ខេត្តច័ន្ទបុរី

ចន្ទបុរី จันทบุรี
ខេត្ត
[[File: |200px|none|alt=|From top: Noen Nang Phaya, viewpoint of Chaloem Burapha Chonlathit Road, Na Yai Am; Taksin Maharat Bridge crosses the Chanthaburi River at Laem Sing; Cathedral of the Immaculate Conception in Christmas Eve; Sacred balancing rock and Buddha footprint on the top of Mount Khitchakut; Phlio Waterfall; Monument of King Taksin at Thung Na Choei Public Park]]From top: Noen Nang Phaya, viewpoint of Chaloem Burapha Chonlathit Road, Na Yai Am; Taksin Maharat Bridge crosses the Chanthaburi River at Laem Sing; Cathedral of the Immaculate Conception in Christmas Eve; Sacred balancing rock and Buddha footprint on the top of Mount Khitchakut; Phlio Waterfall; Monument of King Taksin at Thung Na Choei Public Park
ទង់ ត្រា
រហស្សនាម: មឿងចន្ទ (Thai: เมืองจันท์) ចន្ទបុរ (Thai: จันทบูร)
បាវចនា: "น้ำตกลือเลื่อง เมืองผลไม้ พริกไทยพันธุ์ดี อัญมณีมากเหลือ เสื่อจันทบูร สมบูรณ์ธรรมชาติ สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช รวมญาติกู้ชาติที่จันทบุรี" ("ទឹកធ្លាក់ល្បីៗ។ ទីក្រុងផ្លែឈើ។ ម្រេចល្អ។ គ្រឿងអលង្ការដ៏សម្បូរបែប។ ចន្ថាប៊ុន ម៉ាត់. សម្បូរទៅដោយធម្មជាតិ។ ព្រះបាទតាស៊ីនមហាក្សត្របានបង្រួបបង្រួមប្រជាជនឡើងវិញ ហើយដណ្តើមបានឯករាជ្យរបស់យើងវិញនៅចន្ទបុរី")
ផែនទីនៃប្រទេសថៃ រំលេចខេត្តចន្ទបុរី
Country	ថៃ
ក្រុង	ចន្ទបុរី
រដ្ឋាភិបាល
• Governor	Monsit Paisarntanawat (since 2022)
ផ្ទៃក្រឡា[១]
• សរុប	៦៣៣៨ គម2 (២.៤៤៧ ម៉ាយ ការ)
ចំណាត់ថ្នាក់ផ្ទៃក្រឡា	Ranked 33rd
ប្រជាជន (2018)[២]
• សរុប	៥៣៦,៤៩៦
• ចំណាត់ថ្នាក់	Ranked 49th
• សន្ទភាព	៨៤.៦/km2 (២១៩/sq mi)
• ចំណាត់ថ្នាក់សន្ទភាព	Ranked 57th
Human Achievement Index[៣]
• HAI (2022)	0.6323 "somewhat low" Ranked 49th
GDP[៤]
• Total	baht 138 billion (US$4.0 billion) (2019)
ល្វែងម៉ោង	ICT (ម.ស.ស.+7)
Postal code	22xxx
Calling code	039
ក្រមអ.ម.អ. ៣១៦៦	TH-22

ចន្ទបុរី ( ថៃ: จันทบุรี ; ជង ៖ จันกะบูย Chankabui, ^[៥] បកប្រែថា នាងចន្ទ ' នាងចន្ទ ដែលពាក់ខ្ទះនៅលើក្បាល ' ^[៦] ) គឺជាខេត្តមួយក្នុងចំណោម ខេត្ត ចំនួនប្រាំពីរ ( ចង្វាត់ ) នៅ ភាគខាងកើតប្រទេសថៃ ជាប់ព្រំដែនជាមួយ ខេត្តបាត់ដំបង និង ប៉ៃលិន នៃ ប្រទេសកម្ពុជា នៅច្រាំង ឈូងសមុទ្រថៃ ។ ខេត្ត​ដែល​នៅ​ជិត​ខាង​គឺ ​ត្រាត ​នៅ​ភាគ​ខាង​កើត​និង ​រយ៉ង ​ជលបុរី ​ស្ទឹងជ្រៅ ​និង ​ស្រះកែវ ​នៅ​ភាគ​ខាង​លិច​និង​ខាង​ជើង​។

