команда еркін агенттер Михаил Грабовский, Николай Кулемин және қақпашы Чад Джонсонды құрамға қосты. Қазанның 4-і күні Нью-Йорк Айлендерс Бостон Брюинз командасынан 2014 және 2015 жылдардағы драфттың екі екінші айналымдық таңдауына және 2015 жылғы шартты үшінші айналымдық таңдауына айырбастап Джонни Бойчакты, сондай-ақ Чикаго Блэкхокс командасынан Ник Ледди сатып алынды. Ледди үшін команда Вилле Покка, Т. Дж. Бреннан және Андерс Нильссонның құқықтарын берді.

2014 жылдың қазанында ҰХЛ басшылар кеңесі команда сатылымын бизнесмендер Джон Ледекки мен Скотт Д. Малкинге мақұлдады. 2015–16 маусымы аяқталғаннан кейін олар ресми түрде Чарльз Вангтан көпшілік үлесті қабылдап алды, ал Ванг франшизаның бір бөлігін өзінде сақтап қалды[90].

Нью-Йорк Айлендерс 2014–15 маусымын 47 жеңіс, 28 жеңіліс және 7 тең есеппен аяқтап, 101 ұпай жинады. Олар 2015 жылғы плей-оффтың бірінші кезеңінде Вашингтон Кэпиталз командасымен кездесті. Коламбус Блю Джекетс командасына маусымның соңғы ойынында 5–4 есебімен буллиттерде ұтылғаннан кейін, Нью-Йорк Айлендерс серияда алаң иелері артықшылығын Вашингтон Кэпиталз командасына берді. 2015 жылдың 19 сәуірінде, Вашингтон Кэпиталз командасына қарсы бірінші раунд сериясының үшінші ойынында, Джон Таварес овертайм басталғаннан кейін 15 секундта жеңіс голын салып, Нью-Йорк Айлендерсты 2–1 есебімен алға шығарды. Бұл Нью-Йорк Айлендерс тарихындағы плей-оффтағы екінші ең қысқа овертайм ойыны болды және команданың 1993 жылдан бергі плей-оффтағы алғашқы жеңіс голы болды. Нью-Йорк Айлендерс серияның төртінші және бесінші ойындарында жеңіліп, алтыншы ойында жеңіп, серияны жетінші ойынға дейін созды. Алайда, олар екінші раундқа бір ғана голдың айырмасымен жете алмай, Вашингтон Кэпиталз командасына жеті ойын нәтижесінде жеңілді. Осылайша, алтыншы ойын Нассау Ветеранз Мемориал Колизеум аренасындағы Нью-Йорк Айлендерстың соңғы ойыны болды. Алайда команда бұл аренаға 2018 жылы қайта оралды.

Барклайс центрге көшу және Мэтью Барзал дәуірі (2015–қазіргі уақытқа дейін)

2015 жылдың маусымында Нью-Йорк Айлендерс 2015 жылғы драфтқа бірінші раундтағы таңдау құқығынсыз кірді, бірақ драфт күні жасалған бірнеше келісімнен кейін Маттью Барзал мен Энтони Бовилье сияқты екі бірінші раунд ойыншысын алды. Сондай-ақ, Нью-Йорк Айлендерс 2015 жылғы драфттың алтыншы раундында шабуылшы Андонг Сонгты таңдады, ол ҰХЛ командасы таңдаған алғашқы қытайлық ойыншы болды[91].

Барклайс центр. 2015 - 2020 жылдар арасында Нью-Йорк Айлендерс бұл аренада өз ойындарын өткізді.

Нью-Йорк Айлендерс 2015 жылдың 9 қазанында Барклайс центрде өзінің алғашқы маусым ойынын өткізіп, Чикаго Блэкхокс командасынан овертаймда 3–2 есебімен жеңілді. Маусымның соңғы ширегінде кейбір ойыншылар, соның ішінде Халак пен қорғаушы Трэвис Хамоник, жарақаттар алды. Команда тұрақты маусымды Метрополитан дивизионында 100 ұпаймен төртінші орында аяқтады. Плей-оффтың алғашқы раундында олар Флорида Пантерз командасымен кездесті. Серияны 4-2 есебімен жеңіп, 1993 жылдан бері алғашқы плей-офф сериясының жеңісіне қол жеткізді. Плей-оффтың екінші раундында олар 2004 жылдан бері алғаш рет Тампа-Бэй Лайтнинг командасымен кездесті. Серияның алғашқы ойынында жеңіске жеткеніне қарамастан, Нью-Йорк Айлендерс төрт ойын қатар ұтылып, маусымды аяқтады.

2016 жылдың жазында ұзақ уақыт бойы Нью-Йорк Айлендерс құрамында ойнаған Кайл Окпосо, Франс Нильсен және Мэтт Мартин командадан кетіп, сәйкесінше Баффало Сейбрз, Детройт Ред Уингз және Торонто Мейпл Лифс командаларына қосылды. Олардың орнын толтыру үшін Джи Эм Сноу Чикаго Блэкхокс командасынан Эндрю Лэддты және Вашингтон Кэпиталз командасынан Джейсон Чимерды еркін агент ретінде шақырды[92]. 2016–17 маусымының алғашқы жартысы көңіл көншітпейтін нәтижелермен аяқталды: 42 ойыннан кейінгі рекорд 17–17–8 болды. Бұл жағдайдан кейін бас бапкер Джек Капуано қызметінен босатылып, бас бапкердің міндетін атқарушы ретінде көмекші менеджер Даг Уэйт тағайындалды[93]. 2016–17 маусымының соңғы алты ойынында жеңіске жеткеніне қарамастан, Нью-Йорк Айлендерс Шығыс конференциясында тоғызыншы орын алып, плей-оффқа жыға алмады.

Мэтью Барзал.

2018 жылдың 9 ақпанында дебютант Мэтью Барзал үшінші рет бір ойында бес ұпай жинады. Осылайша, ол Джо Мэлоуннан кейін (1917–18 маусымында) мұндай нәтижеге қол жеткізген екінші дебютант атанды [94]. 2017–18 маусымының соңында Барзал 85 ұпайға (22 гол, 63 пас) қол жеткізді. Ол командасында және ҰХЛ дебютанттары арасында ұпай саны бойынша көш бастады, сонымен қатар ҰХЛ-дың жалпы ұпай жинау көрсеткіші бойынша 13-орынды иеленді. Барзал ҰХЛ тарихындағы 20 гол және 60 нәтижелі пас берген жетінші дебютант болды[95], мұндай жетістікке соңғы рет 2005–06 маусымында Сидни Кросби жеткен. Барзал сонымен қатар Нью-Йорк Айлендерс аңызы Брайан Троттьенің дебютанттарға арналған нәтижелі пас көрсеткіші бойынша рекордын қайталады[96]. Барзал 85 ұпайлық маусымы үшін ҰХЛ-дың жылдың үздік дебютанты сыйлығын (Calder Trophy) жеңіп алды. Бұған дейін бұл сыйлықты клуб аңыздары Майк Босси (1978), Троттье (1976) және Дэнис Потвен (1974) жеңіп алған[95].

2018 жылдың 5 маусымынан бастап Нью-Йорк Айлендерс бұрынғы Нью-Джерси Девилз және Торонто Мейпл Лифс командасының бас менеджері Лу Ламориеллоны бас менеджер болып тағайындады[97]. Сонымен қатар, Барри Тротц Нью-Йорк Айлендерс командасының бас жаттықтырушысы болып тағайындалды. Капитан Джон Таварестың командамен келісімшарты 2017–18 маусымынан кейін аяқталғанда, ол Торонто Мэйпл Лифс командасына еркін агент ретінде қосылды[98]. 2018–19 маусымында Нью-Йорк Айлендерс өздерінің үй ойындарын Барклайс центр мен Нассау Ветеранз Мемориал Колизеум ареналарында өткізді. Осы екі аренаны пайдалану Элмонтта жаңа 18 000 орындық аренаның салынуына дейін келесі екі маусым бойы жалғасты[99][100][101]. Нью-Йорк Айлендерс 2018–19 маусымында табысты өнер көрсетті. 1990 жылдан кейін алғаш рет наурыз айында плей-оффқа шықты[102][103][104]. 2019 жылғы плей-оффтың бірінші раундында Нью-Йорк Айлендерс Питтсбург Пингвинз командасын жеңіп, екінші раундта Каролина Харрикейнз командасынан жеңілді[105].