ជនជាតិដើមភាគតិចនៃតំបន់ ចន្ទបុរី គឺជនជាតិ ជង ។ ជនជាតិជង បានរស់នៅក្នុងតំបន់នេះតាំងពី រាជាណាចក្រអយុធ្យា ហើយត្រូវបានគេគិតថាជាជនជាតិដើមនៃ ប្រទេសកម្ពុជា ប្រហែលជាមុនកាលកំណត់ជាមួយ ខ្មែរ ។ នៅ​ខេត្ត​ចន្ទបុរី ជន​ជាតិជង ​ភាគច្រើន​រស់​នៅ​ស្រុក​ឃិត ចាកផុត ពុងណាំរ៉ុន និង​ម៉ាខាំ។ ^[៧]

ក្រោយ វិបត្តិប៉ាក់ណាម ក្នុងឆ្នាំ១៨៩៣ កងទ័ពអាណានិគម បារាំង បានកាន់កាប់ចន្ទបុរី ដោយប្រគល់មកវិញនៅឆ្នាំ ១៩០៥ នៅពេលដែលប្រទេសថៃបានលះបង់កម្មសិទ្ធិផ្នែកខាងលិចនៃប្រទេសកម្ពុជា។ ជនជាតិភាគតិចសំខាន់ៗនៃជនជាតិចន្ទបុរី គឺជាជនជាតិ វៀតណាម ដែលបានមកទីនោះក្នុងរលកបី៖ ទីមួយក្នុងសតវត្សទី ១៩ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញប្រឆាំងនឹង កាតូលិក នៅ កូសាំងស៊ីន ប្រទេសចិន ; រលកទីពីរក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩២០ ដល់ឆ្នាំ ១៩៤០ ភៀសខ្លួនចេញពី ឥណ្ឌូចិនបារាំង ; និង​ជា​រលក​ទី​បី​បន្ទាប់​ពី ​ជ័យជម្នះ​កុម្មុយនិស្ត​នៅ​វៀតណាម​ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៧៥ ។^{[ត្រូវការអំណះអំណាង][ ត្រូវការដកស្រង់ ]} ទីក្រុងចន្ទបុរីបានក្លាយជាអាសនៈរបស់ ប៊ីស្សពចន្ទបុរី តាំងពីឆ្នាំ ១៩៤៤ ។

ចន្ទបុរីធ្លាប់ជាប្រភពត្បូងដ៏សំខាន់ ជាពិសេសត្បូងទទឹម និងត្បូងកណ្តៀង។ ខណៈពេលដែល សហគមន៍មាត់ទឹកចាន់តាប៊ុន ត្រូវបានអភិវឌ្ឍជាងបីសតវត្សមុនក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទណារ៉ៃតាមមាត់ទន្លេមេណាមចាន់តាបុរី។ វាជាមជ្ឈមណ្ឌលដឹកជញ្ជូន និងពាណិជ្ជកម្មដ៏សំខាន់។ ប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះ សហគមន៍មាត់ទន្លេចាន់តាប៊ុន បានបាត់បង់ភាពភ្លឺស្វាង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្នុងទសវត្សរ៍ថ្មីៗនេះ អ្នកស្រុកដែលមានជំនួយពីមន្ត្រីថៃបានរួមចំណែកដល់ការរស់ឡើងវិញរបស់ខ្លួនជាទិសដៅសំខាន់សម្រាប់ទេសចរណ៍វប្បធម៌។

ខេត្តចែកចេញជា ១០ ស្រុក ( អាំភើ )។ ទាំងនេះ​ត្រូវបាន​បែង​ចែក​ជា​សង្កាត់​ចំនួន ៧៦ ( ​តំបន់ ​) និង ៦៩០ ភូមិ ( ​មុបាន ​) ។

1. មឿងចន្ទបុរី
2. ខ្លុង
3. ថាម៉ៃ
4. ពុងណាំរ៉ន
5. ម៉ាខាំ
6. ឡែម ស៊ីង
7. សូយ ដាវ
8. កេង ហង្ស មេវ
9. ណា យ៉ៃ អេម
10. ខាវឃីតចាកុត