2019–20 маусымында 1993 жылғы плей-оффтан кейін бірінші рет конференция финалына өтті. Дегенмен, олардың жолы Тампа-Бэй Лайтнингке қарсы 6 ойыннан кейін аяқталды.

Айлендерс 2020–21 қысқартылған маусымда қайтадан плей-оффқа шықты, Питтсбург Пингвинз және Бостон Брюинз командаларын алты ойынның нәтижесінде жеңді. Алайда, олар тағы да Тампа-Бэй Лайтнингке жеңіліп қалды, бұл жолы жеті ойында.

2021 жылдың 20 қарашасында маусымдағы алғашқы үй ойынын бастамас бұрын бірнеше ойыншы COVID-19 жұқтырып, бірінші ойын мен бірнеше келесі ойыннан қалды. Брэд Ричардсон UBS Арена тарихындағы алғашқы голды соқты, ал Брок Нельсон Нью-Йорк Айлендерс командасының алғашқы голын салды[106]. Нью-Йорк Айлендерс UBS Аренасында алғашқы жеңіске Нью-Джерси Девилз командасына қарсы ойында жетті. Бұрынғы Нью-Джерси Девилз капитаны Зак Паризе Нью-Йорк Айлендерс командасының жеңіс голын соқты[107]. Нью-Йорк Айлендерс үш жыл қатарынан плей-оффқа шыққаннан кейін бұл маусымда плей-оффқа шыға алмай, маусымды 37–35–10 есебімен аяқтады[108]. 2022 жылдың 9 мамырында бас бапкер Барри Тротц өз міндетінен босатылды[109], және оның орнына Лейн Ламберд тағайындалды[110]. Келесі маусымда Нью-Йорк Айлендерс плей-оффқа шықты, бірақ бірінші раундта Каролина Харрикейнз командасынан жеңіліп қалды.

2023–24 маусымының басында тұрақсыз нәтижелер көрсеткеннен кейін, бас бапкер Лейн Ламберд 2024 жылдың 20 қаңтарында қызметінен босатылды, оның орнына Патрик Рой тағайындалды[111][112]. Нью-Йорк Айлендерс маусымды Метрополитен дивизионында үшінші орынмен аяқтап, 2024 жылғы плей-оффтың бірінші раундында Каролина Харрикейнз командасына жеңілді.

Арена

Толық мақаласы: UBS Арена
Толық мақаласы: Барклайс центр
Толық мақаласы: Нассау Ветеранз Мемориал Колизеум

Нью-Йорк Айлендерс командасы өз үй ойындарын UBS Аренасында өткізеді. Хоккей ойындары кезінде арена сыйымдылығы 17 255 орын. UBS Арена 2021 жылы 20 қараша ашылды. Нью-Йорк Айлендерс UBS Арена ашылғанға дейін 2020 Стэнли кубогы плей-оффтары мен 2020–21 маусымында Нассау Ветеранз Мемориал Колизеум аренасына қайта оралатыны хабарланды. Бұл аренада Нью-Йорк Айлендерс өз ойындарын 1972 жылдан 2015 жылға дейін, және 2018–2021 жылдары өткізді. 2015–2020 жылдары Нью-Йорк Айлендерс өз ойындарын Барклайс центрде де өткізді.

Айналымнан шығарылған нөмерлер

Нассау Ветеранз Мемориал Колизеум аренасында Нью-Йорк Айлендерс командасының айналымнан шығарған нөмерлерінің баннерлері. Кейін Роберт Горинг пен Джон Тонелли аттары да қосылды.
Нью-Йорк Айлендерс командасының айналымнан шығарған нөмерлері
№. Хоккейші Позиция Карьера Айналымнан шыққан кезі
5 КанадаДени Потвен қорғаушы 1973–1988 1 ақпан 1992
9 КанадаКларк Гиллис шабуылшы 1974–1986 7 желтоқсан 1996
19 КанадаАмерика Құрама ШтаттарыБрайан Троттье шабуылшы 1975–1990 20 қазан 2001
22 КанадаМайк Босси шабуылшы 1977–1987 3 наурыз 1992
23 ШвецияКанадаБоб Нюстрём шабуылшы 1972–1986 1 сәуір 1995
27 КанадаДжон Тонелли шабуылшы 1978–1986 21 ақпан 2020
31 КанадаБилли Смит қақпашы 1972–1989 20 ақпан 1993
91 КанадаБилли Смит шабуылшы 1980–1985 29 ақпан 2020

Дереккөздер

  1. ↑ Birth of a Dynasty: The 1980 New York Islanders — Sports Publishing LLC, 2004. — ISBN 1582613338.
  2. ↑ Franchise fees reduced  (ағыл.) (March 2, 1977).
  3. ↑ L.I. Hockey Club Hires Ex-Oakland Aide  (ағыл.) (February 16, 1972).
  4. ↑ NHL team nicknames explained  (ағыл.). National Hockey League.
  5. ↑ Frisch Aaron The History of the New York Islanders — Creative Education Foundation, 2004. — ISBN 1-58341-276-X.
  6. ↑ a b c d e The ultimate New York Islanders timeline  (ағыл.). Newsday (October 11, 2014).
  7. ↑ Maven's Memories: Ed Westfall Leads Young Isles  (ағыл.) (September 3, 2018).
  8. ↑ New York Islanders' Greatest of All-Time  (ағыл.) (February 4, 2017).
  9. ↑ Islanders Make Debut Tonight In L.I. Rink  (ағыл.) (October 7, 1972).
  10. ↑ Herrmann, Mark Islanders legend Denis Potvin impressed with GM Garth Snow's moves  (ағыл.). Newsday (November 27, 2014).
  11. ↑ Finn, David Hot Soul on Ice Defenseman Potvin Settles Down And Finds No Man Is The Islanders  (ағыл.). The New York Times (November 20, 1985).
  12. ↑ 1974 Draft Picks  (ағыл.). National Hockey League.
  13. ↑ Klein, Jeff Z 3-0 Hole Rangers Inhabit? Only 5 of 320 Teams Have Overcome It  (ағыл.). The New York Times (June 10, 2014).
  14. ↑ a b c d Key Islanders Dates  (ағыл.). National Hockey League.
  15. ↑ 1975-1976 League Standings  (ағыл.). National Hockey League.
  16. ↑ a b New York Islanders Franchise Index  (ағыл.). Hockey Reference.
  17. ↑ Frostino Nino Right on the Numbers — Trafford Publishing, 2004. — ISBN 1-4120-3305-5.
  18. ↑ New York Islanders Awards and Honors  (ағыл.). National Hockey League.
  19. ↑ New York Islanders playoff history  (ағыл.). Yahoo! Sports (April 20, 2007).
  20. ↑ The Road to Hockeytown: Jimmy Devellano's Forty Years in the NHL — John Wiley & Sons. — ISBN 978-0-470-15552-3.
  21. ↑ Hunter Douglas Champions: The Illustrated History of Hockey's Greatest Dynasties — Chicago: Triumph Books, 1997. — ISBN 1-57243-213-6.
  22. ↑ New York Islanders 1976-77 roster and scoring statistics  (ағыл.). Internet Hockey Database.
  23. ↑ Murphy, Austin (June 13, 1994). "Closing In". Sports Illustrated. http://vault.sportsillustrated.cnn.com/vault/article/magazine/MAG1005283/. 
  24. ↑ Rosen, Dan Messier relates to Penguins in their Cup rematch  (ағыл.). National Hockey League (May 28, 2009).
  25. ↑ Fischler Stan Pride and Passion: 25 Years of the New York Islanders. — P. 158.
  26. ↑ Fischler Stan Cracked Ice: An Insider's Look at the NHL — Lincolnwood, Illinois, 1999. — ISBN 1-57028-219-6.
  27. ↑ Isles shake up draft  (ағыл.). SLAM Sports.
  28. ↑ Price-Brown, Laura Laviolette vows to put charge into Islanders  (ағыл.). Newsday (June 20, 2001).
  29. ↑ Sabres grant Peca's wish, trade center to Islanders  (ағыл.). Chicago Tribune (June 25, 2001).
  30. ↑ Michael Peca retires after 13 NHL seasons  (ағыл.). National Hockey League (January 19, 2010).
  31. ↑ Isles take Osgood in waiver draft  (ағыл.). The Philadelphia Inquirer (September 29, 2001).
  32. ↑ Injury Puts Peca Out of Playoffs  (ағыл.). Los Angeles Times (April 8, 2002).
  33. ↑ Sens win fourth straight to move past Isles  (ағыл.). ESPN (April 17, 2003).
  34. ↑ Islanders, sore losers, fire Laviolette He's the seventh coach sent packing in 7 1/2 years. He got N.Y. to the playoffs, but twice they washed out.  (ағыл.). The Philadelphia Inquirer (June 4, 2003).
  35. ↑ St. Louis' fourth playoff goal eliminates Islanders  (ағыл.). ESPN (April 16, 2004).
  36. ↑ Michael Peca Career Transactions  (ағыл.). The Hockey News.
  37. ↑ Miroslav Satan Player Biography  (ағыл.). Legends of Hockey.
  38. ↑ Diamos, Jason Few Signings on First Day of Free Agency  (ағыл.). The New York Times (August 2, 2005).
  39. ↑ Alexei Yashin Named Captain  (ағыл.). National Hockey League (September 20, 2005).
  40. ↑ Skidding Islanders fire Stirling  (ағыл.). Chicago Tribune (January 12, 2006).
  41. ↑ Milbury resigns as Islanders senior VP  (ағыл.). United Press International (May 29, 2007).
  42. ↑ a b Goalie Snow to replace Smith as Islanders' GM. ESPN (July 19, 2006).
  43. ↑ Picker, David Nolan and Smith Are on Board and Aim to Turn Islanders Around  (ағыл.). The New York Times (June 9, 2006).
  44. ↑ Burnside, Scott DiPietro's record 15-year deal will pay him $67.5M  (ағыл.). ESPN (September 13, 2006).
  45. ↑ Allen, Kevin Islanders sign DiPietro to record 15-year deal  (ағыл.). USA Today (September 12, 2006).
  46. ↑ Allen, Kevin NHL preview: 10 questions  (ағыл.). USA Today (October 3, 2006).
  47. ↑ Unable to reach new deal, Oilers trade Smyth to Isles  (ағыл.). ESPN (February 28, 2007).
  48. ↑ Islanders grab playoff spot with shootout win  (ағыл.). CBC Sports (April 8, 2007).
  49. ↑ Buffalo holds off Islanders' rally for series-clinching win  (ағыл.). ESPN (April 20, 2007).
  50. ↑ Islanders to Buyout [sic] Alexei Yashin  (ағыл.). National Hockey League (June 6, 2007).
  51. ↑ Podell, Ira Smyth leaves Islanders for Avalanche  (ағыл.). USA Today (July 2, 2007).
  52. ↑ Islanders Name Captain; It's a Surprise  (ағыл.). The New York Times (July 10, 2007).
  53. ↑ Podell, Ira. Islanders Sign Bill Guerin, Mike Comrie  (ағыл.) (July 5, 2007).
  54. ↑ Islanders sign ex-Thrashers defenseman Sutton  (ағыл.). ESPN (August 11, 2007).
  55. ↑ Caldwell, Dave Arbour to Coach His 1,500th Game for the Isles  (ағыл.). The New York Times (July 20, 2007).
  56. ↑ Al Arbour Returns to Coach 1,500th Game  (ағыл.). National Hockey League (July 19, 2007).
  57. ↑ Robinson, Joshua Arbour Makes His Comeback, and Islanders Make It Count  (ағыл.). The New York Times (November 4, 2007).
  58. ↑ N.Y. Islanders fire coach  (ағыл.). United Press International (July 14, 2007).
  59. ↑ Isles, coach Nolan part ways after two years; differences with GM cited  (ағыл.). ESPN (July 14, 2008).
  60. ↑ Islanders hire AHL coach of year Gordon to succeed Nolan  (ағыл.), USA Today (August 13, 2008).
  61. ↑ Poulin, Fred Senators Surprisingly Trade for Islanders' Mike Comrie  (ағыл.). Bleacher Report (February 20, 2009).
  62. ↑ Logan, Greg Islanders trade Guerin to Pittsburgh  (ағыл.). Newsday (March 4, 2009).
  63. ↑ Compton, Brian Islanders win 2009 Scotiabank/NHL Draft Lottery  (ағыл.). National Hockey League (April 14, 2009).
  64. ↑ Kimberley, Todd Tavares pumped, relieved after first NHL action  (ағыл.). National Hockey League (September 17, 2009).
  65. ↑ Kimelman, Adam Tavares still No. 1 in Central Scouting's rankings  (ағыл.) (November 18, 2008).
  66. ↑ O'Malley, Eddie A Look at the Islanders Draft Choices for 2009  (ағыл.). Bleacher Report (June 27, 2009).
  67. ↑ 2014–15 New York Islanders Roster and Statistics  (ағыл.). Hockey Reference.
  68. ↑ Compton, Brian Sharks keep Islanders winless with 4-1 victory  (ағыл.). National Hockey League (October 17, 2009).
  69. ↑ Burnside, Scott The Playoff Push: Who's in, who's o  (ағыл.). ESPN (April 2, 2010).
  70. ↑ Sens splurge for three in 3rd to upend Isles with stunning rally  (ағыл.). ESPN (February 14, 2010).
  71. ↑ 2009–2010 League Standings  (ағыл.). National Hockey League.
  72. ↑ 2010 Draft Choices  (ағыл.). National Hockey League.
  73. ↑ Wyshynski, Greg Islanders coach Scott Gordon fired for losing with terrible team  (ағыл.). Yahoo! Sports (November 15, 2010).
  74. ↑ a b Brehm, Mike Islanders fire Scott Gordon as coach in midst of 10-game skid  (ағыл.). USA Today (November 15, 2010).
  75. ↑ Botte, Peter Islanders coach Scott Gordon fired after 10-game losing streak; Jack Capuano named as interim  (ағыл.). Daily News]] (November 15, 2010).
  76. ↑ John Tavares statistics  (ағыл.). National Hockey League.
  77. ↑ Crygalis, Brett John Tavares getting comfortable in All-Star spotlight  (ағыл.). New York Post (January 24, 2015).
  78. ↑ Matt Moulson statistics  (ағыл.). National Hockey League.
  79. ↑ 2011–2012 League Standings  (ағыл.). National Hockey League.
  80. ↑ Crygalis, Brett Islanders face a real pickle with Griffin Reinhart  (ағыл.). New York Post (October 16, 2014).
  81. ↑ Rosen, Dan Islanders officially headed to Brooklyn in 2015  (ағыл.). National Hockey League (October 24, 2012).
  82. ↑ Mazzeo, Mike New York Islanders following Nets to Brooklyn  (ағыл.). ESPN (October 24, 2012).
  83. ↑ Sheets, Connor Adams. New York Islanders Ponder Move to Willets Point  (ағыл.) (May 20, 2010).
  84. ↑ Crygalis, Brett Islanders are out of playoffs after loss to Penguins  (ағыл.). New York Post (May 12, 2013).
  85. ↑ Strang, Katie Isles gain respect with playoff performance  (ағыл.). ESPN (May 12, 2013).
  86. ↑ Compton, Brian Islanders name Tavares 14th team captain  (ағыл.). National Hockey League (September 9, 2013).
  87. ↑ Compton, Brian Islanders react to Moulson-for-Vanek trade  (ағыл.). National Hockey League (October 28, 2013).
  88. ↑ Allen, Kevin Sabres trade Thomas Vanek to Islanders  (ағыл.). USA Today (October 28, 2013).
  89. ↑ Compton, Brian Islanders stock up for last season at Nassau Coliseum  (ағыл.). National Hockey League (August 1, 2014).
  90. ↑ Best, Neil Islanders' sale from Charles Wang to Jonathan Ledecky, Scott Malkin finalized  (ағыл.). Newsday (October 9, 2014).
  91. ↑ First Chinese player to be drafted chosen by Islanders  (ағыл.). National Hockey League (June 27, 2015).
  92. ↑ Staple, Arthur Andrew Ladd, Jason Chimera sign with Islanders, who lose Kyle Okposo, Frans Nielsen, Matt Martin  (ағыл.). Newsday (July 1, 2016).
  93. ↑ Islanders fire Jack Capuano; Doug Weight named interim coach  (ағыл.). ABC News (January 17, 2017).
  94. ↑ Mathew Barzal ties 100-year-old record with another five-point game  (ағыл.) (February 9, 2018).
  95. ↑ a b Barzal of Islanders wins Calder Trophy as NHL rookie of the year  (ағыл.). National Hockey League (June 20, 2018).
  96. ↑ Barzal, Islanders have bright future, Trottier says  (ағыл.). National Hockey League (August 13, 2018).
  97. ↑ Islanders officially hand the reins to Lou Lamoriello as new president of hockey operations  (ағыл.) (May 22, 2018).
  98. ↑ Maple Leafs Agree to Terms with Free Agent Forward John Tavares  (ағыл.). National Hockey League (July 1, 2018).
  99. ↑ It's official: New York Islanders heading back to Nassau County  (ағыл.) (December 20, 2017).
  100. ↑ Belmont Park Redevelopment-Conditional Designation of New YorkArena Partners ("NYAP") as Developer  (ағыл.) (December 19, 2017).
  101. ↑ Islanders to play 12 games at Nassau Coliseum in 2018-19  (ағыл.). National Hockey League (January 29, 2018).
  102. ↑ The Skinny: Islanders 5, Sabres 1  (ағыл.) (March 31, 2019).
  103. ↑ Best: Isles cap turnaround with playoff berth  (ағыл.).
  104. ↑ Islanders Clinch Playoff Berth With Win Against Sabres  (ағыл.), The New York Times (March 31, 2019).
  105. ↑ Hurricanes sweep Islanders in Game 4, reach Eastern Conference Final  (ағыл.) (May 3, 2019).
  106. ↑ Flames spoil opening of Islanders' new arena with 5-2 win  (ағыл.) (November 20, 2021).
  107. ↑ Parise, Greene lead Islanders to first win at new arena  (ағыл.) (December 11, 2021).
  108. ↑ Stamkos scores 3, Lightning rally to beat Islanders 6-4  (ағыл.) (April 29, 2022).
  109. ↑ Trotz Relieved of Coaching Duties  (ағыл.) (May 9, 2022).
  110. ↑ Lambert Named Head Coach  (ағыл.) (May 16, 2022).
  111. ↑ Islanders Name Roy Head Coach  (ағыл.) (January 20, 2024).
  112. ↑ Islanders fire Lane Lambert, hire Patrick Roy as coach  (ағыл.) (January 20, 2024).